İkinci kolera salgını

İkinci kolera salgını (1826-1837), ayrıca Asya kolera salgını olarak da bilinir, Hindistan'dan Batı Asya üzerinden Avrupa, Büyük Britanya ve Amerika'ya, ayrıca doğuya Çin ve Japonya'ya ulaşan bir kolera salgınıdır.^[1] Kolera, 19. yüzyılda diğer tüm salgın hastalıklardan daha hızlı bir şekilde daha fazla ölüme neden olmuştur. Tıp topluluğu o zamanlar kolera'nın yalnızca bir insan hastalığı olduğuna, zaman içinde birçok seyahat aracıyla yayıldığına ve sıcak dışkı bulaşmış nehir suları ve kontamine yiyecekler yoluyla bulaştığına inanıyordu. İkinci salgın sırasında bilim camiasının, kolera nedenleri hakkındaki inançlarında değişiklik görülmüştür.

Tarihi

İlk salgın

İlk kolera salgını (1817-1824) Kalküta yakınlarında başladı ve Güneydoğu Asya'da Orta Doğu'ya, Doğu Afrika'ya ve Akdeniz kıyılarına yayıldı. Kolera daha önce Hindistan'a birçok kez yayılmışken, bu salgın daha da ileri gitti; geri çekilmeden önce Çin'e ve Akdeniz'e kadar ulaştı. Avrupa'nın dikkatini çeken birçok İngiliz askeri de dahil olmak üzere bu salgın sonucunda yüz binlerce insan öldü. Bu, 19. ve 20. yüzyıllarda Asya ve Avrupa'yı kasıp kavuran birkaç kolera salgınının ilkiydi. Bu ilk salgın, benzeri görülmemiş bir bölgeye yayıldı ve Asya'daki hemen hemen her ülkeyi etkiledi.

İkinci salgının kökenleri

Doğu Hindistan'daki kolera salgının yolculuğu hakkında pek bir şey bilinmemekle birlikte, birçok kişi bu salgının, ilki gibi Hindistan'daki Ganj Deltası'ndaki salgınlarla başladığına inanmaktadır. Oradan, hastalık Hindistan'ın çoğunu kapsayacak şekilde ticaret yolları boyunca yayıldı. 1828'de hastalık Çin'e ulaştı. Kolera 1826 ve 1835'te Çin'de ve 1831'de Japonya'da da rapor edildi. 1829'da İran'a Afganistan'dan gelen kolera bulaştı.

Kolera 1829'da Ural Dağları'nın güney uçlarına ulaştı. 26 Ağustos 1829'da Orenburg'da ilk kolera vakası kaydedildi daha sonra Bügülme (7 Kasım), Buguruslan (5 Aralık), Menselinsk (2 Ocak 1830) ve Belebeevsk (6 Ocak) şehirlerinde görüldü. Orenburg vilayetinde 865'i ölümcül olmak üzere 3500 vaka ile salgın Şubat 1830'a kadar durdu.^[2]

1830lar

İkinci kolera salgını Rusya'dan Avrupa'nın geri kalanına yayıldı ve yüz binlerce can aldı.^[3] 1831'de salgın Rusya'nın ana şehir ve kasabalarına sızmıştı. Rus askerlerleri, hastalığı Şubat 1831'de Polonya'ya getirdi. Rusya'da 250.000 kolera vakası ve 100.000 ölüm olduğu bildirilmiştir.

Kolera salgını, 16 Mayıs ve 20 Ağustos 1831 tarihleri arasında Polonya-Rus Savaşı 1830-1831 sırasında Varşova'yı vurdu; 4.734 kişi hastalandı ve 2.524 kişi öldü.^[4] Rus askerleri tarafından Polonya ve Doğu Prusya'ya getirilen kolera salgını, Prusya makamlarını sınırlarını Rus nakliyesine kapatmaya zorladı.^[5] Rusya'da Çarlık hükûmetinin antikolera önlemleri nedeniyle "kolera isyanları" yaşandı.

1831'in başlarında, pandeminin Rusya'da yayıldığına dair sık sık raporlar, İngiliz hükûmetini Rusya'dan İngiliz limanlarına giden gemiler için karantina emirleri vermeye sevk etti.^[6] Yaz sonunda, hastalığın İngiltere'ye yayılma olasılığının daha yüksek görünmesiyle birlikte, sağlık kurulu, o dönem geçerli mikroplu hava teorisi ışığında, önleyici olarak "paçavralar, ipler, kağıtlar, eski giysiler, askılar gibi çürümüş eşyaların yakılması... her türlü pislik çıkarılmalı, giysiler ve mobilyalar bol su fışkırtmalı ve güçlü bir kostik içinde kaynatılması; kanalizasyon ve tuvaletler su ve kireç klorür akıntıları ile iyice temizlenmesi... haftada en az bir gün süreyle evin tüm bölümlerine ve mobilyalara serbest ve sürekli temiz hava girişi sağlanması" talimatlarını yayınladı.^[7]

Sankt-Peterburg'da salgını gözlemleyen iki İngiliz doktorun raporlarına dayanarak, sağlık kurulu, hastalık belirtileri ve başlangıcı hakkında ayrıntılı bir açıklama yayınladı:

Baş dönmesi, mide bulantısı, sinirsel ajitasyon, aralıklı, yavaş veya küçük nabız, el ve ayak parmaklarının tepesinde başlayan ve hızla gövdeye yaklaşan kramplar ilk uyarıyı verir. Kusma veya temizleme veya her ikisi ile pirinç suyu veya peynir altı suyu veya arpa suyu gibi bir sıvının tahliyeleri ortaya çıkar. Yüz hatları keskinleşir ve daralır, göz batar, görünüm dehşet ve vahşiliği ifade eder; saldırının yoğunluğu ile gölgede değişen bireyin ten rengine göre dudaklar, yüz, boyun, eller ve ayaklar ve kısa süre sonra uyluklar, kollar ve tüm yüzey kurşuni, mavi, mor, siyah, koyu kahverengi bir renk alır. El ve ayak parmakları küçülür, deri ve onları örten yumuşak kısımlar kırışır, büzüşür ve kıvrılır. Tırnaklar mavimsi bir inci beyazı; daha büyük yüzeysel damarlar, daha derin bir siyahın düz çizgileriyle işaretlenmiştir; nabız ya bir iplik kadar küçülür ve zar zor titreşir ya da tamamen söner. Cilt ölümcül derecede soğuk ve genellikle nemlidir, dil her zaman nemlidir, genellikle beyaz ve dolgundur, ancak ölü bir et parçası gibi gevşek ve soğuktur. Ses neredeyse gitmiştir; solunum hızlı, düzensiz ve kusurlu bir şekilde gerçekleşir. Hasta fısıltıyla konuşur. Nefes almakta zorlanır ve sık sık elini kalbinin üzerine koyarak sıkıntısını gösterir. Bazen bacaklarda, uyluklarda ve bellerde sert spazmlar olabilir. İdrar çıkışı tamamen durur; vakalarının çok büyük bir kısmında en önemli veya tehlikeli belirtiler olmaktan uzak olan kusma ve ishal çok değilidir ve saldırının başlarında ilaç kullanılırsa, iyileşir. Bu hastalığın en acil ve tuhaf belirtisinin, hayati güçlerin ani depresyonu olduğu açıktır: kalbin azalan hareketi, yüzeyin ve uzuvların soğukluğu ve tüm dolaşımın durgun durumu ile kanıtlanmıştır.^[8]

Salgın, Aralık 1831'de Büyük Britanya'ya ulaştı ve Baltık'tan bir gemide yolcular tarafından taşındığı Sunderland'da ortaya çıktı. Gateshead and Newcastle'da da görüldü. Londra'da hastalık yüzünden 6.536 kişi; Paris'te 650.000 kişilik nüfusunun 20.000'i öldü ve tüm Fransa'da yaklaşık 100.000 ölüm gerçekleşti.^[9] 1832'de salgın Québec, Ontario ve Yeni İskoçya, Kanada'ya; Amerika Birleşik Devletleri'nde Detroit ve New York'a ulaştı. 1832 ve 1834 yılları arasında Kuzey Amerika'nın Pasifik Kıyısına ulaştı.^[1] Salgın, 1848'de İngiltere'de dönüm noktası niteliğindeki Halk Sağlığı Yasası ve Musibetleri Kaldırma Yasası'nın kabul edilmesini sağladı.

1832'nin ortalarında, Philadelphia'nın 30 mil batısındaki Duffy's Cut adlı demiryolunu döşeyen 57 İrlandalı göçmen öldü. Hepsine kolera bulaşmıştı.^[10]

Sebepleri

İkinci pandemi sırasında bilim camiası, kolera nedenleri hakkındaki inançlarında değişiklik gösterdi. Fransa'da doktorlar, koleranın belirli toplulukların yoksulluğu veya kötü çevre ile ilişkili olduğuna inanıyordu. Ruslar hastalığın bulaşıcı olduğuna inanıyordu, ancak doktorlar nasıl yayıldığını anlayamadılar. Amerika Birleşik Devletleri, koleranın son göçmenler, özellikle İrlandalılar tarafından getirildiğine inanıyordu ve epidemiyologlar, İngiliz limanlarından hastalık taşıdıklarını anladılar. Son olarak, İngilizler hastalığın ilahi müdahaleden kaynaklanabileceğini düşündüler.^[11]

Mirası

Norveçli şair Henrik Wergeland, Norveç'e ulaşan pandemiden esinlenerek bir tiyatro oyunu yazdı. Hindistan Kolerası (Den indiske Cholera, 1835) adlı oyununu Sömürge Hindistan'ında kurarak, yetkililerin pandemiye verdiği zayıf tepkiyi kınadı.

Salgının bir sonucu olarak, tıp camiası büyük bir ilerleme, intravenöz salin damlasını geliştirdi. Edinburgh yakınlarındaki Leith'ten Dr. Thomas Latta'nın çalışmasından geliştirilmiştir. Latta, kan araştırmalarından, bir salin damlasının hastaların durumunu büyük ölçüde iyileştirdiğini ve dehidrasyonu önleyerek birçok hayat kurtardığını ortaya koydu, ancak salgında ölen birçok sağlık personelinden biriydi.

Kaynakça