Kenan dilleri
 | Afro-Asyatik diller ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
Kenan dilleri, Kenan ve Levant bölgesinin eski sakinleri tarafından konuşulan Sami dillerinin bir alt grubudur. Kenan dillerinin çoğu milattan önce 1. binyılın sonunda çoktan yok olmuştur; bunların yerini çoğunlukla Aramice almıştır. Sadece İbranice, Yahudiliğin dinî metinleri aracılığıyla modern zamanlara aktarılmış ve 20. yüzyılda İsrail'de günlük dil ve yerel deyim olarak yeniden kurulmuştur.[1]
Bu yakın akraba diller Levant ve Mezopotamya kökenlidir ve bugün İsrail, Ürdün, Sina Yarımadası, Lübnan, Suriye, Filistin'in yanı sıra güneybatı Anadolu'nun güney batısı, batı ve güney Irak (Mezopotamya) ve Suudi Arabistan'ın kuzeybatı köşesini kapsayan bir alanda eski Sami dillerini konuşan halklar tarafından konuşulmuştur.
Kenanlılar genel olarak İbraniler (İsrailliler, Yahudiler ve Samirîler dahil), Amalekliler, Ammonitler, Amoriler, Edomitler, Ekronitler, Hiksoslar, Fenikeliler (Kartacalılar dahil), Mozabitler, Sutealılar ve bazen de Ugaritleri içerecek şekilde tanımlanır.
Sınıflandırma
Kuzey Kenan dilleri
- Fenikece
- Pönce
Güney Kenan dilleri
- Ammon dili - Ammonitlerin dili
- Moav dili
- Edom dili
- İbranice - Çoğunlukla Yahudiler'in konuştuğu dil.
- Tevrat İbranicesi - İsrailoğulları tarafından kullanılan dil. Farklı diasporalarda farklı telaffuzları vardır.
- Mişnahik İbranice
- Orta Çağ İbranicesi
- Haskala İbranicesi
- Modern İbranice - Haskala İbranicesi'nden türemiştir ve bugün İsrail'de konuşulan dildir.
