Azot pentaoksit
 | |
 | |
| Adlandırmalar | |
|---|---|
Diazot pentaoksit | |
Diğer adlar Nitrik anhidrat Nitronyum nitrat Nitril nitrat DNPO Anhidrit nitrik asit | |
| Tanımlayıcılar | |
| |
3D model (JSmol) |
|
| ChEBI |
|
| ChemSpider |
|
| ECHA InfoCard | 100.030.227  |
| EC Numarası |
|
PubChem CID |
|
CompTox Bilgi Panosu (EPA) |
|
InChI
| |
SMILES
| |
| Özellikler | |
| Molekül formülü | N2O5 |
| Molekül kütlesi | 108.01 g/mol |
| Görünüm | Beyaz katı |
| Yoğunluk | 1,642 g/cm3 (18 °C) |
| Erime noktası | 41 C[1] |
| Kaynama noktası | 47 C (Süblimleşir) |
| Çözünürlük (su içinde) | Nitrik asit oluşturmak için su ile reaksiyona girer. |
| Çözünürlük | kloroformda çözünür. CCl4 içinde umusanmayacak kadar az çözünür. |
| Tehlikeler | |
| İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH): | |
| Ana tehlikeler | Güçlü oksitleyicidir ve su ile etkileşiminden güçlü asitler oluşturur. |
| NFPA 704 (yangın karosu) |  3 0 0 OX |
| Parlama noktası | Tutuşmaz |
| Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa). | |
| Bilgi kutusu kaynakları | |
Azot pentaoksit N2O5 formüllü kimyasal bileşik. Diazot pentaoksit olarak da bilinir. Sadece azot ve oksijen içeren azot oksit ailesinin ikili bileşiklerinden biridir. Kararsız ve potansiyel oksitleyicidir.
N2O5 duruma göre iki yapı edinen bileşilere nadir bir örnektir.Çoğunlukla bir tuzdur fakat bazı koşullarda bir polar moleküldür:
- [NO2+][NO3−] ⇌ N2O5
Sentezi ve özellikleri
N2O5 ilk kez, Deville tarafından,1840'ta rapor edilmiştir. Deville bu bileşiği AgNO3 ile Cl2 tepkimesi ile elde etmiştir.[2][3] Tavsiye edilen laboratuvar sentezi A recommended laboratory synthesis entails dehydrating nitrik asiti (HNO3) fosfor(V) oksit ile dehidrate etmektir:[4]
- P4O10 + 12 HNO3 → 4 H3PO4 + 6 N2O5
Tersi işlemde, N2O5 ile su nitrik asit elde etmek için reaksiyona girer. Yani, azot pentaoksit nitrik asitin anhidratıdır:
- N2O5 + H2O → 2 HNO3
N2O5 oda sıcaklığında hafifçe süblimleşen renksiz kristal halindedir.Bu tuz oda sıcaklığında NO2 ve O2 bileşenlerine ayrışır.[5]
Kaynakça
- ^ Emeleus (1 Ocak 1964). Advances in Inorganic Chemistry. Academic Press. ss. 77-. ISBN 978-0-12-023606-0. 20 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2011.
- ^ M.H. Deville (1849). "Note sur la production de l'acide nitrique anhydre". Compt. Rend. Cilt 28. ss. 257-260.
- ^ Jai Prakash Agrawal (19 Nisan 2010). High Energy Materials: Propellants, Explosives and Pyrotechnics. Wiley-VCH. s. 117. ISBN 978-3-527-32610-5. Erişim tarihi: 20 Eylül 2011.
- ^ Holleman, A. F.; Wiberg, E. (2001), Inorganic Chemistry, San Diego: Academic Press, ISBN 0-12-352651-5
- ^ Nitrogen(V) Oxide. Inorganic Syntheses. 3. 1950. ss. 78-81.
