Kadın sığınmaevi

Kadın sığınmaevi (kadın konukevi, kadın şefkatevi), kadına yönelik şiddet olaylarına karşı (fiziksel, duygusal, cinsel, ekonomik, sözlü istismar ve şiddetin her türlüsü) kadınların varsa çocukları ile birlikte, şiddetten geçici olarak korunmasını sağlamak, bu dönemde şiddet mağdurlarının psikolojik, sosyal ve ekonomik sorunlarının çözülmesi için açılmış sosyal hizmet kuruluşlarıdır. Türkiye'de Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı, belediyeler ve Sivil Toplum Kuruluşları'na bağlı toplam 143 kadın sığınmaevi bulunmaktadır.^[1]

Kadın sığınmaevleri dünyada 45'ten fazla ülkede bulunmaktadır.^{[kaynak belirtilmeli]}

Hizmetler

Kadın sığınmaevlerinde;

• Kadınların durumlarının incelenmesi (kadınlara daha iyi hizmet verebilmek için yaşantıları hakkında kadının paylaşmak istediği bilgileri edinerek kadın müdahale programı hazırlamak.)
• Güvenlik, danışmanlık ve tıbbi destek
• Geçici maddi yardım
• Okul dönemi çocukların eğitim görmesini sağlama, okul öncesi çocukların sığınmaevinde bulunan kreşte eğitim verilmesi.
• Sosyal, sanatsal ve sportif faaliyetler vb.
• Meslek edindirme kurs desteği
• Sosyal güvencesi olmayan kadın ve beraberindeki çocuklar için ücretsiz sağlık hizmeti

Türkiye'de yasal çerçeve

• 1979'da kabul edilen ve Türkiye'nin de taraf olduğu Birleşmiş Milletler Kadına Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Yok Edilmesi Sözleşmesi (CEDAW), taraf devletlerin kadınlarla erkekler arasında eşitliği sağlama ve kadınlara yönelik ayrımcılığı yasaklama konusundaki yükümlülüklerini ayrıntıyla ortaya koymuştur.
• Türkiye, Avrupa Konseyi ülkelerince Mayıs 2011’de imzaya açılan İstanbul Sözleşmesi’ni imzalayan ilk ülke olmuştur. Kasım 2011’de TBMM’de sözleşme onaylanmıştır.^[2]
• 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun gereğince şiddette maruz kalan kadına sığınak talep etme hakkı getirilmiş ve bu kapsamda sığınmaevleri açılmıştır.^[3]
• Ayrıca, 5393 sayılı Belediye Kanunundaki koruma evleri maddesi uyarınca: Belediyenin, görev, yetki ve sorumluluklarını düzenleyen bu kanunun 14. Maddesinin a) bendinde “Büyükşehir belediyesi ile nüfusu 50.000 ‘i geçen belediyeler, kadınlar ve çocuklar için koruma evleri açar” denilmektedir.^[4]

Kaynakça