Idžtihad

Idžtihad (arapski: اجتهاد‎‎ ʼijtihād) je donošenje odluka u islamskom pravu (šerijat) ličnim naporom (džihad), nezavisno od bilo koje škole (mezheb) i sudske prakse (fikh).[1]

Allah je naredio na mnogim mjestima u Kur’ani da činimo idžtihad.

Etimologija

Riječ idžtihad u arapskom jeziku izvedenica je glagola džehede - jedžhedu - džehdun koji se, između ostalih, koristi u slijedećim značenjima: nastojati, truditi se, naprezati se, zalagati se.[2]

Razvoj pojma

El-Kadi el-Bejdavi definira idžtihad kao ulaganje napora u spoznaji šerijatsko-pravnih normi, a Ebu Hamid el-Gazali kao ulaganje napora od strane mudžtehida radi dosezanja znanja o šerijatskim propisima. Potpuni idžtihad se sastoji od ulaganja napora radi dosezanja znanja u toj mjeri da mudžtehid ne osjeća mogućnost ulaganja većeg napora.[3]

Izvori

  1. ↑ Hans Wehr Dictionary of Modern Written Arabic edited by J.M. Cowan, 3rd edition, 1976. p. 143
  2. ↑ Teufik Muftić, Arapsko-bosanski rječnik, El-Kalem, Sarajevo, 1997, str. 245.
  3. ↑ [www.fin.ba/nastavna-sredstva/tekstovi?download=35%3Akolektivni-idtihad-nedim-begovi KOLEKTIVNI IDŽTIHAD - Nedim Begović]

Vanjske veze

  • Two Theories of Ijtihad
  • Ijtihad against the Text
  • An Introduction to Islamic Law by Joseph Schacht
  • "Was the Gate of Ijtihad Closed" by Wael B. Hallaq
  • Opening the doors of Ijtihad, essay by Fred Dallmayr