Prawa De Morgana

Prawa De Morgana – zestaw reguł w logice matematycznej i teorii mnogości wiążących ze sobą pary spójników, kwantyfikatorów lub działań na zbiorach za pomocą negacji lub funkcji dopełnienia zbioru. Prawa te są twierdzeniami w niektórych teoriach formalnych, np. w logice klasycznej, lub aksjomatami definiującymi niektóre struktury jak algebry De Morgana.

Prawa te sformułował angielski matematyk Augustus De Morgan w XIX wieku.

Logika

I prawo De Morgana
Prawo zaprzeczania koniunkcji: negacja koniunkcji jest równoważna alternatywie negacji
¬ ( p q ) ( ¬ p ¬ q ) , {\displaystyle \lnot (p\land q)\iff (\lnot p\lor \lnot q),}

gdzie p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} oznaczają zdania w sensie logiki.

II prawo De Morgana
Prawo zaprzeczenia alternatywy: negacja alternatywy jest równoważna koniunkcji negacji
¬ ( p q ) ( ¬ p ¬ q ) . {\displaystyle \lnot (p\lor q)\iff (\lnot p\land \lnot q).}

Prawa umożliwiają definiowanie jednych spójników zdaniowych za pomocą innych. Na przykład korzystając z koniunkcji i negacji, za pomocą prawa podwójnej negacji można określić alternatywę:

p q ¬ ( ¬ p ¬ q ) . {\displaystyle p\lor q\iff \lnot (\lnot p\land \lnot q).}

Tabele wartości logicznych

¬ ( p q ) ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle \lnot (p\land q)\iff (\lnot p)\lor (\lnot q)}
p {\displaystyle p} q {\displaystyle q} p q {\displaystyle p\land q} ¬ ( p q ) {\displaystyle \lnot (p\land q)} ¬ p {\displaystyle \lnot p} ¬ q {\displaystyle \lnot q} ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle (\lnot p)\lor (\lnot q)}
1 1 1 0 0 0 0
1 0 0 1 0 1 1
0 1 0 1 1 0 1
0 0 0 1 1 1 1
¬ ( p q ) ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle \lnot (p\lor q)\iff (\lnot p)\land (\lnot q)}
p {\displaystyle p} q {\displaystyle q} p q {\displaystyle p\lor q} ¬ ( p q ) {\displaystyle \lnot (p\lor q)} ¬ p {\displaystyle \lnot p} ¬ q {\displaystyle \lnot q} ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle (\lnot p)\land (\lnot q)}
1 1 1 0 0 0 0
1 0 1 0 0 1 0
0 1 1 0 1 0 0
0 0 0 1 1 1 1

Porównanie wartości w czwartej i siódmej kolumnie ostatniego wiersza obu tabel (oznaczonych kolorem żółtym) daje przekonanie o prawdziwości wyrażeń

¬ ( p q ) ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle \lnot (p\land q)\iff (\lnot p)\lor (\lnot q)} oraz
¬ ( p q ) ( ¬ p ) ( ¬ q ) {\displaystyle \lnot (p\lor q)\iff (\lnot p)\land (\lnot q)}

bez względu na wartościowanie zmiennych p {\displaystyle p} i q {\displaystyle q} (ma ono zawsze wartość logiczną równą 1). Zdania takie jak nazywa się tautologiami.

Rachunek kwantyfikatorów

Do praw De Morgana należą też reguły zaprzeczania kwantyfikatorom[1]:

¬ ( x   p ( x ) ) ( x   ¬ p ( x ) ) , {\displaystyle \lnot {\bigg (}\forall _{x}\ p(x){\bigg )}\iff {\bigg (}\exists _{x}\ \lnot p(x){\bigg )},}
¬ ( x   p ( x ) ) ( x   ¬ p ( x ) ) , {\displaystyle \lnot {\bigg (}\exists _{x}\ p(x){\bigg )}\iff {\bigg (}\forall _{x}\ \lnot p(x){\bigg )},}

gdzie p ( x ) {\displaystyle p(x)} jest dowolnym zdaniem zależnym od zmiennej x . {\displaystyle x.}

Teoria mnogości

Ilustracja mnogościowych praw De Morgana – obie strony równości zaznaczono na niebiesko.

W teorii mnogości prawa De Morgana służą opisowi działania dopełnienia (lub dokładniej: różnicy zbiorów):

  1. dopełnienie sumy zbiorów jest równe części wspólnej ich dopełnień
    ( A B ) c = A c B c , {\displaystyle (A\cup B)^{c}=A^{c}\cap B^{c},}
  2. dopełnienie części wspólnej zbiorów jest równe sumie ich dopełnień
    ( A B ) c = A c B c . {\displaystyle (A\cap B)^{c}=A^{c}\cup B^{c}.}

Z zasady indukcji matematycznej to samo prawo zachowane jest dla skończenie wielu zdarzeń:

( i I   A i ) c = i I   A i c , {\displaystyle \left(\bigcup _{i\in I}~A_{i}\right)^{c}=\bigcap _{i\in I}~A_{i}^{c},}
( i I   A i ) c = i I   A i c , {\displaystyle \left(\bigcap _{i\in I}~A_{i}\right)^{c}=\bigcup _{i\in I}~A_{i}^{c},}

gdzie I N . {\displaystyle I\subset \mathbb {N} .}

Analogicznie wysławia się i zapisuje prawa De Morgana dla nieskończonych rodzin zbiorów (w powyższych wzorach należy przyjąć, że I {\displaystyle I} jest taką rodziną).

Algebry Boole’a

Jeżeli ( B , , , , 0 , 1 ) {\displaystyle (B,\cup ,\cap ,-,0,1)} jest zupełną algebrą Boole’a, to dla a i B , i I : {\displaystyle a_{i}\in B,\,i\in I{:}}

( i I   a i ) = i I   a i , {\displaystyle -\left(\bigcup _{i\in I}~a_{i}\right)=\bigcap _{i\in I}~-a_{i},}
( i I   a i ) = i I   a i . {\displaystyle -\left(\bigcap _{i\in I}~a_{i}\right)=\bigcup _{i\in I}~-a_{i}.}

Przypisy

  1. prawa logiczne, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-06-18] .

Bibliografia

  • K. Kuratowski, A. Mostowski: Teoria mnogości. Wyd. 2. PWN, 1966.
  • K. Kuratowski: Wstęp do teorii mnogości i topologii. Wyd. 7. PWN, 1977.
  • H. Rasiowa: Wstęp do matematyki współczesnej. Wyd. 3. PWN, 1971.

Linki zewnętrzne

  • Eric W.E.W. Weisstein Eric W.E.W., de Morgan’s Laws, [w:] MathWorld, Wolfram Research  (ang.). [dostęp 2023-06-18].
  • publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać De Morgan laws (ang.), Encyclopedia of Mathematics, encyclopediaofmath.org, [dostęp 2023-06-18].
  • p
  • d
  • e
Algebra zbiorów
działania
jednoargumentowe
dwuargumentowe
własności
działań
indywidualne
związki między działaniami
powiązane relacje
tworzone
struktury
algebraiczne
grupoid (magma)
półkrata
półpierścień
inne rodziny
zdefiniowane
działaniami
pokrycie zbioru
π-układ
definiowane różnicami
pozostałe
twierdzenia
powiązane nauki
podstawy matematyki
inne
badacze

  • Britannica: topic/De-Morgan-laws
  • Catalana: 0021979
  • DSDE: De_Morgans_love