Staw kowadełkowo-młoteczkowy

Ten artykuł od 2014-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Staw kowadełkowo-młoteczkowy (łac. articulatio incudomallearis) – połączenie pomiędzy kosteczkami słuchowymi ucha środkowego. Określany jest jako staw siodełkowy, staw śrubowy lub staw hamulcowy (zwany także zaporowym), wydaje się jednak, że połączenie to ma bardziej formę chrząstkozrostu.

W każdym razie połączenie to występuje pomiędzy głową młoteczka (caput mallei), a kowadełkiem. Pomiędzy nimi może istnieć jama stawowa, ale nie jest to regułą (a jeśli już się tam znajduje, nie grzeszy szerokością). Powierzchnie stawowe dość różnorodne (przyczyna podanej wyżej niejednoznacznej klasyfikacji stawu), najczęściej raczej eliptyczne; mogą występować tzw. zęby zaporowe, czyli drobne wypukłe nierówności utrudniające wykonywanie ruchów. Ich występowanie jest zmienne.

Poza tym w stawie może występować łąkotka (meniscus), twór znany przede wszystkim ze stawu kolanowego. Dzieli ona jamę stawową i może zrastać się z chrząstkami stawowymi.

Zakres ruchu wynosi 5°.