Alfa-amanitin

Alfa-Amanitin

Identifikacija

CAS registarski broj

23109-05-9^Y

PubChem^[1]^[2]

2100

ChemSpider^[3]

16735655^Y

Jmol-3D slike

Slika 1

SMILES

CC[C@H](C)[C@@H]1NC(=O)CNC(=O)[C@@H]2Cc3c([nH]c4cc(O)ccc34)S(=O)C[C@H](NC(=O)CNC1=O)C(=O)N[C@@H](CC(=O)N)C(=O)N5C[C@H](O)C[C@H]5C(=O)N[C@@H]([C@@H](C)[C@@H](O)CO)C(=O)N2

InChI

InChI=1S/C39H54N10O14S/c1-4-16(2)31-36(60)42-11-29(55)43-25-15-64(63)38-21(20-6-5-18(51)7-22(20)46-38)9-23(33(57)41-12-30(56)47-31)44-37(61)32(17(3)27(53)14-50)48-35(59)26-8-19(52)13-49(26)39(62)24(10-28(40)54)45-34(25)58/h5-7,16-17,19,23-27,31-32,46,50-53H,4,8-15H2,1-3H3,(H2,40,54)(H,41,57)(H,42,60)(H,43,55)(H,44,61)(H,45,58)(H,47,56)(H,48,59)/t16-,17-,19+,23-,24-,25-,26-,27-,31-,32-,64?/m0/s1^Y
Kod: CIORWBWIBBPXCG-JAXJKTSHSA-N^Y

Svojstva

Molekulska formula

C₃₉H₅₄N₁₀O₁₄S

Molarna masa

918.97 g mol⁻¹

Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala

Infobox references

Alfa-amanitin ili α-amanitin je ciklički ne ribosomski peptid od osam aminokiselina. Mogući je nejsmrtonosniji toksin od svih amatoksina iz čije skupine dolazi pronađen u nekoliko članova roda gljive Amanita među kojima je i Amanita phalloides (Zelena pupavka). Pronađena je i u gljivama Galerina autumnalis i Conocybea filaris.

Struktura

Struktura je atipična za većinu polipeptida zbog grananja aminokiselinskih lanaca. Dvije izmjenjene aminokiseline (triptofan i cistein) omogućavaju tvorbu unutrašnje petlje kao što se vidi na dijagramu. Vanjska petlja je formirana od normalnih peptidnih veza.

Toksičnost

LD₅₀ vrijednost oralno iznosti otprilike 0.1 mg/kg.

Uporaba

Zbog mehanizma koji ga čini smrtonosnim toksinom, koristi se kao inhibitor RNA polimeraze II.

Alfa-amanitin može također biti korišten za utvrđivanje koja RNA polimeraza je prisutna. To se radi testiranje osjetiljivosti polimeraze u prisutnosti alfa-amanitina. RNA polimeraza I je neosjetljiva, RNA polimeraza II je visoko osjetljiva i RNA polimeraza III je malo do srednje osjetljiva.

Simptomi trovanja

Nakon konzumacija, alfa-amanitin se odmah veže za RNA-polimerazu II uzrokujući citolizu (rastvaranje stanica) hepatocita (stanice jetre). Utjecaj se počinje primijećivati nakon 10 sati od konzumacije, a moguće je i nakon 24 sata; što trovanje alfa-amanitinom čini vrlo opasnim jer do tada je ispumpavanje želudca već uzaludno kao i neke druge metode. Prvi znaci su proljev i grčevi, ipak oni prolaze dajući lažan signal da je sve u redu. Obično 4. ili 5. dana toksin počinje ozbiljno oštećivati jetru i bubrege dovodeći ih do otkazivanja. Nakon tjedan dana nastupa smrt.

Otprilike 15% otrovanih osoba umrijet će za otprilike 10 dana. Oni koji se oporave su u riziku od trajnog oštećenja jetre i najčešće zahtijevaju transplantaciju jetre.

Osobine

Osobina	Vrednost
Broj akceptora vodonika	14
Broj donora vodonika	13
Broj rotacionih veza	7
Particioni koeficijent^[4] (ALogP)	-5,6
Rastvorljivost^[5] (logS, log(mol/L))	-4,5
Polarna površina^[6] (PSA, Å²)	400,1

Reference

↑ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today 15 (23-24): 1052-7. DOI:10.1016/j.drudis.2010.10.003. PMID 20970519. edit
↑ Evan E. Bolton, Yanli Wang, Paul A. Thiessen, Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry 4: 217-241. DOI:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining”. J Cheminform 2 (1): 3. DOI:10.1186/1758-2946-2-3. PMID 20331846. edit
↑ Ghose, A.K., Viswanadhan V.N., and Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A 102: 3762-3772. DOI:10.1021/jp980230o.
↑ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE. (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488-1493. DOI:10.1021/ci000392t. PMID 11749573.
↑ Ertl P., Rohde B., Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714-3717. DOI:10.1021/jm000942e. PMID 11020286.

Literatura

Clayden Jonathan, Nick Greeves, Stuart Warren, Peter Wothers (2001). Organic chemistry. Oxford, Oxfordshire: Oxford University Press. ISBN 0-19-850346-6.
Smith, Michael B.; March, Jerry (2007). Advanced Organic Chemistry: Reactions, Mechanisms, and Structure (6th izd.). New York: Wiley-Interscience. ISBN 0-471-72091-7.
Katritzky A.R., Pozharskii A.F. (2000). Handbook of Heterocyclic Chemistry. Academic Press. ISBN 0080429882.