Soczewka Luneburga

Przekrój przez soczewkę Luneburga, ciemniejszy odcień niebieskiego obrazuje wyższy współczynnik załamania

Soczewka Luneburga – soczewka o kształcie kuli[potrzebny przypis], w której gradient współczynnika załamania powoduje ciągłe zakrzywianie się toru wiązki promieniowania. Współczynnik załamania zmienia się w funkcji odległości od środka soczewki, przy czym w centrum przyjmuje wartość √2 razy większą niż na obrzeżach.

Soczewki Luneburga wykonuje się z materiałów dielektrycznych. W optyce mikrofalowej stosuje się np. soczewki wykonane z piankowego tworzywa sztucznego. W styczniu 2011 roku ogłoszono, że udało się skonstruować krzemowe soczewki skupiające promieniowanie podczerwone.

Soczewki Luneburga na F-35 Lightning II

Zastosowania

Jednym z zastosowań soczewki Luneburga jest wzmocnienie odbicia fali radarowej w obiektach wojskowych, samolotach i okrętach o właściwościach stealth, celem ukrycia ich rzeczywistej sygnatury radarowej, czy też celem uczynienia ich dobrze widocznymi dla radarów w cywilnej przestrzeni powietrznej lub obszarze morskim[1].


Przypisy

  1. ↑ Dario Leone: Removable Luneburg lens type radar reflectors are sometimes attached to military aircraft in order to make stealth aircraft visible during training operations, or to conceal their true radar signature. [dostęp 2024-01-24]. (ang.).

Bibliografia

  • Jon Cartwright: Physicists craft Luneburg lens from silicon. physicsworld.com, 2011-01-22. [dostęp 2011-07-19]. (ang.).
  • Jurgen R. Meyer-Arendt: Wstęp do optyki. Warszawa: PWN, 1977, s. 274.