Cezmi Kartay

Cezmi Kartay (1920, İzmit - 11 Ağustos 2008, İzmit), Türk siyasetçidir.

İlk yılları

Cezmi Kartay ilk öğrenimini İstanbul Beyoğlu 2. İlkokulu'nda, ortaöğrenimini İstanbul Erkek Lisesi ve Haydarpaşa Lisesi'nde tamamladı. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nin idari şubesinden mezuniyetinin ardından İstanbul'da maiyet memuru olarak göreve başladı. Kemaliye, Akyazı, Çermik ve Baskil kaymakamlıklarında bulundu. 1952-1960 yılları arasında Mülkiye Müfettişliği ve Başmüfettişliği görevlerini üstlendi.

Haziran 1960'ta Malatya Valiliği'ne atandı. Bu görevi sırasında dört yıl Malatya Belediye Başkanlığı'nı da yürüttü. Daha sonra, Merkez Valiliği ile Tekirdağ ve Gaziantep Valiliği'nde de bulundu. Mart 1980'de kendi isteğiyle emekli olan Kartay, 1983 yılı Mayıs ayına kadar Ankara Ticaret Borsası Genel Sekreterliği yaptı.

Aktif siyaset dönemi

12 Eylül darbesinden sonra, diğer siyasi partilerle birlikte kapatılan CHP'nin kayyumluğuna getirildi. 1983'te siyasi partilerin yeniden kuruluş döneminde, Sosyal Demokrasi Partisi (SODEP)'nin kuruluşunda, kurucu üye olarak aktif politikaya girdi. Güvenlik Konseyi tarafından, başta Genel Başkan Erdal İnönü olmak üzere, 21 kurucunun veto edilmesinden sonra, 27 Haziran - 17 Aralık 1983 tarihleri arasında SODEP Genel Başkanı oldu. Sonrasında Halkçı Parti ile SODEP'in birleşmesiyle kurulan SHP'de genel başkan yardımcısı olarak görev aldı.

Kartay 12 Eylül sonrası siyasetin sosyal demokrat kanadındaki örgütlenmesinde, Erdal İnönü, Necdet Calp, Aydın Güven Gürkan ile birlikte önemli görevler üstlendi.

Ankara Büyükşehir Belediyesi Su ve Kanalizasyon İdaresi Genel Müdürlüğü Yönetim Kurulu üyeliği, Türkiye İş Bankası Yönetim Kurulu üyeliği ve Şişe Cam Yönetim Kurulu üyeliklerinde bulundu. Türk İdareciler Derneği, Mülkiyeliler Birliği, Cumhuriyet Halk Partisi (CHP), Atatürkçü Düşünce Derneği, Toplumsal Ekonomik Siyasal Araştırmalar Vakfı (TESAV) ve Anadolu Kulübü üyesiydi.^[1]

Kartay, evli ve 3 kız babasıydı.

Bibliografya

• Cezmi Kartay (1999). 11 Eylül 1980'den Günümüze Siyasal Anılar ve Sosyal Demokrasinin Öyküsü. 

Kaynakça