Rudolf Bergman

Rudolf Bergman
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1876
Wilno

Data i miejsce śmierci

4 stycznia 1946
Podkowa Leśna

Burmistrz Lidy
Okres

od 1926
do 1932

Poseł na Sejm Litwy Środkowej
Okres

od 1922
do 1922

Przynależność polityczna

Zespół Stronnictw i Ugrupowań Narodowych

Rudolf Franciszek Bergman herbu Bergman (ur. 4 kwietnia 1876 w Wilnie, zm. 4 stycznia 1946 w Podkowie Leśnej[1]) – polski aptekarz, burmistrz Lidy w latach 1926-1932[1][2], poseł na Sejm Litwy Środkowej[3].

Życiorys

Był synem Jana Kantego Bergmana i Stanisławy z Rybickich. Ukończył studia z zakresu farmacji. W połowie listopada 1918 roku w jego mieszkaniu została założona Rada Narodowa Ziemi Lidzkiej, której został wiceprezesem[4]. W 1919 roku został członkiem zarządu Związku Stowarzyszeń Spożywców[5]. Był darczyńcą Biblioteki Miejskiej w Lidzie[6].

W 1922 roku został wybrany posłem na Sejm Litwy Środkowej z listy Polskiego Centralnego Komitetu Wyborczego w okręgu nr X (Lida)[3]. W Sejmie zasiadał w klubie Zespołu Stronnictw i Ugrupowań Narodowych[7]. W 1922 roku został wybrany członkiem Rady Naczelnej Unii Narodowo-Państwowej[8]. W 1926 roku został burmistrzem Lidy[1]. W 1927 roku uczestniczył, jako członek Partii Pracy, w zjeździe pracowników samorządowych w Baranowiczach[9]. W tym samym roku należał do rady nadzorczej Związku Kooperatyw w Lidzie[10]. W 1932 roku wydzierżawił aptekę w Wilnie[11]. W 1933 roku został członkiem zarządu[12], a w 1934 roku został wybrany wiceprezesem Wileńskiego Towarzystwa Farmaceutycznego[13].

W czasie wojny mieszkał w willi w Podkowie Leśnej. Zmarł tamże 4 stycznia 1946 roku. Został pochowany na cmentarzu w Brwinowie[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Rudolf Franciszek Bergman - I838 - Informacje o osobie - PhpGedView [online], web.archive.org, 25 września 2021 [dostęp 2024-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-25] .
  2. ↑ Kurjer Warszawski. R. 107, 1927, nr 257, s. 14
  3. ↑ a b R. 3, nr 6 (17 lutego 1922) = nr 56 Dziennik Urzędowy Tymczasowej Komisji Rządzącej. Litwa Środkowa, s. 68
  4. ↑ JózefJ. Dziczkaniec JózefJ., Samoobrona Ziemi Lidzkiej, Wilno: Ziemia Lidzka, 1938, s. 76  (pol.).
  5. ↑ Ziemia Wileńska: pismo tygodniowe dla wszystkich R.1, 1919, dod.: Poradnik Rolniczy, nr 5 (12 października), s. 2
  6. ↑ Ateneum Wileńskie: czasopismo naukowe poświęcone badaniom przeszłości ziem Wielkiego X. Litewskiego. R. 13, 1938, z. 1, s. 336
  7. ↑ Sejm Wileński 1922: przebieg posiedzeń według sprawozdań stenograficznych w opracowaniu kancelarji sejmowej, Wilno: Wydawnictwo Księgarni Józefa Zawadzkiego, 1922, s. 10  (pol.).
  8. ↑ Nowa Reforma, R.41, nr 156 (14 lipca 1922), s. 1
  9. ↑ Epoka. R. 2, 1927, nr 325, s. 6
  10. ↑ Dziennik Wileński, R.11, nr 69 (25 marca 1927), s. 8
  11. ↑ Wiadomości Farmaceutyczne, R. 59, nr 37 (11 września 1932), s. 483
  12. ↑ Wiadomości Farmaceutyczne, R. 60, nr 18 (30 kwietnia 1933), s. 240
  13. ↑ Wiadomości Farmaceutyczne, R. 61, nr 16 (22 kwietnia 1934), s. 250