2. Kızıl Bayrak Ordusu

2. Kızıl Bayrak Ordusu
2-ya Krasnoznamennaya armiya
EtkinTemmuz 1938 - Aralık 1945
Ülke Sovyetler Birliği
BağlılıkKızıl Ordu
GöreviUzak Doğu Cephesi
Büyüklük
9 Ağustos 1945:
  • yaklaşık 54.000 asker[1]
  • 240 tank[2]
  • 1,270 silah ve havan [2]
SavaşlarıMançurya Operasyonu
Savaş madalyalarıKızıl Bayrak Nişanı Kızıl Bayrak Nişanı
Komutanlar
Ünlü
komutanları		İvan Konev

2. Kızıl Bayrak Ordusu (Rusça: 2-я Краснознамённая армия; 2-ya Krasnoznamennaya armiya), II. Dünya Savaşı yıllarında Uzak Doğu Cephesi'nin bir parçası olarak görev yapan bir Sovyet ordu.

Ordu 1938'de Uzak Doğu Sovyeti'ndeki Habarovsk'ta 2. Ordu olarak kuruldu. Uzak Doğu Cephesi aynı o yılın Eylül ayında bölündükten sonra 2. Bağımsız Kızıl Bayrak Ordusu adını aldı. Cephe Haziran 1940'ta yeniden düzenlendiğinde Blagoveşçensk bölgesinde konuşlandırılan ordu 2. Kızıl Bayrak Ordusu adıyla yeniden tasarlandı. Bazı durumlarda Doğu Cephesi'ne destek göndermesi dışında, II. Dünya Savaşı'nın büyük bölümünü o bölgedeki sınırı koruyarak geçirdi. Ağustos 1945'te Mançurya Operasyonu'na katıldı ve Japon İmparatorluk Ordusu'na bağlı birliklerin denetiminde olan Sovyet sınırına bitişik Aigun ve Sunwu'yu ele geçirdi, ardından Qiqihar tarafına Mançurya içlerine doğru ilerledi. Ordu, savaşın sona ermesiyle birlikte Aralık 1945'te dağıldı.

Tarihçe

1941 öncesi

1938-1940 yılları arasında orduya komuta eden İvan Konev.

2. Ordu Japon İmparatorluğu ile artan gerilimler nedeniyle Temmuz 1938'de Uzak Doğu Cephesi kapsamında 18. Piyade Kolordusu'ndan ayrılarak Sovyetler Birliği'nin Uzak Doğu sınırlarında kuruldu. Komkor (Türkçe: Kolordu komutanı) sıfatıyla İvan Konev ordunun başına getirildi.[3] Eylül ayında ön cephesi dağıtıldı, birlikleri her ikisi de daha önce Kızıl Bayrak Nişanı almış olan iki bağımsız orduya bölündü. Konev'in komutasında "2. Bağımsız Kızıl Bayrak Ordusu" olarak yeniden tasarlanan ordunun merkezi Habarovsk'taydı ve oblast olarak Amur, Habarovsk, Primorskiy, Sahalin, Kamçatka, Yahudi Özerk Oblastı; okrug olarak ise Koryak ve Çukotka'yı kontrol ediyordu. Doğrudan Sovyetler Birliği Savunma Halk Komiserliği'ne bağlıydı ve Amur Askerî Filosu''nu operasyonel olarak kontrol ediyordu. Ordu; 12., 34., 35., 69. ve 78. Piyade Tümeni'ni içeriyordu ve görev alanı güçlendirilmiş bölgeler olan De-Kastri, Nikolayevsk-na-Amure, Sahalin, Ussuri ve Blagoveşçensk idi.[4][5]

Ordunun bileşenleri, 1939 ortalarında diğer oluşumların kontrolü altında Sovyetler Birliği ve Japon İmparatorluğu arasındaki bir dizi sınır çatışması olan Halhin Gol Muharebesi'nde savaştı. 4 Ekim 1939'da Nikolayevsk-na-Amure ve De-Kastri, Kamçatka Yarımadası ve Sahalin'ndeki bölgeleri kontrol etmesi amacıyla Kuzey Ordu Grubu kuruldu. 2. Ordu'ya bağlı olan grup operasyonel olarak Kuzey Pasifik Filosu'nu kontrol etti. 21 Haziran 1940 tarihli bir emirle Uzak Doğu Cephesi yeniden düzenlendi ve 2. Bağımsız Kızıl Bayrak Ordusu'nun karargahı kaldırılarak ve 2. ve 15. Ordu'nun karargahlarını oluşturmak için kullanıldı. Blagoveşçensk'daki 2. Kızıl Bayrak Ordusu'nun merkezi Belogorsk'ta idi.[6] 3., 12. ve 69. Motorlu Tümen'i içeriyordu.[7] 34., 35. ve 78. Piyade Tümeni 15. Ordu'nun bir parçası oldu. Vsevolod Sergeyev 22 Haziran'da ordu komutanlığına atandı. 27 Ağustos'ta, 26. Karma Havacılık Tugayı'ndan 31. Karma Havacılık Tümeni kuruldu.[8] Mart 1941'de ordunun bir parçası olarak Habarovsk bölgesinde 59. Tank Tümeni kuruldu.[9][10] Makar Teryokhin 11 Mart'ta Sergeyev'in yerine komutanlığa atandı.[11] Ordu 22 Haziran'a kadar Blagoveşçensk'deki 101. Güçlendirilmiş Bölge'de görevde kaldı.[12]

II. Dünya Savaşı

Uzak Doğu'da garnizon görevi

2. Kızıl Bayrak Ordusu
(22 Haziran 1941)
GöreviUzak Doğu Cephesi
Parçası
  • 3. Piyade Tümeni
  • 12. Piyade Tümeni
  • 59. Tank Tümeni
  • 69. Motorlu Tümen
  • 101. Güçlendirilmiş Bölge
  • 42. Kolordu Topçu Alayı
  • 114. Obüs Alayı
  • 550. Ağır Obüs Alayı
  • 2. Köprü Mühendis Alayı
  • 36. Köprü Mühendis Alayı
  • 2. Zırhlı Tren Taburu
  • 5. Zırhlı Tren Taburu[13]

II. Dünya Savaşı sırasında, orduya bağlı birlikler Blagoveşçensk çevresindeki sınırı kapladı ve Doğu Cephesi'nde savaşan aktif Sovyet güçlerine takviye gönderdi.[14] Nazilerin Sovyetler Birliği'ni topraklarına girdiği 22 Haziran 1941 tarihli Barbarossa Harekâtı'nın başlamasının ardından 25 Haziran tarihli emirle birlikte 59. Tank Tümeni ve 69. Motorlu Tümen demiryolu ile Doğu Cephesi'ne aktarıldı.[7][10] 28 Haziran'da 31. Karma Havacılık Tümeni Doğu Cephesi'ne gitti ve 3. Muhafız Avcı Havacılık Alayı da dahil olmak üzere kalan birimler doğrudan 2. Kızıl Bayrak Ordusu Hava Kuvvetleri'ne tabi kılındı.[8] Ağustos ayında hava kuvvetleri bünyesinde 95. Karma Havacılık Tümeni kuruldu, 1 Eylül'de 95. Avcı Havacılık Tümeni adını aldı.[15]

1 Eylül'de orduya Svobodni Piyade Tümeni eklendi ve hava kuvvetlerine 82. Bombacı Havacılık Tümeni dahil edildi.[16] 1 Ekim'e kadar Svobodni Piyade Tümeni'nin yerini 204. Piyade Tümeni aldı, 95. Avcı Havacılık Tümeni, 95. Karma Havacılık Tümeni'ne dönüştürüldü ve 96. Karma Havacılık Tümeni oluşturuldu.[17] 1 Kasım'a kadar ordu bünyesinde 1. ve 2. Tüfek Tugayı ile Zeya ve Blagoveşçensk'te ayrı piyade tugayı kuruldu.[18] 95. Karma Havacılık Tümeni, 1 Aralık'a kadar 95. Avcı Havacılık Tümeni olarak yeniden tasarlandı ve ayrı bir süvari tugayı ile 73. ve 74. Tank Tugayı kuruldu. 1 Aralık itibarıyla iki ayrı piyade tugayı savaş sırasından kayboldu ve 1. ve 2. Piyade Tugayı 101. Güçlendirilmiş Bölge'nin bir parçası olarak gösterildi.[19]

1 Ocak 1942'deki savaş düzeninde görünmemesi nedeniyle 101. Güçlendirilmiş Bölge'nin Aralık ayında dağıtıldığı düşünülmektedir.[20] 95. Avcı Havacılık Tümeni Aralık ayında tekrar Karma Havacılık Tümen oldu. Ocak ayında 82. Bombacı Havacılık Tümeni Uzak Doğu Cephesi'nin hava kuvvetlerine geçti, ancak Şubat ayında tekrar ordunun hava kuvvetleri bünyesine geri döndü.[21] Bu süreçte 96., 258. ve 259. Piyade Tugayı ordunun parçası haline geldi.[22] Mart ayında 95. Avcı Havacılık Tümeni dağıtıldı ve birimleri doğrudan ordunun hava kuvvetlerine girdi.[23] 96. Karma Havacılık Tümeni Mayıs ayında Avcı Havacılık Tümeni'ne dönüştürüldü.[24] Temmuz ayında 96. ve 204. Piyade Tümeni Doğu Cephesi'ne sevk edildi ve 17. ve 41. Piyade Tugayı kuruldu.[25] Ağustos ayında hava kuvvetlerinde ayrı bir birim olarak, 11. Hava ve Hava Savunma Ordusu oluşturuldu.[26]

Kaynakça

Özel;
  1. ^ Mozhayev 1945, s. 106-110.
  2. ^ a b Glantz 2003, s. 106.
  3. ^ Kuzelenkov 2005, s. 159.
  4. ^ Dvoinykh, Kariaeva, Stegantsev, eds. 1993, s. 446–447.
  5. ^ Dvoinykh, Kariaeva, Stegantsev, eds. 1993, s. 353, 357, 364, 372.
  6. ^ Dvoinykh, Kariaeva, Stegantsev, eds. 1991, s. 394–395.
  7. ^ a b Drig 2012.
  8. ^ a b Bykov 2014, s. 874-875.
  9. ^ Dvoinykh, Kariaeva, Stegantsev, eds. 1993, s. 446-447.
  10. ^ a b Drig 2007.
  11. ^ Kuzelenkov 2005, s. 100.
  12. ^ Gurkin & Malanin 1963, s. 13.
  13. ^ Niehorster, Leo (22 Ekim 2015). "2nd Army, Far East Front, Red Army 22 June 1941" (İngilizce). In cooperation with Craig Crofoot and Marek Suplat. Dr. Leo Niehorster. 6 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  14. ^ "2-я Краснознаменная армия" (Rusça). Rusya Federasyonu Savunma Bakanlığı. 22 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  15. ^ Bykov 2014, s. 543.
  16. ^ Gurkin & Malanin 1963, s. 48.
  17. ^ Gurkin & Malanin 1963, s. 58.
  18. ^ Gurkin & Malanin 1963, s. 70.
  19. ^ Gurkin & Malanin 1963, s. 82.
  20. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 22.
  21. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 40.
  22. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 59.
  23. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 77.
  24. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 117.
  25. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 161.
  26. ^ Gurkin, Shchitov-Izotov & Volkov 1966, s. 184.
Genel;
  • Bykov, Mikhail; Anokhin, Vladimir (2014). Все истребительные авиаполки Сталина. Первая полная энциклопедия (Rusça). Moskova: Yauza-Eksmo. ISBN 9785457567276. 
  • Drig, Yevgeny (12 March 2007). "59 танковая дивизия". mechcorps.rkka.ru (Rusça). 22 Ağustos 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 October 2017. 
  • Drig, Yevgeny (6 January 2012). "69 моторизованная дивизия". mechcorps.rkka.ru (Rusça). 7 April 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 October 2017. 
  • Dvoinykh, L.V.; Kariaeva, T.F.; Stegantsev, M.V., (Ed.) (1991). Центральный государственный архив Советской армии (Rusça). 1. Minneapolis: Eastview Publications. ISBN 1-879944-02-2. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Dvoinykh, L.V.; Kariaeva, T.F.; Stegantsev, M.V., (Ed.) (1993). Центральный государственный архив Советской армии (Rusça). 2. Minneapolis: Eastview Publications. ISBN 1-879944-03-0. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Feskov, V.I.; Golikov, V.I.; Kalashnikov, K.A.; Slugin, S.A. (2013). Вооруженные силы СССР после Второй Мировой войны: от Красной Армии к Советской (Rusça). Tomsk: Scientific and Technical Literature Publishing. ISBN 9785895035306. 17 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Glantz, David M. (2003). The Soviet Strategic Offensive in Manchuria, 1945: August Storm. Londra: Frank Cass. ISBN 0-7146-5279-2. 
  • Gurkin, V.V.; Malanin, K.A. (1963). Боевой состав Советской армии: Часть I (июнь-декабрь 1941 года) (PDF) (Rusça). Moskova: Military Historical Department of the Military Scientific Directorate of the General Staff. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Gurkin, V.V.; Shchitov-Izotov, I.I. (1966). Боевой состав Советской армии: Часть II (Январь-декабрь 1942 года) (PDF) (Rusça). Moskova: Voenizdat. 23 Kasım 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Gurkin, V.V.; Poklonsky, V.V.; Shchitov-Izotov, I.I.; Volkov, N.I. (1972). Боевой состав Советской армии: Часть III (Январь – декабрь 1943 г.) (PDF) (Rusça). Moskova: Voenizdat. 17 Nisan 2018 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Gurkin, V.V.; Zhuravlev, V.R.; Bondarenko, S.I.; Larionov, G.I. (1988). Боевой состав Советской армии: Часть IV (Январь – декабрь 1944 г.) (PDF) (Rusça). Moskova: Voenizdat. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Gurkin, V.V.; Simakov, Ye. V.; Isayev, S.I.; Pirogov, G.A. (1990). Боевой состав Советской армии: Часть V (Январь–сентябрь 1945 г.) (PDF) (Rusça). Moskova: Voenizdat. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020. 
  • Kuzelenkov, V.N., (Ed.) (2005). Командный и начальствующий состав Красной Армии в 1940–1941 гг (Rusça). Moscow/St. Petersburg: Letny sad. ISBN 5-94381-137-0. 
  • Mozhayev, Major General Semyon (1945). "Журнал боевых действий 2 А против Японо-Маньчжурских войск в период 9-20.8.45 г". Pamyat Naroda (Rusça). Ministry of Defense of the Russian Federation. 6 January 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.