Rozkład dwumianowy

Rozkład dwumianowy
Funkcja rozkładu prawdopodobieństwa
Ilustracja
Dystrybuanta
Ilustracja
Kolory odpowiadają wykresowi powyżej
Parametry

n 0 {\displaystyle n\geqslant 0} liczba prób (liczba całkowita)
0 p 1 {\displaystyle 0\leqslant p\leqslant 1} prawdopodobieństwo sukcesu (liczba rzeczywista)

Nośnik

k { 0 , , n } {\displaystyle k\in \{0,\dots ,n\}}

Funkcja rozkładu prawdopodobieństwa

( n k ) p k ( 1 p ) n k {\displaystyle {n \choose k}p^{k}(1-p)^{n-k}}

Dystrybuanta

I 1 p ( n k , 1 + k ) {\displaystyle I_{1-p}(n-\lfloor k\rfloor ,1+\lfloor k\rfloor )}

Wartość oczekiwana (średnia)

n p {\displaystyle np}

Mediana

jedna z { n p 1 , {\displaystyle \{\lfloor np\rfloor -1,{}} n p , n p + 1 } {\displaystyle \lfloor np\rfloor ,\lfloor np\rfloor +1\}}

Moda

( n + 1 ) p {\displaystyle \lfloor (n+1)\,p\rfloor }

Wariancja

n p ( 1 p ) {\displaystyle np(1-p)}

Współczynnik skośności

1 2 p n p ( 1 p ) {\displaystyle {\frac {1-2p}{\sqrt {np(1-p)}}}}

Kurtoza

1 6 p ( 1 p ) n p ( 1 p ) {\displaystyle {\frac {1-6p(1-p)}{np(1-p)}}}

Entropia

1 2 ln ( 2 π n e p ( 1 p ) ) {\displaystyle {\frac {1}{2}}\ln(2\pi nep(1-p))\,{}} + O ( 1 n ) {\displaystyle {}+O\left({\frac {1}{n}}\right)}

Funkcja tworząca momenty

( 1 p + p e t ) n {\displaystyle (1-p+pe^{t})^{n}}

Funkcja charakterystyczna

( 1 p + p e i t ) n {\displaystyle (1-p+pe^{it})^{n}}

Odkrywca

George Udny Yule (1911)

Rozkład dwumianowy (w Polsce zwany też rozkładem Bernoulliego, choć w krajach anglojęzycznych termin Bernoulli distribution odnosi się do rozkładu zero-jedynkowego) – dyskretny rozkład prawdopodobieństwa opisujący liczbę sukcesów k {\displaystyle k} w ciągu N {\displaystyle N} niezależnych prób, z których każda ma stałe prawdopodobieństwo sukcesu równe p . {\displaystyle p.} Pojedynczy eksperyment nosi nazwę próby Bernoulliego.

Innym rozkładem, który opisuje liczbę sukcesów w ciągu N {\displaystyle N} prób, jest rozkład hipergeometryczny. W tym przypadku jednak próby nie są niezależne (próba bez zwracania).

Jeśli X B ( n , p ) {\displaystyle X\sim \mathrm {B} (n,p)} i Y B ( m , p ) {\displaystyle Y\sim \mathrm {B} (m,p)} są dwiema niezależnymi zmiennymi losowymi o rozkładzie dwumianowym, wtedy ich suma X + Y {\displaystyle X+Y} jest zmienną losową o rozkładzie dwumianowym danym wzorem:

B ( n + m , p ) . {\displaystyle B\left(n+m,p\right).}

W zależności od wartości parametrów rozkład dwumianowy można przybliżać innymi z rozkładów:

  • Jeśli zarówno n p , {\displaystyle np,} jak i n ( 1 p ) {\displaystyle n(1-p)} są większe od 5, wtedy rozkład dwumianowy można przybliżać rozkładem normalnym:
N ( n p , σ 2 = n p ( 1 p ) ) , {\displaystyle N\left(np,\sigma ^{2}=np\left(1-p\right)\right),} czyli N ( n p , σ = n p ( 1 p ) ) . {\displaystyle N\left(np,\sigma ={\sqrt {np\left(1-p\right)}}\right).}
  • Jeśli n {\displaystyle n} jest duże, a p {\displaystyle p} jest małe (czyli n p {\displaystyle np} ma umiarkowanie dużą wartość), dobrym przybliżeniem rozkładu dwumianowego jest rozkład Poissona z parametrem λ = n p . {\displaystyle \lambda =np.}

Zobacz też

Bibliografia

  • Rozkład po raz pierwszy wprowadzony w pracy:
George Udny Yule: An Introduction to the Theory of Statistics. Londyn: Griffin, 1911.
  • LCCN: sh85014113
  • GND: 4145587-3
  • NKC: ph249419
  • J9U: 987007282570105171
  • LNB: 000327257
  • Britannica: topic/binomial-distribution
  • SNL: binomisk_fordeling
  • DSDE: binomialfordeling