Ahşap-plastik kompozit
Ahşap-plastik kompozitler (WPC'ler), odun lifinden ve polietilen (PE), polipropilen (PP), polivinil klorür (PVC) veya polilaktik asit (PLA) gibi termoplastiklerden yapılmış bir tür kompozit malzemedir.
Odun lifi ve plastiğe ek olarak WPC'ler aynı zamanda diğer ligno-selülozik ve inorganik dolgu malzemelerini de içerebilmektedir. WPC'ler, doğal lifli plastik kompozitler (NFPC'ler) olarak adlandırılan ve kağıt hamuru lifleri, fıstık kabukları, kahve kabuğu, bambu, saman, vb. gibi selüloz bazlı lif dolgu maddelerini içeremeyen daha geniş bir malzeme kategorisinin alt kümesinde bulunmaktadır.
Kullanım Alanları
Kuzey Amerika'da WPC'lerin en yaygın kullanımı dış mekan zeminlerindedir, aynı zamanda korkuluklar, çitler, peyzaj keresteleri, kaplama ve dış cephe kaplaması, park bankları, kalıplama ve döşeme, prefabrik evler için de kullanılır.[1] Pencere ve kapı çerçeveleri ile iç mekan mobilyaları bir diğer yaygın kullanım alanıdır .[2] Çürümeye dayanıklı yapıları sayesinde 1990'lı yıllarda dış mekan kaplamaları yoluyla piyasaya girmişlerdir.
Sorunlar
Çevresel Etki
WPC'lerin çevresel etkisi, yenilenebilir malzemelerin yenilenemeyen malzemelere oranından doğrudan etkilenir. Yaygın olarak petrol bazlı polimerler içeren WPC'ler doğada uzun süre biyolojik olarak parçalanamadıklarından dolayı çevreyi olumsuz etkiler.
Yangın tehlikeleri
WPC türleri normal olarak kullanılan plastik türlerinden daha yüksek kimyasal ısı içeriğine sahip olduğundan ve eriyebildiğinden dolayı tek başına ahşaptan bile daha tehlikeli bir yangın potansiyeline sahiptir.
