SOS Racisme

SOS Racisme, 1984'te kurulan Fransız ırkçılık karşıtı sivil toplum kuruluşu.[1] Kuruluşun İspanyol versiyonu, Barselona'da kurulan SOS Racismodur.

Tarihçe

SOS Racisme, Fransız Sosyalist Partisi (Parti Socialiste) ile çok yakındır. Partinin bazı önemli üyelerinin yanı sıra diğer sol hareketlerden insanlar örgütün kuruluşuna katkı sağladı. Birlik, kardeşliğin yol gösterici ilkesi olarak sarı zemine siyah renkle yazılan "Arkadaşıma dokunma!" (Touche pas à mon pote!) cümlenin bulunduğu logoyla temsil edilmektedir. Bu slogan, Ekim 1984 yılında, örgütün oluşturulma sürecinde kabul edildi.

Gerçekten de, 1980'lerde ırkçı motifli cinayetlerin gittikçe artması, güvenlik güçlerinin kusurlu davranışları ve eylemleri Fransa'daki sol kamuoyunda kıpırdanmalara yol açtı. Siyasi tavır ve eğilimlerin bir kenara bırakılmasıyla 15 Ekim 1984'te[2] kurulan örgütün kurulma süreci boyunca PS'nin yüksek kademelerinden destek almasına 1984-1992 yılları arasında örgütün başkanlık görevini yürüten Avrupa Parlamentosu milletvekilliği görevinde bulunmuş Harlem Désir örnek verilebilir. Ondan boşalan koltuğa seçilen 1992-1999 yılları arasında başkanlık görevini sürdüren Fodé Sylla ise PS'nin bir üyesiydi. Onu izleyen Malek Boutih ise 1985-1992 yılları arasında PS'de başkan yardımcılığı yapmıştı. 2003 yılında, PS'nin gençlik kollarında görev alan Dominique Sopo örgütün başkanlığına geldi.

Etkinlikler

Örgütün ana hedefi, ırk ayrımcılığına karşı mücadele etmektir. İnsanlar arasında eşitlik ve dayanışmayı sağlamak gibi temel bir amaca sahiptir. Eylemleri de somut olaylar etrafında bu ilkeler için düzenlenmektedir. Ayrıca toplum düzeni ve hukuk açısından yaşanan ayrımcılık örneklerini protestosu, kamuoyunda yoğun bir şekilde yer almaktadır. Örgüt, eylemlerinde müziğe ve görsel unsurlara öncelik vererek, özellikle liseliler arasında ve mahallelerde çalışarak sonuca varmaya çalışmaktadır. SOS Racisme, ırk ayrımcılığını ve ırklar arası çifte standardı bularak ortaya çıkarmak için bir test yöntemi kullanır. Örneğin, bir işe yapılan başvuruları kabul ederken, başvuru sahiplerinin isimlerinde biri Fransız kökenli, diğeri ise bir göçmen kökenli insanı seçerek ırk ayrımcılığını teşhis etmeye çalışır.

Örgüt ayrıca 2002 yılında, UEJF adlı bir Yahudi öğrenci örgütü ile ortaklaşa yayınlanan bir kitapta antisemitizmi kınadı.

Eleştiriler

Birçok yönüyle sağ kesim tarafından şiddetli eleştiriye maruz kalan SOS Racisme, PS'nin göçmen politikalarını yaymak amacıyla PS'nin kuklası olarak kurulduğu iddiasıyla kınanmıştır.

Bibliyografya

  • Juhem, Philippe, SOS-Racisme Histoire d’une mobilisation « apolitique », Contribution à une analyse des transformations des représentations politiques après 1981, décembre (1998) Thèse consacrée a SOS-Racisme 3 Mayıs 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • Serge Malik, L'Histoire secrète de SOS-Racisme; Albin Michel, 1990; 185 p., ISBN 2-226-04818-9

Kaynakça

  1. ^ Nos Missions, Nos combats 18 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - Sur le site de SOS Racisme
  2. ^ SOS Racisme 11 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. chronologie sur nouvelobs.com

Dış bağlantılar

  • (Fransızca) Resmi sitesi 28 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • g
  • t
  • d
Olof Palme Ödülü sahipleri
  • Cyril Ramaphosa (1987)
  • Birleşmiş Milletler Barış Gücü (1988)
  • Václav Havel (1989)
  • Harlem Désir, SOS Racisme (1990)
  • Uluslararası Af Örgütü (1991)
  • Arzu Abdullayeva, Anahit Bayandour (1992)
  • Saraybosna Öğrencileri (1993)
  • Wei Jingsheng (1994)
  • Fatah Youth, Israeli Labor Young Leadership, Peace Now (1995)
  • Casa Alianza, Bruce C. Harris (1996)
  • Salima Ghezali (1997)
  • Veran Matić, Senad Pećanin, Viktor Ivančić (1998)
  • Kurdo Baksi, Björn Fries, Klippan Parent Group (1999)
  • Bryan Stevenson (2000)
  • Fazle Hasan Abed (2001)
  • Hanan Aşravi (2002)
  • Hans Blix (2003)
  • Lyudmila Alexeyeva, Sergei Kovalev, Anna Politkovskaya (2004)
  • Ang San Su Çi (2005)
  • Kofi Annan, Mossaad Mohamed Ali (2006)
  • Parvin Ardalan (2007)
  • Denis Mukwege (2008)
  • Carsten Jensen (2009)
  • Eyad al-Sarraj (2010)
  • Lydia Cacho, Roberto Saviano (2011)
  • Radhia Nasraoui, Waleed Sami Abulkhair (2012)
  • Rosa Taikon (2013)
  • Xu Youyu (2014)
  • Gideon Levy, Mitri Raheb (2015)
  • Spyridon Galinos, Giusi Nicolini (2016)
  • Hédi Fried, Emerich Roth (2017)
  • Daniel Ellsberg (2018)
  • John le Carré (2019)
  • Black Lives Matter Global Network Foundation (2020)