Słowienie

Rozmieszczenie plemion wschodniosłowiańskich (których nazwy zapisano czcionką szeryfową), oraz innych ludów zamieszkujących Europę Wschodnią w VIII–X wieku, w świetle informacji „Powieści dorocznej” (na podstawie opracowania prof. Wojciecha Szymańskiego)

Słowienie (Słowianie Ilmeńscy) – plemię wschodniosłowiańskie, według kroniki Nestora, założyciele Nowogrodu Wielkiego. Być może stanowili północny odłam Krywiczów.

Słowienie przybyli z południa na tereny nad jeziorem Ilmień, gdzie współżyli z innymi plemionami słowiańskimi i plemionami ugrofińskimi. Wraz z nimi Słowienie zaprosili Rusów i szybko zintegrowali się z nimi, stąd wedle Nestora: Nowogrodzianie zaś – ci ludzie są wareskiego rodu, a przedtem byli Słowienie.

Zobacz też

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Słowienie

Bibliografia

  • Najstarsza Kronika Kijowska. Powieść Minionych Lat, Nestor, Ossolineum 2005, ISBN 83-04-04750-0
  • StefanS. Bratkowski StefanS., Pan Nowogród Wielki, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1999, ISBN 83-88072-23-4, OCLC 830287801 .
  • p
  • d
  • e
Plemiona słowiańskie (VII–XII wiek)
Słowianie
wschodni
  • Wołynianie (Bużanie)
  • Chorwaci wschodni
  • Drewlanie
  • Dregowicze
  • Dulebowie
  • Krywicze
  • Polanie (nad Dnieprem)
  • Połoczanie
  • Radymicze
  • Siewierzanie
  • Słowienie
  • Tywercy
  • Ulicze
  • Wiatycze
Słowianie
zachodni
Plemiona polskie
Plemiona śląskie
Pomorzanie
Słowianie połabscy
Wieleci
Obodryci
Serbołużyczanie
Plemiona czesko-słowackie
Słowianie
południowi
Plemiona bułgarskie
Plemiona
grecko-macedońskie
Plemiona dalmatyńskie
Plemiona serbskie