Sami el-Cundi
| Sami el-Cundi | |
|---|---|
 | |
| Sami el-Cundi soldan ikinci, Paris 1967 | |
| Arab Sosyalist Baas Partisi Suriye Bölgesel Şubesi Bölge Komutanlığı Üyesi | |
| Görev süresi 1 Şubat 1964 - 4 Nisan 1965 | |
| Suriye Başbakanı (vekaleten) | |
| Görev süresi 11 Mayıs 1963 - 13 Mayıs 1963 | |
| Başkan | Lu'ay el-Etâsî |
| Yerine geldiği | Selahaddin el-Bitar |
| Yerine gelen | Selahaddin el-Bitar |
| Kültür Bakanı | |
| Görev süresi 9 Mart 1963 - 12 Kasım 1963 | |
| Başkan | Lu'ay el-Etâsî Emin el-Hafız |
| Başbakan | Selahaddin el-Bitar |
| Yerine geldiği | Rafik Gabriel Bashour |
| Yerine gelen | Şibli el-Aysemi |
| Enformasyon Bakanı | |
| Görev süresi 13 Mayıs 1963 - 14 Mayıs 1964 | |
| Başkan | Emin el-Hafız |
| Başbakan | Selahaddin el-Bitar |
| Yerine geldiği | Cemal el-Etâsî |
| Yerine gelen | Abdullah Abdel-Dayem |
| Suriye'nin Fransa Büyükelçisi | |
| Görev süresi 11 Temmuz 1964 - 1 Ağustos 1969 | |
| Yerine geldiği | Esad Said Mahassen |
| Yerine gelen | Kamil Hüseyin |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 15 Aralık 1921 Selimiye, Şam Devleti, Fransız Suriye ve Lübnan Mandası |
| Ölüm | 14 Aralık 1995 (73 yaşında) Şam, Suriye |
| Partisi | Arab Sosyalist Baas Partisi Suriye Bölgesel Şubesi |
| Akraba(lar) | Ali el-Cundi (kardeş) Abdülkerim el-Cundi (kuzen) |
| Bitirdiği okul | Şam Üniversitesi |
Sami el-Cundi (Arapça: سامي الجندي; 15 Aralık 1921 - 14 Aralık 1995) Suriyeli Baasçı bir siyasetçi ve Mişel Eflak'ın takipçisiydi.
Yaşamı
Abdülkerim el-Cundi'nin büyük kuzeni olan Cundi,[1] Selimiye'de alim bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.[2] Şam Üniversitesinde diş hekimliği okudu ve 1944 yılında mezun oldu. Başlangıçta Zeki el-Arsuzi tarafından Arap milliyetçiliğine çekilen Cundi, 1947'de Mişel Eflak ve Selahaddin el-Bitar'ın Baas Partisine katıldı. 1950'lerde Cemal Abdünnasır'ın Arap milliyetçi hareketine katıldı. 1958'de Mısır ve Suriye'nin Birleşik Arap Cumhuriyeti olarak birleşmesinin ardından Nasır onu enformasyon ve propaganda direktörü olarak atadı. 1961 Suriye Darbesi'yle Nazım el-Kudsi'nin iktidara gelmesinden sonra Cundi işini kaybetti, ancak 1963 Suriye Darbesi'nden sonra Salah el-Bitar'ın kabinesinde enformasyon bakanı oldu. Ayrıca Ulusal Devrim Komutanlığı Konseyinin (UDKK) resmi sözcülüğünü yaptı.[3]
UDKK, 11 Mayıs 1963'te Cundi'yi başbakan olarak atadı ve bir kabine kurmakla görevlendirdi; ancak Cundi, bunu başaramadı ve üç gün sonra istifa etti. Başbakan Bitar'ın ikinci kabinesinde enformasyon, kültür ve ulusal rehberlik bakanı oldu ve Ekim 1964'e kadar Devlet Başkanı Emin el-Hafız'ın hükûmetinde kaldı. 1964 yılında Fransa büyükelçisi oldu.[3]
1969'da Suriye'de bir süre hapiste tutulan Cundi,[1] Beyrut'ta emekli olup anılarını yazdı. İsrail'in 1982'de Lübnan'ı istila etmesinin ardından Suriye'ye döndü, ancak diş hekimi olarak çalıştı ve siyasi olarak aktif değildi.[3]
Cundi'nin Baas Partisinin akıbetine ilişkin anlatısı "birçok ulusal antikolonyal hareketin başına gelenlerin dürüst ve üzücü bir tasviri" olarak nitelendirilmiştir.[4]
Çalışmalar
- Arab wa Yahud [Araplar ve Yahudiler], Beyrut, 1968
- Sadiqi Ilyas [Dostum İlyas], Beyrut, 1969
- Al Ba`th [Baas], Beyrut, 1969
- Athadda wa Attahim [Meydan okuyorum ve suçluyorum], Beyrut, 1969
Baas'ın kökenleri
El-Cundi öğrenciyken Arsuzi'nin siyasi derslerine katıldı ve kendisine Arap Diriliş (Baas) Partisi adını veren küçük bir grubun sekreteri oldu.[5] O dönem hakkında şunları yazmıştır:
Bu umudu, yalnızlığımızı giderek artıran toplumumuzda yabancılar olarak yaşadık: tüm eski değerlere karşı isyancılar, insanlığın tüm geleneklerine düşmanlar, tüm törenleri, ilişkileri ve dinleri reddedenler. Amansız bir kazma olduğumuz her yerde kavgayı aradık. ...
Irkçıydık ['irqiyyin], Nazizme hayrandık, kitaplarını ve düşünce kaynaklarını, özellikle de Nietzsche'nin Böyle Buyurdu Zerdüşt'ünü, Fichte'nin Alman Ulusuna Sesleniş'ini ve H. S. Chamberlain'in ırk üzerine kurulu On Dokuzuncu Yüzyılın Temelleri'ni okuyorduk.[6] Kavgam'ı çevirmeyi ilk düşünen biz olduk.
Bu dönemde Şam'da yaşayan herkes Arap halkının Nazizme olan eğilimini takdir edecektir, çünkü Nazizm onun şampiyonu olabilecek bir güçtü ve yenilen kişi doğası gereği galip geleni sevecektir. Ancak bizim inancımız oldukça farklıydı. ...[7]
Biz sosyal ilişkileri sevgi üzerine kuran idealistlerdik. Üstat [Arsuzi] İsa hakkında konuşurdu ve sanırım Nietzsche'nin Tragedyanın Doğuşu kitabından etkilenmişti. İdeal olarak İslam öncesi dönemi aldı ve bu dönemi Arapların altın çağı olarak adlandırdı.[5]
Arsuzi'nin grubu 1944'te dağıldı, ancak üyelerin çoğu Suriye Baas Partisi içinde büyüyen ve Baas olarak da adlandırılan Mişel Eflak'ın grubuna da aitti.[5]
Kaynakça
- ^ a b Itamar Rabinovič (1972). Syria Under the Baʻth, 1963-66: The Army Party Symbiosis. Transaction Publishers. s. 237. ISBN 978-1-4128-3550-3. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2013.
- ^ Fouad Ajami (2012). The Syrian Rebellion. Hoover Press. s. 29. ISBN 978-0-8179-1506-3. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2013.
- ^ a b c Sami M. Moubayed (2006). Steel and Silk: Men and Women who Shaped Syria 1900-2000. Cune Press. s. 264. ISBN 978-1-885942-40-1. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2013.
- ^ Fouad Ajami (1992). The Arab Predicament: Arab Political Thought and Practice Since 1967. Cambridge University Press. ss. 49-59. ISBN 978-0-521-43833-9. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2013.
- ^ a b c Elie Kedourie (1974). Arabic Political Memoirs and Other Studies. Londra: Frank Cass. ss. 199-201.
- ^ According to Gilbert Achcar, The Arabs and the Holocaust (2010), p.69, "which revolves on race" is a mistranslation for "and Darré's The Race".
- ^ This ellipsis appears in Kedourie's translation. Nordbruch provides a fuller translation: "But we were a different school [of thought]. Those who do not get deep into the principles of the Arab National Party – and these principles are the very principles of the Arab Ba‘th – might be misled [about the influence of Nazism]." Götz Nordbruch. "'Cultural Fusion' of Thought and Ambitions? Memory, Politics and the History of Arab–Nazi German Encounters". Middle East Studies. 47 (1): 183-194.
