Kıyı morfodinamikleri

Kıyı morfodinamikleri kıyılar,zamana ve yere bağlı olarak daima değişime uğrar. Mesela alçak ve yüksek med ve cezir arasındaki farklara,yerküre,ay ve güneşin su üzerindeki etkisine bağlı olarak sürekli değişir. Kıyıdaki küçük değişimler yer kabuğunun hareketi sonucu meydana gelir. Yerin hareketleri emersiyon ve submersiyon olarak tanımlanır. Emersiyon arazide kıyı düzleşme eğilimi gösterir. Submersiyonda ise kıyı girintili çıkıntılı ve düzensizdir. Nehirlerin çok olduğu bölgede meydana gelen submersiyon nehir ağızlarını genişletir ve koy meydana gelir. Akıntı ve dalgaların, kıyıyı yavaş yavaş yemesi neticesinde tortu ve yumuşak kayalıklarda küçük koylar meydana gelir. Daha dayanıklı kayalar burun,yarımada olarak kalır. Tam tersine akıntı ve dalgaların meydana getirdiği tabakalar yarımada ve sahiller meydana getirir.

Kıyı alanlarının değişimine etki eden süreçler

• Rüzgar
• Dalgalar
• Akıntılar
• Med-Cezir
• Alüvyal Taşınımı
• Levha Ve Tektonik Hareketler^[1]

Kıyı morfodinamiği (yani plaj morfolojisinin dinamikleri), deniz tabanı topografyası ile sıvı hidrodinamik süreçlerin, deniz tabanı morfolojilerinin ve tortu hareketini içeren değişim dinamiklerinin dizilerinin etkileşimi ve ayarlanması çalışmalarına atıfta bulunmaktadır. Hidrodinamik süreçler dalga, gelgit ve rüzgar kaynaklı akımları içerir.

Hidrodinamik Süreçler Ve Morfolojik Değişim

Hidrodinamik süreçler morfolojik değişime anında tepki verirken, morfolojik değişim tortunun yeniden dağıtılmasını gerektirir. Sedimentin hareket etmesi sınırlı bir zaman aldığından, hidrodinamik zorlamaya morfolojik yanıtta bir gecikme vardır. Bu nedenle tortunun zamana bağlı bir bağlantı mekanizması olduğu düşünülebilir. Hidrodinamik zorlamanın sınır koşulları düzenli olarak değiştiğinden, bu plajın asla dengeye ulaşmadığı anlamına gelebilir. Morfodinamik süreçler olumlu ve olumsuz geri bildirimler (farklı zaman ölçeklerinde plajların hem kendi kendini zorlayan hem de kendi kendini düzenleyen sistemler olarak kabul edilebileceği şekilde), doğrusal olmama ve eşik davranışı sergiler.^[2]

Plaj Sınıflandırılması

Kıyıya bu sistem yaklaşımı ilk olarak 1977 yılında Wright ve Thom tarafından geliştirilmiş ve 1984 yılında Wright ve Short tarafından sonlandırılmıştır. Dinamik ve morfolojik özelliklerine göre, açıkta kalan kumsallar çeşitli morfodinamik tiplerde (Wright ve Short, 1984;) sınıflandırılabilir. 1996). Büyük bir morfodinamik durum ölçeği vardır, bu ölçek "enerji tüketen durumdan" "yansıtıcı uçlara" kadar uzanmaktadır. Yitimli plajlar düzdür, ince kumlara sahiptir, intertidal bölgeden uzaklaşmaya ve geniş sörf bölgeleri boyunca aşamalı olarak gücü dağıtmaya eğilimli dalgaları içerir. Dağıtıcı plajlar, ince tortudan oluşan ve dökülme kırıcılarla karakterize edilen geniş bir sığlaşma ve sörf bölgesi ile geniş ve düz profildir.

Yansıtıcı plajlar diktir ve iri kumları ile bilinir; sörf bölgesi yoktur ve dalgalar intertidal bölgede sertçe kırılır. Yansıtıcı plajlar tipik olarak kaba tortu ve sörf bölgesi ile kaba bir tortudan oluşan ve yükselen kırıcılar ile karakterize profilde diktir. Kaba tortu, dalga döngüsünün çalkalama kısmı sırasında süzülmeye izin verir, böylece geri yıkama mukavemetini azaltır ve malzemenin çalkalama bölgesinde birikmesini sağlar. Plaj durumuna bağlı olarak, dip akıntıların yakınında akımlar, olay dalgaları, subharmonik salınımlar, infragravite salınımları ve ortalama longshore ve rip akımları nedeniyle hareketlerin göreceli hakimiyetinde farklılıklar gösterir. Yansıtıcı plajlarda, olay dalgaları ve subharmonik kenar dalgaları baskındır. Oldukça dağılmış sörf bölgelerinde, olay dalgalarının kıyıya doğru çürümesine, kızılötesi enerjinin kıyıya doğru büyümesi eşlik eder; iç sörf bölgesinde, infragravite duran dalgalarla ilişkili akımlar baskındır. Belirgin bar-trough (düz veya hilal) topoğrafyaları olan ara durumlarda, olay dalgası yörünge hızları genellikle baskındır, ancak aynı zamanda subharmonik ve infragravite duran dalgaları, uzun kıyı akımları ve ripler tarafından önemli roller oynar. En güçlü kopmalar ve ilişkili besleyici akımları, ara enine çubuk ve koparma topografyalarıyla bağlantılı olarak ortaya çıkar.

Plaj durumları arasındaki geçişler genellikle dalga enerjisindeki değişikliklerden kaynaklanır, fırtınalar yansıtıcı plaj profillerinin düzleşmesine neden olur (daha dik dalgalar altında tortunun açık deniz hareketi), böylece daha dağıtıcı bir profil benimser. Morfodinamik süreçler, diğer kıyı yeryüzü biçimleriyle de ilişkilidir, örneğin, mercan kayalıkları üzerinde mahmuz ve oluk oluşumu topografyası ve dolgu ağızlarındaki dolgulu daireler oluşturur.^[3]

Kaynakça