Karmatîlik

Makale serilerinden
Bâtınîlik - İsmaililik
sembol:ismaili arslan
İsmâ‘ilî İmâmet dizgeleri
  • g
  • t
  • d
Arap devletleri ve hanedanları
Antik Arap Devletleri
Kedar Krallığı 800 BC-300 BC
Lihyan Krallığı 600 BC-100 BC
Nabatî Krallığı 400 BC-106 AD
Kinde Krallığı 200 BC-633 AD
Osroene Krallığı 132 BC-244 AD
Characene Krallığı 127 BC-221 AD
Emesa Hanedanı 64 BC-300s AD
Araba Krallığı 100s-241 AD
Tanukhiler 196-1100 AD
Gassaniler 220-638 AD
Lahmîler 300-602 AD
Arap İmparatorlukları
Râşidîn 632-661
Emevîler 661-750
Abbâsîler 750-1258
Fâtımîler 909-1171
Doğu Hanedanları
Girit Emirliği 824-961
Dülefiler 840-897
Kaysiteler 860-964
Şirvanşah 861-1538
Alavîler 864-928
Hamdaniler 890-1004
Revvadiler 955-1071
Cerrâhîler 970-1107
Ukayliler 990-1096
Numayriler 990-1081
Mirdasoğulları 1024-1080
Münkızoğulları 1025–1157
Muzaffariler 1314-1393
Maanlar 1517-1697
Şihablar 1697-1842
El-Azim ailesi 1720-1807
Batı Hanedanları
Kurtuba Emirliği756-929
Muhallabids771-793
İdrîsîler788-974
Aglebiler800-909
Sicilya Emirliği831-1091
Endülüs Emevî Devleti929-1031
Kanziler1004-1412
Tujibiler1013-1039
Abbadiler1023-1091
Hammudiler1026-1057
Cevheriler1031-1091
Hudiler1039-1110
Sumadihiler1041-1091
Nasriler1230-1492
Saadiler1554-1659
Senusiler1837-1969
Arap Yarımadası
Ziyadiler 819-1138
Yufiriler 847-997
Ukhaidhirler 865-1066
Reşidîler 897-1962
Karmatîler 899-1077
Wajihids 926-965
Mekke Şerifliği 968-1925
Süleyhiler 1047-1138
Süleymaniler 1063-1174
Uyûnîler 1076-1253
Zurayiler 1083-1174
Nabhaniler 1154-1624
Mehdiler 1159-1174
Resûlîler 1229-1454
Usfurids 1253-1320
Jarwanids 1305-1487
Kathiriler 1395-1967
Tahirids 1454-1526
Jabrids 1463-1521
Qasimids 1597-1872
Ya'arubids 1624-1742
Yukarı Yafa 1800-1967
Reşidîler 1836-1921
Qu'aitidiler 1858-1967
Beyhan Emirliği 1903-1967
İdrisiler 1906-1934
Yemen Mütevekkilî Krallığı 1918-1970
Günümüz monarşileri
Alevî (Fas) 1631-günümüz
El Kasimi (Resü'l-Hayme) 1727-günümüz
El Kasimi (Şarika) 1727-günümüz
Suud (Suudi Arabistan) 1744-günümüz
El Said (Umman) 1749-günümüz
Es-Sabah (Kuveyt) 1752-günümüz
El-Nehyan (Abu Dabi) 1761-günümüz
El Nuaim (Ajman) 1810-günümüz
Al Mu'alla (Ummül-Kayveyn) 1775-günümüz
El Halife (Bahreyn) 1783-günümüz
Sani (Katar) 1825-günümüz
Al Maktoum (Dubai) 1833-günümüz
Al Şarki (Füceyre) 1833-günümüz
Haşimoğulları (Ürdün) 1921-günümüz
  • g
  • t
  • d

Karmatîlik, (Arapça: قرماطة Ķarāmita) Şiîliğin İsmâilîyye mezhebinin Fâtımîler'in imâmlığını kabul etmeyen ve "Yediciler" olarak da bilinen koluna ait olan köktendinci (gulat) bir mezhep.[1]

Karmatîler hareketi

Karmatilik, İsmailliyye mezhebi içerisinde ortaya çıkmış ve her ne kadar Fatımilerin ortaya çıkışından sonra onlara bağlanmayı reddetmişse de eski İsmâ'îlî öğretiye sâdık kalmaya devam etmiş bir harekettir.

Hareket, ismini kurucusu olduğu kabul edilen Kûfeli Hamdân Karmat'tan almıştır. Hamdân; Sâbiîliğe mensup olup büyük ihtimal 877'de Abdullah bin Meymûn yahut onun oğlu Ahmed’in dâîlerinden Hüseyin el-Ahvâzî’nin telkinleriyle İsmâiliyye hareketine katılmış, onun ölümünden veya Sevâd bölgesini terkinden sonra İsmâiliyye’nin Sevâd dâ'îsi olmuştur.[2]

Karmatîlik; Hamdân'ın dâ'îlerinden Ebû Sa'îd Hasan bin Behrâm Cennâbî'nin, İsmâ'îlî öğretilerini Zerdüştlük ve İran milliyetçiliğiyle harmanlamasıyla önceleri Ubeydullah Mehdî Billah’ın imâmet düşüncesine karşı bir tepki hareketine dönüşmüştür.[3] Kısa bir süre sonraysa Ebû Sa'îd Cennâbî'nin oğlu Ebû Tâhir Süleyman el-Cennâbî’in devlet başkanlığı döneminde Mekke yağmalanıp Hacerü'l-esved çalınmış,[4][5] hemen ardından da Ebû’l-Fađl el-İsfahânî[6][7][8][9][10] adlı genç bir mahkûm, mehdî ilân edilip[11] kurdukları ütopya cumhuriyetin başına geçirilmiş, yüzyıl boyunca devam edecek olan bir terörizm devresinin kıvılcımını ateşleyenlerin hareketi hâline gelmiştir.[12]

Tarihçe

890 yılında Kûfe'de İsmailîliğin El-Sevâd (bugünkü Güney Irak) bölgesi temsilcisi "Hamdan Karmat"; daha sonra adı "Karmatîlik" olacak olan ilk örgütlenmeyi oluşturmuştur.[13]

899'da Ubeydullah'ın; imâmetin kendisine ve dedelerine ait bir hak olduğunu ileri sürmesi üzerine, İsmâ'îlîliler'in çoğunluğu bunu kabul ettiği hâlde "Hamdân Karmat" ve taraftarları reddederek isyan etmişler ve bu yeni İsmâ'îliyye doktrinine desteklerini kesmişlerdir.[3]

Aynı yıl Hamdân Karmat tarafından Bahreyn'e gönderilen, aslen İran'ın Buşehr Eyaleti'ne bağlı Ganaveh şehristanından olan Ebû Saʿid Hasan bin Behrâm Cennâbî; Bahreyn'in başkenti Hajr ile Doğu Arabistan'ın Lahsa kentlerini ele geçirdi.[14][15]

Beklenen mehdîyi temsil iddiasında olan Ebû Sa'îd Cennâbî; İsmâ'îliyye'deki bölünmeden sonra (899) Bahreyn’de müstakil bir Karmatî devleti kurdu. Bu arada Ubeydullah el-Mehdî de 909 yılında İfrîkıye Fâtımî halîfeliğini kurdu. Karmatîlerin mehdî beklentisinin ikinci yılında, hicrî 301/mîlâdî 913-914'te Ubeydullah el-Mehdî’nin tertip ettiği bir suikast neticesi Ebû Sa'îd Cennâbî öldürüldü.[3]

Karmatîlik, 10. yüzyılın başlarına kadar el-Sevâd ve Suriye'ye yayılmış ve 903'te Şam'ı kuşatmıştır. Ancak 907'de Abbasîler tarafından bastırılmıştır.

Bahreyn'de "Mü'miniyye" kentini inşâ eden Karmatîler; Ebû Sa'îd Cennâbî'nin oğlu Ebû Tâhir Süleyman el-Cennâbî’nin devlet başkanlığı döneminde 930 yılının hac mevsiminde Mekke'ye saldırmışlar, Kâbe baskınında 20.000 hacıyı katlederek cesetlerini zemzem kuyusuna doldurmuşlar ve Hacerü'l-esved’i de çalarak[4][5] Bahreyn’deki Hecer’e götürdüler ve yirmi yıl kadar orada tuttular. Baskının üzerinden bir yıl geçtikten sonra 931'de Ebû Tâhir Cennâbî; Bahreyn'in idaresini İsfahan'dan getirttiği Ebu'l Fađl el-İsfahânî'yi[6][7][8][9][10] adlı genç bir mahkûma devrederek aynı zamanda onu mehdî ilân etti[11] ve kurduğu ütopya cumhuriyetin başına geçirmekle yüzyıl boyunca devam edecek bir terörizm döneminin kıvılcımını da çakmış oldu.[12] Lâkin bu genç; eski İran kisrâlarının neslinden geldiğini ve İran dinini ıslah etmekle vazifeli olduğunu söyleyip üstüne Araplar aleyhinde görüşler de ortaya koyunca göreve getirilmesinden seksen gün sonra Ebû Tâhir tarafından öldürüldü. Bu hâdise, Bahreyn Karmatîleri arasında büyük şaşkınlığa ve dağılmaya yol açtı; birçok dâî, Ebû Tâhir’le bağını kesti. Onun 944'te ölümünden sonra kardeşleri, Abbâsîler’e karşı barışçı bir siyaset izlediler.[3]

Karmatîler, 11. yüzyıla kadar bağımsızlıklarını korumuşlardır.

Türkiye'de Karmatîlik

Karmatîler hakkında Türkiye'deki ilk anma toplantısı; kendilerini antikapitalist Müslümanlar olarak takdim eden bir grup tarafından 10 Ekim 2018 tarihinde İstanbul'un Fatih ilçesine bağlı Balat semtinde bulunan İnşâ Kültürevi'nde tertip edilmiştir. Faik Bulut, Recep İhsan Eliaçık ve Emre Ergül'ün konuşmacı olarak katıldıkları programda Karmatîlik ve Karmatîler; ''İslam'ın özüne dönüş pratiği ve İslam komüncüleri'' olarak tarif edilmiştir.[16]

Karmatîler'in imâm silsileleri[17]

İslâm Peygamberi Muhammed Mustafa Peygamber
1. İmâm Ali el-Murtezâ (Birinci Ali) 1. İmâm ve peygamber[17]
2. İmâm Hasan el-Müctebâ (İkinci Ali) 2. İmâm
3. İmâm Hüseyin bin Ali (Üçüncü Ali) 3. İmâm
4. İmâm Ali Zeynel Âbidîn (Dördüncü Ali) 4. İmâm
5. İmâm Muhammed el-Bâkır (Beşinci Ali) 5. İmâm
6. İmâm Câ'fer-i Sâdık (Altıncı Ali) 6. İmâm
7. İmâm Muhammed bin İsmâ'îl el-Mektûm (Yedinci Ali) 7. İmâm, Mehdi ve son peygamber[17]

İmâmların numaralandırılması (İsnâ-aşeriyye) ile aynıdır fakat imâmet; son peygamber, Mehdi ve İmâm olarak kabul edilen Muhammed bin İsmâ'îl el-Mektûm (Yedinci Ali) ile nihâyete erdirilmektedir.

Kaynakça

  1. ^ "Encyclopedia Iranica, CARMATIANS". 7 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2014. 
  2. ^ Taberî, Târîḫ (Ebü’l-Fazl), c:10, sh:25. 
  3. ^ a b c d Hizmetli, Sabri, TDV İslâm Ansiklopedisi, 2001, İstanbul, c. 24, sh. 510-514
  4. ^ a b The Qarmatians in Bahrain (Bahreyn’deki Karmatîler) 17 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ismaili Net
  5. ^ a b Mecca's History 9 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Encyclopædia Britannica’dan)
  6. ^ a b Magnus Thorkell, Imagining the End: Visions of Apocalypse By Abbas Amanat, Sayfa 123
  7. ^ a b Delia Cortese ve Simonetta Calderini, Women and the Fatimids in the World of Islam, Sayfa 26.
  8. ^ a b Paul Ernest Walke, Early Philosophical Shiism: The Ismaili Neoplatonism of Abū Yaʻqūb Al-Sijistānī, Sayfa 161.
  9. ^ a b Yuri Stoyanov, The Other God: Dualist Religions from Antiquity to the Cathar Heresy.
  10. ^ a b Gustave Edmund Von Grunebaum, Classical Islam: A History, Sayfa 600-1258 ve Sayfa 113.
  11. ^ a b Heinz Halm, 1996, The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids, Brill, sayfa 257.
  12. ^ a b Al-Jubūrī, I M N, "History of Islamic Philosophy", Authors Online Ltd, sayfa 172, 2004.
  13. ^ "Encyclopedia Iranica, ḤAMDĀN QARMAṬ". 7 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2014. 
  14. ^ Encyclopedia Islamica 10 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Farsça)
  15. ^ ABŪ SAʿĪD JANNĀBĪ, Encyclopedia Iranica[ölü/kırık bağlantı]
  16. ^ "İnşâ Kültürevi'nde Öteki İslam Tarihi Anması ve İslâm Komüncüleri Karmatîler Devrimci Sûfî Hallāc-ı Mansûr (10.10.2018)". web.archive.org. 1 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2019. 
  17. ^ a b c Defterî, Ferhad (2007). Cambridge Üniversitesi (Ed.). The Isma'ilis: Their History and Doctrines (İngilizce). Cambridge: Cambridge Üniversitesi Yayınları. s. 97. 13 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2017. 

Bibliografya

  • Ismaili Net "Karmatiler'in kökeni" 7 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  • Ismaili Net "Bahreyn Karmatileri" 17 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
  • Kathryn Babayan 2002: Mystics, Monarchs, and Messiahs: Cultural Landscapes of Early Modern Iran, ISBN 0-932885-28-4
  • Slavoj Zizek 2009: First as Tragedy, Then as Farce, p. 121 references this Wikipedia page on the Qarmatians.
  • Kamu malı Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "madde adı gerekli". Encyclopædia Britannica (11. bas.). Cambridge University Press. 
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin