Nil Yalter

Nil Yalter
Doğum18 Ocak 1938 (86 yaşında)
Kahire, Mısır
Alanı
  • Video
  • resim
Etkin yıllar1974-günümüz
Sanat eğitimiSorbonne Üniversitesi
Katıldığı akımlar
  • Feminizm
  • konstrüktivizm
Resmî sitesi

Nil Yalter (18 Ocak 1938, Kahire, Mısır), Türk kavramsal sanatçı.

Video sanatının 1970’lerdeki öncü temsilcilerinden birisidir. Video, enstalasyon, fotoğraf, resim, yazı gibi çeşitli mecralaraı bir araya getirerek disiplinlerarası sanat icra etmektedir.[1]

Hayatı ve kariyeri

1938 yılında Mısır'ın başkenti Kahire'de doğdu. Lise eğitimini İstanbul'daki Robert Kolej'de tamamladı. Gençlik yıllarında dans, tiyatro ve resimle ilgilenmeye başlayan Yalter, pandomim sanatıyla da bu yaşlarda tanıştı. Yürüyerek gittiği Hindistan yolculuğunda pandomimi sürdürdü.

1965 yılında Paris'e taşınması, dönemin Fransız karşıt kültür ve devrimci siyasal akımlarından bir hayli etkilenmesine sebep oldu. Özellikle de Fransız feminist sanat akımının çokça tesiri altında kalan sanatçı, video sanatının 1970’lerdeki öncü temsilcilerinden biri hâline geldi. 1972 yılında ilk sergisini Paris'te açtı. Bu sergi için kurduğu göçebe çadırını kadınların yazgısına ve mekânına dair bir soruşturma alanı olarak kullandı. Daha sonraki çalışmalarında da göçebelik, akışkan kimlik, melezlik, öteki-kimlikler, toplumsal cinsiyet, modern-öncesi kültürlerin ritüelleri gibi konuları işledi.[1] Çalışmalarında etnoloji ve sosyoloji gibi sosyal bilimlerden yaralanması da onun sanatını diğerlerinden özgün kılan bir noktaya taşıdı. Resim dalında ise genel itibarıyla Rus Konstrüktivizm akımından etkilendi.

Eserlerinde toplumsal ögelerin yanı sıra kendi siyasi düşüncelerini de kullanmaktan çekinmemesi sayesinde otobiyografik bir üslupla üretmeye devam etti. Amerika Birleşik Devletleri'nde bulunan Los Angeles Çağdaş Sanat Müzesi, National Museum of Women in the Arts, MoMA PS1 ve Hessel Sanat Müzesi; Kanada'daki Vancouver Çağdaş Sanat Galerisi ve Fransa'daki Paris Modern Sanatlar Müzesi gibi dünyanın önde gelen sanat müzeleri ve galerilerinde kişisel sergiler açmış olan Nil Yalter'in eserleri Tate Modern, İstanbul Modern, Centre Pompidou, Fonds National d’Art ve Museum Ludwig gibi müzelerin de daimi koleksiyonlarında yer almaktadır.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b Ergenç, Ahmet (4 Kasım 2016). "Nil Yalter ve Görünmeyenler". Artfulliving.com.tr sitesi. 13 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2021. 
  2. ^ "Nil Yalter". Galerist. 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2020. 
  • g
  • t
  • d
Türkiye'de görsel sanat yaklaşımları
Klasik
Asker Ressamlar
Osmanlı Ressamlar Cemiyeti
İnas Sanâyi-i Nefîse Mektebi
Yeni Resim Cemiyeti
  • Şeref Kamil  • Saim Özeren  • Refik Fazıl  • Mahmut Cemaleddin  • Turgut Zaim  • Sabih Bey  • Cevad Hamid
Müstakiller
D Grubu
Onlar Grubu
Çallı Kuşağı
Tavanarası Ressamları
  • Nuri İyem  • Erdoğan Behnasavi  • Baha Çalt  • Atıfet Hançerlioğlu  • Seta Hıdiş  • Ömer Uluç  • Haluk Muradoğlu  • Ümit Mildon  • Vildan Tatlıgil  • Pindaros Platinidis  • Atıf Yılmaz
Yeni Dal Grubu
  • Avni Memedoğlu  • Nejat Tözge  • Marta Tözge  • Kemal İncesu  • İhsan İncesu  • Hikmet Aksüt  • Vahi İncesu  • İbrahim Balaban
Yeniler Grubu
Siyah Kalem Grubu
Modern
Soyut dışavurumcu sanatçılar
Geometrik soyut sanatçılar
Soyut heykel sanatçıları
Modern soyut sanatçılar
Modern figüratif sanatçılar
Modern heykel sanatçıları
1968 kuşağı sanatçılar
Anlatım dilinin çeşitlendiği sanatçılar
Çağdaş
Hafriyat Grubu
Kavramsal sanatçılar
2000 sonrası
Dekoratif
Mozaik
  • Bedri Rahmi EyüboğluFerruh BaşağaJale Yılmabaşar • Süha Semerci • Meyçem Ezengin • Sibel Hananel • Halil Sarı • Ahmet Bostancı • Gülten Alcan • Gülistan Genç • Gülçin Sökücü • Serdar İyiyiz • Mervan Altınorak • Ayça Bumin
Çini
  •  Hafız Mehmed Emin Efendi • Ayşe Özkan • Faruk Şahin • Faik Kırımlı • Nimet Varlı • Sıtkı Olçar • Turgut Tuna • Mehmet Gürsoy • Mustafa Kerkük • Önder Düz
Vitray
Seramik
Tekstil
  • Bedri Rahmi EyüboğluZeki Faik İzerÖzdemir AltanZekai Ormancı • Aydın Uğurlu • Ayla Salman • Candan Akpınar • Harun Acı • Nil Yalter • Reyhan Kaya • Atilla Ergür • Belkıs Balpınar • Filiz Otyam • Ebru Dikmen • Sedef Acar • Suhandan Özay Demirkan • Mustafa Kula • Ömer Karaçam • Beyhan Saldıray • Sümer Saldıray • Şahin Yüksel Yağan • Çiğdem Gürel • Dilek Alpan • Zeki Alpan • Sibel Arık • Devrim Erbil • Hamdi Ünal • Latif Taşarlı • Ayten Sürür • Çiğdem Kaynar • Haldun Acara • İdil Akbostancı • Cafer Arslan • Sevim Arslan • Gülcan Batur Ercivan • Sonja Böhlander Tanrısever • Çiğdem Çini • Pelin Demirtaş Dikmen • Öznur Enes • Nuray Er • Canan Erdönmez • Bettina Franckenberg • Nur Gökbulut • Ülkü Kaymaz • Selda Kozbekçi Ayranpınar • Fırat Neziroğlu • Füsun Özpulat • Maria Sezer • Biret Tavman • Cemile Tuna • Nesrin Türkmen • Ali Yaldır • Leyla Yıldırım • Elvan Adanır • Sema Arıgil • Günay Atalayer • Gül Bolulu • Esra Kavcı • Nesrin Önlü • Neslihan Yaşar • Betül Atlı
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin