TDMA : Wikipedia, wolna encyklopedia

TDMA

Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

TDMA (ang. Time Division Multiple Access – wielodostęp z podziałem czasowym) – technika pozwalająca na dostęp więcej niż jednego użytkownika do medium transmisyjnego.

W technice dostęp do medium transmisyjnego podzielony jest w czasie na szczeliny czasowe. Użytkownikowi na potrzeby transmisji przydzielana jest pewna liczba szczelin czasowych. Transmisja danych nie jest więc ciągła. Taki sposób organizacji transmisji ma swoje zalety:

zwiększa efektywność wykorzystania medium transmisyjnego
pozwala na dynamiczny przydział zasobów
odbiornik znając czas wystąpienia swojej szczeliny czasowej może przechodzić w stan uśpienia w czasie pomiędzy swoimi szczelinami

Skrót TDMA jest często używany w odniesieniu do standardu telefonii komórkowej drugiej generacji IS-136 (D-AMPS). W standardzie tym pojedynczy kanał częstotliwościowy dzielony jest na sześć szczelin czasowych (ang. time slots), przy czym każdy sygnał używa dwóch szczelin, zapewniając do trzech razy większą pojemność w stosunku do AMPS (ang. Advanced Mobile Phone Service). W przypadku systemu TETRA kanał częstotliwościowy dzielony jest na 4 szczeliny czasowe, tworząc 4 kanały fizyczne na jednej częstotliwości nośnej. W przypadku systemu DMR natomiast kanał częstotliwościowy dzielony jest na 2 szczeliny czasowe, tworząc 2 kanały fizyczne na jednej częstotliwości nośnej.

Technika ta jest szeroko stosowana w telekomunikacji. Wykorzystują ją m.in. takie standardy jak: