Presbytini
| Presbytini | |||
| J.E. Gray, 1825[1] | |||
 Przedstawiciel plemienia – langur kasztanowy (Presbytis rubicunda) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | naczelne | ||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Parvordo | |||
| Nadrodzina | koczkodanowce | ||
| Rodzina | koczkodanowate | ||
| Podrodzina | gerezy | ||
| Plemię | Presbytini | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Presbytis Eschscholtz, 1821 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Rodzaje | |||
| |||
| |||
Presbytini – plemię ssaków naczelnych z podrodziny gerez (Colobinae) w obrębie rodziny koczkodanowatych (Cercopithecidae).
Zasięg występowania
Plemię obejmuje gatunki występujące w południowej i południowo-wschodniej Azji[7].
Systematyka
Do plemienia należą następujące rodzaje[8][7][9]:
- Presbytis Eschscholtz, 1821 – langur
- Pygathrix É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1812 – duk
- Rhinopithecus Milne-Edwards, 1872 – rokselana
- Simias G.S. Miller, 1903 – pagi – jedynym przedstawicielem jest Simias concolor G.S. Miller, 1903 – pagi mentawajski
- Nasalis É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1812 – nosacz – jedynym przedstawicielem jest Nasalis larvatus (van Wurmb, 1787) – nosacz sundajski
- Semnopithecus Desmarest, 1822 – hulman
- Trachypithecus Reichenbach, 1862 – lutung
Opisano również rodzaj wymarły[10]:
- Parapresbytis Kalmykov & Maschenko, 1992 – jedynym przedstawicielem był Parapresbytis eohanuman (Borissoglebskaya, 1981)
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 338, 1825. (ang.).
- ↑ R. Owen. Report on the British Fossil Mammalia. „Report of the British Association for the Advancement of Science”. 12, s. 55, 1843. (ang.).
- ↑ R. Anthony & P. Coupin. Tableau résumé ́d’une classification générique des Primates fossiles et actuels. „Bulletin du Museum national d’histoire naturelle”. 2e série. 3, s. 569, 1931. (fr.).
- ↑ E. Delson. Catarrhine phylogeny and classification: Principles, methods and comments. „Journal of Human Evolution”. 6 (5), s. 454, 1977. DOI: 10.1016/S0047-2484(77)80057-2. (ang.).
- ↑ C.P. Groves: A theory of human and primate evolution. New York: Oxford University Press, 1989, s. 1–375. ISBN 978-0-19-857758-4. (ang.).
- ↑ M.C. McKenna & S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. Nowy Jork: Columbia University Press, 1997, s. 344. ISBN 978-0-231-11013-6. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 248–262. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-26]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 49-53. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ N.P. Kalmykov & E.N. Maschenko. The northernmost early Pliocene Cercopithecidae from Asia. „Paleontological Journal”. 26 (2), s. 178–181, 1992. (ang.).
