Born-Oppenheimer yaklaşımı

Kuantum kimyasında ve moleküler fizikte, Born – Oppenheimer (BO) yaklaşımı, bir moleküldeki atom çekirdeği ve elektronun hareketinin ayrı ayrı ele alınabileceği varsayımıdır. Bu yaklaşım adını 1927'de kuantum mekaniğinin erken döneminde yaklaşımı öneren Max Born ve J. Robert Oppenheimer'den alınmıştır.^[1] Yaklaşım, kuantum kimyasında moleküler dalga fonksiyonlarının ve büyük moleküller için diğer özelliklerin hesaplanmasını hızlandırmak için yaygın olarak kullanılmaktadır. BO yaklaşımını her durumda kullanılmaz. Yaklaşımın uygulanamayacağı durumlar vardır. Bu durumlarda ise yaklaşım daha hassas yöntemlere başvurulmadan önce iyi bir başlangıç noktasına varmak için kullanılır.

Moleküler spektroskopide BO yaklaşımının kullanılması, moleküler enerjinin bağımsız terimlerin bir toplamı olarak düşünülmesi anlamına gelir, örneğin: ${\displaystyle E_{\mathrm {total} }=E_{\mathrm {electronic} }+E_{\mathrm {vibrational} }+E_{\mathrm {rotational} }+E_{\mathrm {nuclear\,spin} }}$ . Bu terimler birbirinden farklı büyüklük düzeyindedirler ve nükleer spin enerjisi o kadar küçüktür ki çoğu zaman göz ardı edilir. Elektronik enerjiler ${\displaystyle E_{\mathrm {electronic} }}$ moleküllerin elektronik yapısını hesaplarken tipik olarak kullanılan terimler olan kinetik enerjiler, elektronikler arası itme, uluslararası itme ve elektron – nükleer atraksiyonlardan oluşur.

Ayrıca bakınız

• Adyabatik iyonizasyon
• Adyabatik süreç (kuantum mekaniği)
• Kaçınma
• Born – Huang yaklaşımı
• Franck-Condon ilkesi
• Kohn anomalisi

Kaynakça

Dış bağlantılar

Born – Oppenheimer yaklaşımı ile ilgili kaynaklar:

• Orijinal makale 17 Ekim 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Almanca)
• İngilizce Çeviri: SM Blinder 15 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• Born – Oppenheimer yaklaşımı 28 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Peter Haynes'in doktora tezinden bir bölüm (İngilizce)