Terebień

Terebień

uroczysko-dawna miejscowość
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	jarosławski
Gmina	Wiązownica
SIMC	nie nadano
Położenie na mapie gminy Wiązownica Terebień
Położenie na mapie Polski Terebień
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Terebień
Położenie na mapie powiatu jarosławskiego Terebień
50°06′50″N 22°43′01″E/50,113889 22,716944

Terebień (Terebnie) – uroczysko - dawna miejscowość w Polsce, położona była w województwie podkarpackim, w powiecie jarosławskim, w gminie Wiązownica^[1].

Miejscowość położona na wschód od Manasterza, przy drodze wiodącej z Radawy do Nielepkowic. Teren na północny zachód od Terebnia nazywał się Popowszczyzna, na zachód Biała Góra, na południe Niwa, od wschodu w lesie Ordynacji Pełkińskiej położona była Starzyzna. Obecnie do Terebnia można dojechać od strony Radawy i Nielepkowic, a także z pewnymi problemami od strony Łapajówki i Manasterza.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie przemyskim.

Historia

Przed II wojną światową wieś w dokumentach urzędowych nazywała się Terebnie. Obecna nazwa Terebień pojawiła się w 1946 r. Terebnie były przysiółkiem Radawy, w której miały swoją siedzibę sołectwo, poczta i urząd parafialny. Przysiółek według przekazów ustnych powstał w połowie XIX wieku.

„Od wczesnej wiosny 1944 roku rabunki i podpalenia stały się codziennością. (...) W tych tragicznych dniach (1944 – 45) w Terebniu zginęli z rąk UPA Jan Cebulak, Władysław Romaniec (Polacy) i Ukrainiec Stefan Kubach. (...) Spalenie Terebnia związane jest bezpośrednio z napadem przez UPA na Wiązownicę 17 kwietnia 1945 roku, kiedy to o świcie rozegrała się tu straszliwa tragedia. Tego ranka pół Wiązownicy zostało spalone i zginęło około stu osób, niektóre spalono żywcem. Polskie ugrupowania podziemne uważały, że Terebnie jest siedliskiem UPA i w następnym dniu dokonały odwetowego napadu na wieś. Zginęło cztery osoby. Podkładali ogień pod każde zabudowanie osobno. Ocalały tylko cztery. (...) W 1946 roku wielu mieszkańców Terebnia odbudowało w całości swoje domy. W 1947 roku ludność ukraińska i mieszana w ramach akcji "Wisła" została wysiedlona na obszar byłego województwa olsztyńskiego. Odbudowane domostwa rozgrabiono, a na terenie wsi posadzono las sosnowy"^[2].

Zobacz też

• Miłków (województwo podkarpackie)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wioska, której nie ma