Nasıralı Beatris
| Nasıralı Beatris | |
|---|---|
 | |
| Mistik | |
| Doğum | 1200 Tienen - Flaman Brabant - Kutsal Roma İmparatorluğu |
| Ölüm | 20 Ağustos 1268 Lier - Kutsal Roma İmparatorluğu |
| Kutsayanlar | Katolik Kilisesi-Anglikanizm |
| Yortu | 20 Ağustos |
Nasıralı Beatris (1200 Tienen - Flaman Brabant - 20 Ağustos 1268) Flaman Sistersiyen rahibe ve mistik. Katolik Kilisesi’nde Kutsanmış olarak bilinir. Bayramı 29 Temmuz’dur.
Yaşamı
Beatris zengin tüccar bir ailenin çocuğu olarak Belçika’nın Tienen kentinde doğdu. Yedi yaşında annesi öldü ve Beguine rahibeleriyle yaşamaya gönderildi, orada okula gitti.
15 yaşındayken Beatris rahibe olmak için Floviral’daki (Belçika’da Brabant-Wallon bölgesinde) sistersiyen manastırına girdi. Manastırda mistik yaşamında öğretmeni ve akıl hocası olacak olan Nivellesli rahibe Ida ile dost oldu. Daha sonra 1236 yılında Nasıralı Meryem Ana adında yeni bir kadın manastırının faaliyet geçmesi için Lier (Belçika) yakınlarındaki bir yere gönderildi. Oranın ilk rahibesi oldu ve hayatının geri kalan kısmını orada geçirdi.
Eserleri
Ölümünden önce kısa bir mistik eser yazdı: Kutsal Aşkın Yedi Biçimi. Eser, Tanrı sevgisinin zaman içinde nasıl geliştiğinin şiisel bir keşfidir.[1]
Beatris Tanrı’yı sevmenin yedi biçimini şu şekilde anlatmıştır. 1. İçimizdeki Tanrı’nın imajını ve benzerliği geri getirme özlemi 2. Kendini Tanrı’ya sunmak 3. Tanrı için acı çekmek 4. Tanrı’nın sevgisinin ihtişamından zevk almak 5. Sevginin hem coşku hem de ıstırap içerdiğini kabul etmek 6. Tanrı’nın sevgisinde güvenle dinlenmek 7. Her zamankinden daha derin bir özlemi geri getiren Tanrı’nın sevgisi üzerine düşünmek (1.Aşama)
Ayrıca, 1215-1235 yılları arasında yazdığı günlüğü, ölümünden sonra Kızkardeşleri tarafından hagiografisini (azizlerin hayat öyküsü) yazmak için kullandıldı. Hagiografisi (Vitae) bize hayatının temel kronolojisinin yanı sıra mistik deneyimlerinin de ayrıntılı bir açıklamasını da verir. Dominikan bir rahip tarafından uyarlaması yapılan Kutsal Aşkın Yedi Biçimi’ni kapsar.[2]
Mistik Beatris
Magdeburglu Mechtild’in çalışmalarında olduğu gibi Beatris’in de yazılarında Bernand de Clairvaux’un etkilerini görüyoruz. Tıpkı Bernard gibi, onun mistizmi kalbinin merkezinde derin bir etki bırakmıştı. Beatris, insanın sınırlı sevgisiyle tezat oluşturan Tanrı’nın sonsuz sevgisinin var olduğuna inanıyordu.[3] Onun deneyimine göre Tanrı’ya sunulabilecek tüm sevgi, yalnızca Tanrı’nın verdiği sevgi armağanının geri dönüşümüydü. Beatris’in sevgisi tutkuluydu ve Tanrı’ya olan ilgisi Mesih’i takip etme ve Tanrı ile birleşmeyi coşkulu bir biçimde arzulamasına neden oldu.[4]
Beatris, Tanrı’nın sevgisinin ruhu paradokslarla dolu bir katmana doğru çekildiğinin tamamen farkındaydı.[5] Yaşam Kitap’ında da bahsettiği gibi, Tanrı, ruhu, Tanrı’nın varlığından zevk alma ve Tanrı’nın görünür yokluğundan acı çekme anlarının aşamalarından geçirir. Aynı şekilde Tanrı’yı sevmek, hem ruhun acıyı deneyimleme hem de dinlenme hissini verir.
Beatris, görümlerinin Üçlü Birliğin bilgisinin ve sevgisinin katılımıyla doruğa ulaştığını ifade etti. Üçlü Birlik görümlerinin birinde Tanrı’yı bir nehrin kaynağı, Oğlu bir nehir, akarsuları ise Kutsal Ruh olarak gördüğünü söyledi.[6]
Onun Mesih üzerine görünümü daha az görseldi ancak daha çok duygularla ilgiliydi. Mesih’in varlığının tüm bedeninden geçtiğini doğrulayabiliyordu. Mesih’in ona olan sevgisinin yanı sıra Mesih’in Haç’tan gölgelenen kanının ruhuna aktığını hissetti.[6]
Kaynakça
- ^ Carl McColman (2016). Christian Mystics 108 seers, saints and sages. Hampton Roads Publishing Company. s. 53. ISBN 978-1-57174-730-3.
- ^ Bernard McGinn (1998). The Flowering of Mysticism – Men and Women in the New Mysticism 1200-1350. 167 Cilt 3: The Crossing Publishing Company. ISBN 978-0-8245-1743-4.
- ^ idem. s. 170.
- ^ Ursula King (2001). Christian Mystics – Their lives and Legacies throughout the Ages. HiddenSpring. s. 96. ISBN 1-58768-012-2.
- ^ idem. s. 97.
- ^ a b idem. s. 98.
