Medeni hukuk

Medeni hukuk, kişilerin birbiriyle ya da belirli ölçülerde kişilerle devletin doğrudan veya dolaylı özel ilişkilerinin kamu hukuku gibi başka bir hukuk dalının konusuna girmeyen hukuk dalına verilen addır. Temeli Roma hukukuna dayanır ve Cermen halkları tarafından geliştirilmiştir. Tüm Kara Avrupası'nda (farklı bir hukuk anlayışının geliştiği Britanya'dan ayırmak için) ve onlardan etkilenen birçok ülkede uygulanan bir hukuk dalıdır.^[1]

Özel hukuk denilince medeni hukuk (yurttaşlar hukuku) akla gelir. Medeni hukuk; kişiler hukuku, aile hukuku, miras hukuku, eşya hukuku, borçlar hukuku dallarına ayrılır.

1. Medeni hukukun temel ilkeleri şunlardır:
   1. İyiniyet, hakkın kötüye kullanılmaması ve dürüstlük kuralı ilkeleri
   2. Hâkimin takdir yetkisi
   3. Borçların genel kurallarının uygulanması
   4. İspat kuralları
2. Kişiler hukuku:
   1. Gerçek kişiler
      1. Kişiliğin başlangıcı ve sonu
      2. Hak ehliyeti
      3. Fiil ehliyeti
      4. Hısımlık
      5. İkâmetgâh
      6. Kişilik haklarının korunması
   2. Tüzel kişiler
      1. Kamu hukuku tüzel kişileri (Devlet kurumları)
      2. Özel hukuk tüzel kişileri (Vakıf, dernek ve şirketler)

Kaynakça

Hukuk ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.