Henri de Lubac
Henri de Lubac | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 20 Şubat 1896 cambrai, Fransa |
| Ölüm | 4 Eylül 1991 (95 yaşında) Paris, Fransa |
| Milliyet | Fransız |
| Meslek | Teolog |
Henri de Lubac (20 Şubat 1896, Cambrai, Fransa – 4 Eylül 1991, Paris, Fransa), Papa II. Ioannes Paulus tarafından 1983 senesinde Kardinal ilan edilen Fransız Cizvit. Karl Rahner, Hans Urs van Balthasar ve Yves Congar ile birlikte, 20. yüzyılın en önemli Katolik ilahiyatçıları arasında yer almaktadır. Uzman olarak katıldığı İkinci Vatikan Konsili’nin şekillenmesinde, yazıları ve doktriner araştırmalarından oluşan çalışmaları önemli bir rol oynamıştır.[1]
Bir Cizvit Olarak Henri de Lubac
20. yüzyıl başlarında Fransa’daki kilise karşıtı yasalar dolayısıyla, Fransız Cizvitlerinin ilk eğitim merkezi (Acemi dönemi) geçici olarak İngiltere’ye taşınmıştı. Henri de Lubac bu nedenle Cizvitlere 1913 senesinde Birleşik Krallıkta katılabildi. Jersey’deki felsefe eğitimi sonrasında 1926 senesinde Lyon şehrinde ilahiyat okumak için Fransa’ya geri döndü. Ruhbanlığa kabulü sonrasında Lyon Katolik Fakültesi’nde (Fourvière) teolojinin temelleri üzerine dersler vermesinin yanı sıra burada dinler tarihi kürsüsünü de kurmuştur.[2]
Kendisi gibi ileride Kardinal ilan edilecek bir başka Cizvit olan Jean Daniélou ile 1940 senesinde, iki dilli (Orijinal dil ve Fransızca) bir koleksiyon olan, Sources Chrétiennes ismiyle derledikleri ve erken dönem Hristiyan metinleri yanı sıra Kilise Babaları hakkında kritik öneme sahip baskıları bir araya getiren bir koleksiyona imza atmışlardır.[2]
Dinler tarihi ve ilahiyat alanlarında çalışan araştırmacılara, ilgili her konuda yardımcı olma misyonunu benimsemiş, üç aylık bilimsel bir dergi olan, Recherches de Science religieuse’ün 1947 senesinden 1950 senesine kadar yönetimini üstlenmiştir.[2]
Lubac’ın, ilerleyen zamanlarda Papa XVI. Benediktus olacak olan Joseph Ratzinger ve Hans Urs van Balthasar ile birlikte, 1972 senesinde Communio ismi ile kurdukları teoloji dergisi günümüzde on iki dilde yayımlanmaktadır.[3]
Henri de Lubac’ın Eserleri
En temel eserleri şu şekilde sıralanabilir:
- Catholicisme, les aspects sociaux du dogme (Katoliklik, Dogmanın Sosyal Yönleri) (1938). Bu kitabında, Tanrı’nın planı doğrultusunda, kutsal ruhunun toplum ve tarih aracılığıyla insanlığı Mesih’in bedenine nasıl dönüştürdüğünü işlemiştir.[4]
- Drame de l'humanisme athée (Ateist Hümanizmin Draması) (1944). Bu kitabında, Ludwig Feuerbach, Karl Marx, Friedrich Nietzsche ve Auguste Comte gibi figürlerin ışığında, çağdaş ateizmin felsefi temellerini incelemiştir.
- Corpus Mysticum (1944). Lubac, bu kitabında İsa’nın, Kilise ile birlik oluşturmasına vesile olan Efkaristya yani kendi bedeninin kurban edilmesi gizemi sayesinde insanlığın kaderini nasıl tamamladığını konu edinmiştir.
- Méditation sur l’Eglise (Kilise Üzerine Düşünceler) (1953). Konsil üyeliğinde bulunmuş birçok pederi etkilemiş olan ve ilerleyen zamanlarda makama gelecek olan Papa VI. Paulus’un da yakınındaki ruhban sınıfı üyelerine dağıtacağı bir kitap olmuştur.
- Paradoxe et Mystère de l'Eglise (Çelişki ve Kilise’nin Gizemi) (1967).
Ayrıca; Cizvit bir mistik ve bilim insanı olan Pierre Theillard de Chardin (1881-1955) hakkında yazdığı birkaç kitabın yanı sıra Budizm üzerine de yazdığı birkaç kitabı bulunmaktadır.
Kaynakça
- ^ Twentieth-Century Catholic Theologians: From Neoscholasticism to Nuptial Mysticism. Kerr, Fergus (İngilizce). Blackwell. 2007. s. 76.
- ^ a b c New Catholic Encyclopedia (İngilizce). Thomson and Gale. 2003. ss. 839 Cilt 6 ISBN 0-7876-4010-7.
- ^ Nouvelle Théologie - New Theology: Inheritor of Modernism, Precursor of Vatican II. Jürgen Mettepenningen (İngilizce). T&T Clark. 2010. s. 97 ISBN 978-0567034106.
- ^ New Catholic Encyclopedia - Second Edition. s. 840.
Otorite kontrolü  |
|
|---|
