Luvi Krallığı

Anadolu tarihi
dizisinin bir parçası
Tarihöncesi
Kaba Taş Devri'nde Anadolu c. 500.000-10.000
Orta Taş Devri'nde Anadolu c. 11.000-9.000
Cilalı Taş Devri'nde Anadolu c. 8.000-5.500
Troya 3000-700
Hattiler 2500-2000
Akad İmparatorluğu 2400-2150
Luviler 2300-1400
Eski Asur İmparatorluğu 2025-1378
Asurlular 1950-1750
Akalar (Homeros) 1700-1300
Kizzuvatna 1650-1450
Hititler 1680-1220
Arzava 1500-1320
Mitanni 1500-1300
Hayasa-Azzi 1500-1290
Likya 1450-350
Orta Asur İmparatorluğu 1392-934
Assuva 1300-1250
Diaohi 1200-800
Geç Hititler 1200-800
Frigya 1200-700
Karya 1150-547
Dor Heksapolisi 1100-560
Aiolis 1000-560
Tuvana 1000-700
İyonya 1000-545
Yeni Asur İmparatorluğu 911-609
Urartular 859-595/585
Lidya 685-547
Med İmparatorluğu 678-549
Yeni Babil İmparatorluğu 626-539
Ahameniş İmparatorluğu 559-331
Makedonya Krallığı 334-301
Kapadokya Krallığı 322-130
Antigonlar 306-168
Selefkî İmparatorluğu 305-64
Ptolemaios Krallığı 305-30
Pontus Krallığı 302-64
Bitinya 297-74
Pergamon Krallığı 282-129
Galatya 281-64
Part İmparatorluğu MÖ 247-MS 224
Ermenistan Krallığı MÖ 190-MS 428
Roma Cumhuriyeti MÖ 133-27
Kommagene Krallığı MÖ 163-MS 72
Roma İmparatorluğu MÖ 27-MS 330
Sasani İmparatorluğu MS 224-651
  • g
  • t
  • d

Luvi Krallığı (tahmini olarak 2000-1400), Batı Anadolu'da kurulduğu ve başkenti Apasa (bugünkü Selçuk) olduğu düşünülen Anadolu uygarlığı.[1][2]

Kökenleri

Luvi Krallığı'nın köklerinin MÖ 2300 civarında Luviler'in Güney Batı Anadolu'da yerleşik yaşama geçmeye başlamalarıyla atıldığı düşünülmektedir.[3] Hint-Avrupa Dil Ailesi'ne ait bir dil kullanan Luviler'in, Hitit Uygarlığı ile ilintili olabileceği düşünülmektedir.[4]

Tarihçe

Luviler'in Anadolu’daki yerleşim alanları.

Luvi tarihi hakkında yeterli kesin bilgiler bulunmamaktadır. Bununla birlikte Luviler'in Pisidia bölgesinde Arzavalarla yaşayıp;[5] Luvi Krallığının 2. bin yılda Apasa'da kurulduğu tahmin edilmektedir.[1] Luviler, Bronz Çağı Anadolusunda Orta Anadoluyu egemenlikleri altına alan Hititlerle etkileşim içine girmiştir.[6] Ayrıca, Batıda Ahhiyawalar ve Minoan Uygarlığı ile olan ilişkilerin yanında; Doğu'da Babilliler ve Hurriler ile karşılaşmışlardır.[6] Arzavalarla yapılan mücadelelerde başarı gösteren Tarhuntadaru, Luvi tarihinin en büyük kralı olarak kayıtlarda yer almıştır.[1] Ancak Ege kıyılarında yaşanan bu güç savaşıyla birlikte, MÖ 1900'lü yıllarda Luvi Krallığı'nın merkezi güneye taşınmış; Adana ve çevresi Luvi yurdu haline gelmiştir.[7]Güney Anadolu kıyılarında yaşayan Luviler'le ilgili ilk kaynaklara Hitit yıllıklarında rastlanmaktadır.[2][8] Hitit yazıtlarında Luvilerden söz edilirken, bir çeşit ikinci sınıf insan muamelesi yapıldığı görülür.[2]

Luviya veya Luvi Krallığı'nın tam olarak ne zaman yıkıldığı bilinmese de, güneyde Luvi hakimiyetinin bitmesiyle birlikte MÖ 1400'lerde Kizzuvatna devleti kurulmuş ve ülke nüfusunun büyük bölümünü Luviler oluşturmuştur.[8] Kizzuvatna'nın MÖ 1400 yıllarında kurulması Luvi Krallığı'nın da bu yıllarda yıkılmış olabileceği gerçeğini ortaya koymaktadır.

Anadolu kültüründeki yerleri

Kimi kaynaklarca, Luviler'in Anadolu'nun en eski halkı olduğu iddiaları vardır.[9] Bununla birlikte Yunanların bu ırka Pelasgos olarak hitap ettiği; bugün bilinen adları olan Luvi adını ise Hititlerin kendilerine söylediği bilinmektedir.[9] Luvi Hititçe'de ışık insanı anlamındadır.[10] Yani Luvi Krallığı Işık İnsanı Krallığı anlamına gelir.

Luvi Devleti'nin Anadolu kültürüne en büyük katkılarından biri; hiyeroglif yazısıdır. Asurlulardan çivi yazısını öğrenen Hititler için; bu yazı Anadolu'nun yerli bir alternatifi olarak ortaya çıkmış; arkeolojik kazılarda Luvi hiyeroglif yazısıyla hazırlanan Hitit yazıları bulunmuştur.[11] Ayrıca, özellikle Güney Anadolu'daki Helen aslıllı yer adlarının kökeninin Luvice olup; Yunan telaffuzuyla türetildiği ortaya çıkmıştır.[10] Kibele, Afrodit, Apollon ve Artemis gibi Tanrı-Tanrıça adlarının birçoğu da zamanının Anadolu'daki en yaygın dili olan[12] Luvicedir.[13] Luviler'in İlk Çağ Anadolusuna inanç bakımından önemli tesirleri vardır. Luvi Tanrısı Men'i Frigler ve Lidyalılar da Tanrı olarak kabul etmiştir.[14]

Truvalıların da Luvi dilini konuştuğu ileri sürülmüştür.[15][16][17]

Kaynakça

Vikipedi'nin kardeş projelerinden
'
hakkında daha fazla bilgi edinin
Commons'ta ara Commons'ta dosyalar
  1. ^ a b c "Apasa, Ephesos, Ayasuluk, Selcuk!". Selçuk Belediyesi. 6 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  2. ^ a b c Luviler: Anadolu'nun Gizemli Halkı, Kalkedon Yayınları, H. Craig Melehert, Ç:Barış Baysal, Çiğdem Çidamlı.
  3. ^ Encyclopedia Dünya Tarihi Ansiklopedisi. (İngilizce). s. 37, Peter N. Stearns ve William Leonard Langer tarafından.
  4. ^ Encyclopedia Dünya Tarihi Ansiklopedisi. (İngilizce). s.738, Thomas J. Sienkewicz tarafından (2002).
  5. ^ "Isparta'nın kuruluşu". gazete32.com.tr. 5 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  6. ^ a b "Luwian Identities" (İngilizce). reading.ac.uk. 23 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  7. ^ "Adana" (PDF). 2008. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. [ölü/kırık bağlantı]
  8. ^ a b "Kozan İlçesinin Tarihi". Kozan Kaymakamlığı. 22 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  9. ^ a b "The Nar Gourmet". 23 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  10. ^ a b "Işık insanı dili". 15 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  11. ^ "Luwian" (İngilizce). 6 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  12. ^ "Urartular". 26 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  13. ^ Atheneris. "Anadolu..." 20 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  14. ^ "Ankara şehrinin kuruluş efsanesi". 8 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2011. 
  15. ^ The Language of the Trojans In Selected Writings, Calvert Watkins, 1994, L. Oliver et al., sayı:2, 700–717, Innsbruck.
  16. ^ How to Kill a Dragon: Aspects of Indo-European Poetics, Calvert Watkins, 1995, s.144–51, New York and Oxford.
  17. ^ The Luwians, Craig Melchert 2003, s.265-70, Boston: Brill Academic Publishers, ISBN 90-04-13009-8.