Julius Nyerere

Julius Nyerere
1. Tanzanya Devlet Başkanı
Görev süresi
9 Aralık 1962 - 5 Kasım 1985
Yerine gelen Ali Hassan Mwinyi
Kişisel bilgiler
Doğum 13 Nisan 1922
Butiama
Ölüm 14 Ekim 1999
Londra, İngiltere
Partisi Chama Cha Mapinduzi

Julius Nyerere (13 Nisan 1922 - 14 Ekim 1999), Tanzanyalı öğretim görevlisi ve siyasetçi. Nyerere, Afrika ülkesi Tanzanya'nın başbakan olarak görevde olduğu bir dönemde 1961 yılında elde ettiği bağımsızlık sonrası ülkenin ilk devlet başkanı olarak 1962 ile 1985 yılları arasında devlet başkanlığı makamında bulunmuştur. Bu süreçte Nyerere 1962 ile 1964 yılları arasında Tanganika Cumhuriyeti'nin, 26 Nisan 1964 tarihinden itibaren de ülkesinin Zanzibar ve Pemba Halk Cumhuriyeti'nin birleşmesi sonucu oluşan Tanzanya Birleşik Cumhuriyeti'nin devlet başkanlığını yürütmüştür. Nyerere Afrika Birliği Örgütünün (OAU) önde gelen kurucularından biri olmuştur.

Eğitimi

Zanaki kabilesi reisinin oğluydu. Uganda'da öğrenim gördü ve Katolik dinini benimsedi. Çeşitli Katolik okullarında öğretmenlik yaptıktan sonra Edinburgh Üniversitesi'ne girdi. 1952'de üniversitenin beşeri bilimler bölümünü bitirdi. Bu süreçte öğretmen olduğu için Mwalimu (Svahili dili=öğretmen) olarak da tanındı.

Siyasi kariyeri

Siyasi yaşama girdiğinde, Birleşik Krallık'ın Milletler Cemiyeti adına yürüttüğü manda yönetimi sona ermiş, Tanganika Birleşmiş Milletler vesayet bölgesi olmuştu. Bağımsızlık sürecini hızlandırmak amacıyla Nyerere, Tanganika Afrika Birliği'ne katıldı ve 1954'te birliğin başkanı oldu. 1954'te de örgütü Tanganika Afrika Ulusal Birliği'ne (TANU) dönüştürdü.

1955 ve 1956'da New York'a giderek Birleşmiş Milletler Vesayet Meclisi'nde ülkesinin bağımsızlık isteğini dile getirdi ve bağımsızlık için tarih istedi. İngiliz yönetimi bu isteği reddetti, ama Nyerere'nin ülkesindeki etkisini göz önünde bulundurarak onu Yasama Meclisi üyeliğine atadı. 1957'de Nyerere, bağımsızlığa geçiş sürecinin ağır ilerlemesini protesto etmek amacıyla meclis üyeliğinden ayrıldı. 1958'de Afrikalı, Asyalı ve Avrupalıların temsil edilmesini öngören seçim tasarısını kabul etti. Seçimlerde üç toplumdan da aday gösteren TANU büyük zafer kazandı. Tanganika, Eylül 1960'ta kendi kendini yöneten bir ülke, Nyerere de bakanlar kurulu başkanı oldu. Aralık 1961'de bağımsız Tanganika'nın ilk başbakanı, ülkede cumhuriyet ilan edilince de ilk devlet başkanı seçildi. 1964'te ise Tanganika ve Zengibar'ın birleşmesiyle kurulan Tanzanya Birleşik Cumhuriyeti'nin ilk devlet başkanı oldu. 1965'te tekrar aynı göreve seçildi. 1970, 1975 ve 1980 seçimlerinde de yerini korudu. 1985'te devlet başkanlığından kendi isteğiyle ayrıldı. Ama 1990'a kadar Tanzanya Devrimci Partisi'nin başkanlığı görevini sürdürdü.

Dış politika

Nyerere'nin etkisi Doğu Afrika sınırlarını aşmıştı. Kuzey Rodezya (bugün Zambiya) beyaz yönetimi Kenneth Kaunda'nın örgütüne karşı baskıcı önlemler almaya kalktığında, Nyerere, gerektiğinde sınırı geçmeye hazır 5 bin silahsız gönüllüyü seferber etti. Sonuçta Kaunda, gönüllüleri yardıma çağırmaya gerek kalmadan bağımsız Zambiya'nin ilk başbakanı oldu.

Nyerere, çağdaş Pan-Afrika hareketinin önderlerinden biri olarak 1970'lerde Afrika'nın siyasi yaşamında önemli rol oynadı. Güney Afrika'nın apartheid politikasına karşı ekonomik ve siyasi baskı uygulanmasını savundu ve Afrika'nın barış içinde kalkınması yolunda Siyah-beyaz işbirliği çağrısını yapan Lusaka Manifestosu'nun hazırlanmasında etkili oldu. Rodezya (bugün Zimbabve), Güney Afrika Cumhuriyeti ve Namibya'da (Güney Batı Afrika) beyaz egemenliğine son verilmesini savunan beş Afrikalı devlet bakanın oluşturduğu gruba önderlik etti.

1974 ve 1981'deki kuraklılar ve Uganda devlet başkanı İdi Amin ile Tanzanya rasında çıkan anlaşmazlık bu dönemin başlıca ekonomik ve siyasi sorunları oldu. 1972'de Amin'in bütün Asyalıları Uganda'dan sürdüğünü açıklaması üzerine, Nyerere Amin'i ırkçılıkla suçladı. 1975'te, Nyerere Afrika Birliği Örgütü'nün Uganda'nın Kampala kentinde yapılacak zirve toplantısını boykot etti. Uganda birlikleri 1978'de Tanzanya'nın bir bölümünü işgal etti; ertesi yılda Tanzanya ordusu, Amin yönetimini devirmeyi amaçlayan yerel bir harekete destek vermek amacıyla Uganda'ya girdi. Bu müdahale, 1980'de Milton Obote'nin Uganda'ya dönmesini sağladı.

İç politika

Nyerere, bağımsız bir ekonomi kurma çabasındaki genç bir ülkenin, seçim yaparak temellerinin sarsılmasına izin veremeyeceği gerekçesiyle Afrika için tek parti sistemini savundu. Ama 1971'de, en yakın çalışma arkadaşlarından bazısının vatana ihanet suçuyla yargılanması, özellikle de yargılamanın gizli yapılan tek celsede sonuçlandırılarak sanıkların ömür boyu hapse mahkûm edilmesi bu sistemin sakıncalarını ortaya koydu. Tanzanya ancak 1990'ların başlarında çok partili demokrasiye geçiş yönünde adımlar atmaya başladı. Ayrıca Nyerere, Afrika için milliyetçiliğin geçerli olamayacağını, siyasi hareketlerin ulusal devlet zaafından kurtulup bunu bütün kıtanın birleşmesi için bir araç olarak görmesi gerektiğini savundu.

Ekonomi politikası

1967'de Tanzanya'nın Arusha kentinde açıkladığı Arusha Deklarasyonu'nda Nyerere ülkesinin iki temel hedefini sosyalizm ve kendi kendine yeterli olma olarak açıkladı.İktidarının ilk yıllarında sosyalist bir ekonomik program başlattı. Nyerere, tarımsal üretimi kolektifleştirme adına kurulmalarını sağladığı Ujama adlı yeni tarımsal merkezlere bazı çiftçi ailelerinin gönüllü bir biçimde bazılarının da zorla yerleştirilmelerine neden oldu. Ancak bu girişim, bir süre sonra tarım kesiminde üretimin azalmasına neden oldu. 1974'te bu denemeden vazgeçildi.

Uygulanan sıkı fiyat politikası yüzünden piyasaların işlemez hale geldiği bu dönemde pek çok alanda kıtlık baş gösterdi. Büyük ölçüde devlet kontrolünde olan tarım sektöründe verimliliğin düşmesi, kuraklık, alınan dış yardımların yanlış yatırımlarda kullanılması ve İdi Amin'in lideriğindeki Uganda'ya karşı yürütülen savaşın mali yükü Nyerere iktidarının sonunu getirdi. Afrika kıtasında eşine ender rastlanan biçimde, başarısızlığını kabul eden Nyerere, 1985 yılında yapılan devlet başkanlığı seçimlerinde adaylığını koymayarak görevinden ayrıldı.

Eserleri

  • Uhuru na Umoja (1967; Özgürlük ve Birlik)
  • Uhuru na Ujamaa (1968; Özgürlük ve Sosyalizm)
  • Uhuru na Maendeleo (1973; Özgürlük ve Kalkınma)

Julius Nyerere, Shakespeare'in Venedik Taciri ve Julius Caesar adlı oyunlarını da Svahili diline çevirmiştir.

Galeri

Kaynakça

  • Encyclopædia Britannica

Dış bağlantılar

  • radikal.com.tr - Muallim'in ölümü 24/10/1999 6 Mart 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • g
  • t
  • d
1950'li yıllar
1950: Frédéric Joliot-Curie -

Song Qingling - Hewlett Johnson - Eugénie Cotton - Arthur Moulton - Pak Chong Ae - Heriberto Jara Corona • 1951: Guo Moruo - Monica Felton - Oyama Ikuo - Pietro Nenni - Anna Seghers - Jorge Amado 1952: Johannes Becher - Eliza Branco - İlya Ehrenburg - James Gareth Endicott - Yves Farge - Saifuddin Kitchlew - Paul Robeson 1953: Andrea Andreen - John Desmond Bernal - Isabelle Blume - Howard Fast - Andrew Gaggiero - Leon Kruczkowski - Pablo Neruda - Nina Vasilevna Popova - Sahib-singh Sokhey - Pierre Cot • 1954: Alain Le Léap - Baldomero Sanincano - Prijono - Bertolt Brecht - André Bonnard - Thakin Kodaw Hmaing - Felix Iversen - Nicolás Guillén - Denis Nowell Pritt • 1955: Lázaro Cárdenas - Mohammed Al-Ashmar - Joseph Wirth - Tôn Đức Thắng - Akiko Seki - Ragnar Forbeck • 1957: Louis Aragon - Emmanuel d'Astier - Heinrich Brandweiner - Danilo Dolci - Maria Rosa Oliver - Venkata Raman - Udakandawala Saranankara Thero - Nikolay Semenovich Tikhonov • 1958: Josef Lukl Hromádka - Artur Lundkvist - Louis Saillant - Kaoru Yasui - Arnold Zweig 1959: Otto Buchwitz - William Edward Burghardt Du Bois - Nikita Kruşçev - Ivor Montagu - Kostas Varnalis

1960'lı yıllar
1960: Laurent Casanova -

Cyrus Eaton - Sukarno 1961: Fidel Castro - Ostap Dlussky - William Morrow - Rameshvari Neru - Mihail Sadoveanu - Antoine Tabet - Ahmed Sékou Touré 1962: István Dobi - Olga Poblete de Espinosa - Faiz Ahmed Faiz - Kwame Nkrumah - Pablo Picasso - Georgi Traykov - Manolis Glezos 1963: Oscar Niemeyer 1964: Dolores Ibárruri - Rafael Alberti - Aruna Asaf Ali - Kaoru Ota • 1965: Miguel Angel Asturias - Mirjam Vire-Tuominen - Peter Ayodele Curtis Joseph - Giacomo Manzù - Jamtsarangiyn Sambuu • 1966: Herbert Warnke - Rockwell Kent - Ivan Málek - Martin Niemöller - David Siqueiros - Bram Fischer • 1967: Joris Ivens - Nguyen Thi Dinh - Jorge Zalamea - Romes Chandra - Endre Sík - Jean Effel • 1968-1969: Akira Iwai - Jarosław Iwaszkiewicz - Khaled Mohieddin - Linus Pauling - Shafie Ahmed el Sheikh - Bertil Svahnstrom - Ludvík Svoboda

1970'li yıllar
1970-1971: Eric Henry Stoneley Burhop -

Ernst Busch - Tsola Dragoicheva - Renato Guttuso - Kemal Canbolat - Alfredo Varela • 1972: James Aldridge - Salvador Allende - Leonid Brejnev - Enrique Pastorino • 1973-1974: Luis Corvalán - Raymond Goor - Jeanne Martin-Cissé • 1975-1976: Hortensia Bussi de Allende - János Kádár - Seán MacBride - Samora Machel - Agostinho Neto - Yannis Riços 1977-1978: Kurt Bachmann - Freda Yetta Brown - Angela Davis - Vilma Espín Guillois - Kumara Padma Sivasankara Menon - Halina Skibniewska • 1979: Hervé Bazin - Lê Duẩn - Urho Kekkonen - Abd al-Rahman al-Sharqawi - Miguel Otero Silva

1980'li yıllar
1980-1982: Mahmut Derviş -

John Morgan - Líber Seregni - Mikis Theodorakis 1983-1984: İndira Gandhi - Jean-Marie Léger - Eva Palmer - Nguyễn Hữu Thọ - Luis Vidales - Joseph Weber - Charilaos Florakis • 1985-1986: Miguel d'Escoto - Dorothy Crowfoot Hodgkin - Herbert Mies - Julius Nyerere - Petr Tanchev • 1986-1987: Evan Litwack

1990'lı yıllar
Otorite kontrolü Bunu Vikiveri'de düzenleyin