Post-mortem fotoğrafçılık
Post-mortem fotoğrafçılık (Türkçe: Öldükten sonra yapılan fotoğrafçılık; ayrıca anıt portresi veya yas portresi olarak da bilinir) ölmüş kişinin fotoğrafını çekme işlemine denir. Kişilerin ölen sevdikleriyle birlikte çektirdikleri bu fotoğraflar 19. yüzyılda ve yirminci yüzyılın başlarında Amerikan ve Avrupa kültüründe oldukça yaygındı. Yas tutan aileler tarafından hazırlatılan bu fotoğrafçılık türü sadece yas sürecinde yardımcı değildi, ancak genellikle ölen kişiyi temsilen görsel hatırlama olarak kullanılmaktaydı ve bu fotoğraflar ailenin en değerli eşyaları arasındaydı.[1]
Tarihçe
1839 yılında dagerreyotipi'nin buluşu ile portre çok daha yaygın olurken boyalı bir portre komisyonuna aciz olanların birçoğu fotoğraf oturumu için oturmayı göze aldı. Bu ucuz ve hızlı yöntem de ölü sevdiklerini anılaştıranlar için bir araç olarak orta sınıfta hızla yaygınlaştı.
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 23 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2015.
Dış bağlantılar
- Thanatos Arşivi 24 Aralık 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Burns Arşivi 23 Aralık 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Örneklerle kısa bir tarihçe[ölü/kırık bağlantı]
- Yas Portresi, American Daguerrorotypes 20 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
 | Ölüm ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
 | Fotoğrafçılık ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
