Nasyonal anarşizm
| Makale serilerinden |
 |
| Temel değerler
|
| Türler
|
| İlişkili kavramlar |
 Milliyetçilik listesi |
|
| Makale serilerinden |
 |
|
| Gelenekler
|
|
| Kişiler
|
| Sorunlar
|
| Tarih
|
| Kültür
|
|
| Listeler
|
| İlgili konular
|
|
|
Nasyonal anarşizm, ulusal anarşizm veya milliyetçi anarşizm, ırk ayrılıkçılığı, ırksal milliyetçiliği, etnik milliyetçiliği ve ırksal saflığı savunan sağcı[1] bir milliyetçi ideolojidir.[2] Ulusal anarşistler, anarşist sosyal felsefeyi reddederken,[3] esas olarak devletsiz bir toplumu destekledikleri için yeni kabile etnik milliyetçiliğini felsefi anarşizmle bağdaştırdıklarını iddia ederler. Ulusal anarşizmin ana ideolojik inovasyonu, onun devlet karşıtı palingenetik aşırı milliyetçiliğidir.[4] Ulusal anarşistler, ulus devlet yerine homojen toplulukları savunurlar. Ulusal anarşistler, farklı etnik veya ırksal gruplardan olanların, politik olarak meritokratik olmaya, ekonomik olarak kapitalist olmayan, ekolojik olarak sürdürülebilir ve sosyal ve kültürel olarak çabalarken kendi kabile komünlerinde ayrı ayrı gelişmek için özgür olacaklarını iddia ederler.[5]
Ulusal anarşizm teriminin geçmişi 1920'lere kadar uzansa da, çağdaş ulusal anarşist hareket, onu "sol ve sağın ötesinde"[2] konumlandıran İngiliz siyasi aktivist Troy Southgate tarafından 1990'ların sonlarından itibaren ortaya atılmıştır. Ulusal anarşizmi inceleyen bilim adamları, onun siyasi yelpazede tamamen yeni bir boyuttan ziyade radikal sağ düşüncesinde daha ileri bir evrimi temsil ettiği sonucuna varıyorlar.[4] Ulusal anarşizm, anarşistler tarafından faşizmin yeniden markalaşması ve anarşist antifaşizm felsefesinin doğasında var olan çelişki, hiyerarşiye muhalefet ve farklı milliyetler arasındaki evrensel eşitliği desteklemesi nedeniyle, anarşizm ve faşizmin aralarında bir sentez fikriyle bağdaşmadığı için bir oksimoron olarak kabul edilir.[6]
Ulusal anarşizm, hem solcu hem de aşırı sağcı eleştirmenlerden şüphecilik ve düpedüz düşmanlık uyandırdı.[3][5] Eleştirmenler, ulusal-anarşistleri, etnik ve ırksal ayrılıkçılığın komüniter ve ırkçı bir biçimini destekleyen ırksal veya etno-milliyetçilerden başka bir şey olmamakla suçlarken, bu tür bir iddiaya eşlik eden tarihsel ve felsefi bagaj olmadan kendilerine anarşist demenin militan şıklığını isterler.[3][5] Bazı akademisyenler, ulusal anarşizmin uygulanmasının özgürlüğün genişlemesiyle sonuçlanacağına şüpheyle yaklaşıyor ve onu, yalnızca daha küçük ölçekte, otoriterlik ve baskıyla sonuçlanacak otoriter bir devlet karşıtlığı olarak tanımlıyor.[7]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ "Sykes 2005". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ a b "Macklin 2005". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ a b c "Sunshine 2008". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ a b "Griffin 2003". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ a b c "Sanchez 2009". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ "Ross 2014". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
- ^ "Lyons 2011". 19 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2021.
| ||
|---|---|---|
Siyaset serisi | ||
| Gelenekler | Anarşist komünizm • Anarko-feminizm • Anarko-sendikalizm • Bireyci anarşizm • Dayanışmacı sendikacılık • Agorizm • Hristiyan anarşizmi • Kolektivist anarşizm • Anarko-kapitalizm • Yeşil anarşizm • Anarko-ilkelcilik • İsyancı anarşizm • Postyapısalcı anarşizm • Sıfatsız anarşizm • Kripto anarşizm |  |
| Anarşistler | Adolph Fischer (1858–1887) • Aleksandros Grigoropulos (1993–2008) • Alexander Berkman (1870–1936) • Alfredo M. Bonanno (1937– ) • Anselmo Lorenzo (1841–1914) • Auguste Vaillant (1861–1894) • Benjamin Tucker (1854–1939) • Bhagat Singh (1907–1931) • Sacco ve Vanzetti (1888–1927) • Buenaventura Durruti (1896–1936) • Carlo Cafiero (1846–1892) • Carlo Giuliani (1978–2001) • Colin Ward (1924–2010) • Daniel Guérin (1904–1988) • Dyer Lum (1839–1893) • Edward Abbey (1927–1989) • Élisée Reclus (1830–1905) • Émile Armand (1872–1963) • Emile Henry (1872–1894) • Émile Pouget (1860–1931) • Emma Goldman (1869–1940) • Errico Malatesta (1853–1932) • Ettore Aguggini (1902–1929) • Fernand Pelloutier (1867–1901) • Ferdinando Nicola Sacco (1891–1927) • Francisco Ascaso Abadía (1901–1936) • Gün Zileli (1946– ) • Henry David Thoreau (1817–1862) • Jacques Ellul (1912–1994) • Jaroslav Hašek (1883–1923) • Johann Joseph Most(1846–1906) • John Zerzan (1943– ) • Joseph Déjacque (1821–1864) • Juan García Oliver (1901–1980) • Jules Bonnot (1876–1912) • Karim Landais (1980–2005) • Lev Tolstoy (1828–1910) • Lucy Parsons (1853–1942) • Luigi Fabbri (1877–1935) • Luigi Galleani (1861–1931) • Lysander Spooner (1808–1887) • Marius Jacob (1879–1954) • Max Stirner (1806–1856) • Mikhail Bakunin (1814–1876) • Murray Bookchin (1921–2006) • Murray Rothbard (1926–1995) • Nestor Mahno (1888–1934) • Noam Chomsky (1928– ) • Paul Avrich (1931– 2006) • Pyotr Kropotkin (1842–1921) • Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) • Ravachol (1859–1892) • Sante Geronimo Caserio (1873–1894) • Sébastien Faure (1858–1942) • Ugo Fedeli (1898–1964) • Volin (1882–1945) • Voltairine de Cleyre (1866–1912) • William Godwin (1756–1836) | |
| Tarihte anarşizm | ||
| Anarşist teori | Anarşist ekonomi • Anarşizm ve kapitalizm • Anarşizm ve Marksizm • Anarşist hukuk • Anarşist sembolizm • Karşılıklı yardımlaşma • Özyönetim • Post-sol anarşizm • Toplumsal devrim | |
| Kültür ve anarşizm | ||
| Ülkelere göre anarşizm | ||
