Shōhaku Soga
| Data urodzenia | 1730 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 1781 | ||
| Narodowość | japońska | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| |||
Shōhaku Soga (jap. 曽我 蕭白 Soga Shōhaku; ur. 1730, zm. 1781[1][2][3]) – japoński malarz.
Urodził się w Kioto w rodzinie kupieckiej o nazwisku Miura (三浦左)[2]. Studiował u Keiho Takedy (1673–1755), pomniejszego twórcy szkoły Kanō, wnuka Sanraku Kanō[2]. Tworzył monochromatyczne obrazy w stylu suiboku-ga, nawiązujące do twórczości artysty z okresu Muromachi, Dasoku Sogi[1][2][3]. Przyjął nawet jako swój pseudonim jego nazwisko[1].
Uważany jest za najbardziej oryginalnego spośród ekscentrycznych artystów okresu Edo, swoim zachowaniem lekceważył istniejące normy społeczne, a jego sztuka uważana była za dziwaczną[2]. Malował grubymi, spontanicznymi pociągnięciami pędzla[1][3], przedstawiając pejzaże oraz postaci z legend i folkloru[3]. Jego obrazy zapełniają groteskowe postaci o przerysowanej mimice, kościotrupy i szaleńcy, wyłamujące się z kanonów estetycznych i prądów dominujących w XVIII-wiecznym malarstwie japońskim[2].
Galeria
Przypisy
- ↑ a b c d Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 898. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ a b c d e f Miyako Murase: Sześć wieków malarstwa japońskiego. Od Sesshū do artystów współczesnych. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1996, s. 91–93. ISBN 83-213-3775-9.
- ↑ a b c d William E. Deal: Handbook to Life in Medieval and Early Modern Japan. Oxford: Oxford University Press, 2006, s. 44. ISBN 978-0-19-533126-4.
