Proaktywność
Proaktywność – postawa polegająca na przewidywaniu, działaniu z wyprzedzeniem i wywoływaniu zmian w środowisku, co ma na celu zminimalizowanie skutków nieprzewidzianych trudności. Przeciwieństwo reaktywności[1].
Według Augustyna Bańki proaktywność to świadomie rozpoczynane działania bez konkretnej intencji realizacji ostatecznego celu w danym momencie[2]. Zdaniem E.W. Morrisona i C.C. Phelpsa jest to wysiłek mający na celu zanegowanie obecnego stanu i wprowadzenie funkcjonalnych zmian. Z kolei według Frese, Kringa, Soose i Zempela proaktywność jest zachowaniem polegającym na wychodzeniu z inicjatywą bez zewnętrznego przymusu[3].
Pracownicy wykazujący się postawą proaktywną są ukierunkowani na przyszłość i działania na rzecz przedsiębiorstwa. Inicjują oni wprowadzanie zmian w środowisku pracy i rozwijają się. Z tego powodu uważa się, że proaktywność jest cechą niezbędną na współczesnym rynku pracy[1].
Zobacz też
- samokontrola
- wewnątrzsterowność
- atrybucja wewnętrzna
Przypisy
- ↑ a b NelliN. Artienwicz NelliN., Analiza zakresu proaktywności dla poszczególnych stopni kariery zawodowej księgowego, „Zarządzanie i Finanse”, 12 (2/2014), 2014, s. 161–162 [dostęp 2022-01-31] .
- ↑ AugustynA. Bańka AugustynA., Intencjonalne konstruowanie przyszłości i wyprzedzające realizowanie celów: walidacja Skali Proaktywności Ogólnej, „Czasopismo Psychologiczne” (21(1)), 2015, s. 98, DOI: 10.14691/CPPJ.21.1.97 [dostęp 2022-01-31] .
- ↑ AgnieszkaA. Cybal-Michalska AgnieszkaA., Proaktywność w karierze jako narzędzie inwestycji i odnawialności kapitału kariery młodzieży akademickiej, „Rocznik Pedagogiczny” (37/2014), 2014, s. 100, ISSN 0137-9585 [dostęp 2022-01-31] .
