Polski Kontyngent Wojskowy w Namibii
![]() | |
![]() Namibia | |
Historia | |
Państwa wystawiające |
|
---|---|
Państwa mandatowe |
|
Decyzja o użyciu | 22 marca 1989 |
Rozpoczęcie misji | 9 kwietnia 1989 |
Zakończenie misji | 3 marca 1990 |
Liczba zmian | 1 |
Dowódcy | |
Pierwszej zmiany | ppłk Kazimierz Giłej |
Konflikt zbrojny | |
Południowoafrykańska wojna graniczna | |
Organizacja | |
Typ | logistyczny |
Podporządkowanie |
|
Skład | Kompanie: transportowa, zaopatrzenia, zaopatrzenia i obsługi, Centralna Składnica Zaopatrzenia |
Liczebność | 353 żołnierzy |
Dyslokacja | Grootfontein, Windhuk |
Polski Kontyngent Wojskowy w Grupie Przejściowej Pomocy Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Namibii (PKW UNTAG, PKW Namibia) lub Polska Wojskowa Jednostka Logistyczna (PWJL) – wydzielony komponent Sił Zbrojnych PRL/RP, przeznaczony do zabezpieczenia logistycznego ONZ-owskich sił pokojowych w Namibii w latach 1989-1990.
Historia
W 1988 roku RPA i SWAPO podpisały porozumienie, przewidujące wyjście wojsk południowoafrykańskich z Namibii oraz zorganizowanie tam wolnych wyborów. Nadzorować je miała Grupa Przejściowej Pomocy ONZ dla Namibii (UNTAG), pierwsza operacja pokojowa tzw. II generacji, składająca się zarówno z wojska, jak i policji (CIVPOL) oraz cywili. Skład pionu militarnego tworzyli także polscy obserwatorzy oraz batalion logistyczny[1].
Formowanie polskiego kontyngentu w składzie trzech kompanii logistycznych i Centralnej Składnicy Zaopatrzenia (CSZ) rozpoczęto na przełomie lutego i marca (mimo iż stosowna uchwała Rady Ministrów została podjęta dopiero 22 marca) w Kłodzku na bazie oddziałów Śląskiego Okręgu Wojskowego, według etatu 02/123 i pod kontrolą Głównego Zarządu Szkolenia Bojowego Wojska Polskiego. Przygotowania odbywały się w pośpiechu, bo 9 kwietnia z Warszawy wyleciał główny, 116-osobowy zespół PKW. Na terenie Namibii od 14 marca przebywała już grupa przygotowawcza i od 9 marca grupa oficerów służących w Kwaterze Głównej UNTAG. Do końca kwietnia dołączyła do nich reszta żołnierzy kontyngentu[2].
Działania kontyngentu odbywały się w ciężkich warunkach - ogromne przestrzenie oraz zniszczone drogi utrudniały zadanie kompanii transportowej, natomiast pracy Centralnej Składnicy Zaopatrzenia z początku towarzyszył chaos organizacyjny, zażegnany za pomocą nowoczesnej techniki (np. komputerowy system ewidencji materiałowej), nieznanej nawet w ówczesnej Polsce. Polski batalion (z wyjątkiem CSZ w Windhuk) operował z byłej południowoafrykańskiej bazy w Grootfontein. Do zadań Polskiej Wojskowej Jednostki Logistycznej należały:
- transport ludzi, materiałów budowlanych, sprzętu i żywności do obozu oraz na pozycje sił pokojowych,
- zabezpieczenie funkcjonowania obozów i pojazdów wojsk wielonarodowych,
- kierowanie Centralną Składnicą Zaopatrzenia[3].
Ponadto w Namibii działali polscy obserwatorzy (niepodporządkowani PKW) – pierwszy dotarł na miejsce 10 marca 1989, 15 marca dołączył Szef Międzynarodowego Zespołu Inspektorów i Obserwatorów UNTAG, płk Bolesław Izydorczyk, zaś reszta, czyli 18 oficerów, 25 marca. Ich zadanie polegało na nadzorowaniu wycofywania się wojsk RPA, później zaś także i wyborów. Ostatni obserwatorzy opuścili Namibię w maju 1990[4].
Po sukcesie UNTAG w styczniu 1990 wycofało się część jego sił, w tym CANLOG (kanadyjski batalion logistyczny) i cała logistyka przeszła pod kontrolę POLLOG-u. Wiązało się to z kończeniem prac UNTAG-u, w tym także i PKW, który 3 marca opuściła zasadnicza część. Ostatni żołnierz wrócił do Polski 17 maja, po trwającej ponad rok służbie (w WP rzadko stosowano system rocznych rotacji, lecz głównie 6-miesięczne lub 12-miesięczne z wymianą żołnierzy zasadniczej służby wojskowej po pół roku)[5]. W trakcie misji UNTAG zginęło 3 polskich żołnierzy[6].
Tradycje Polskiego Kontyngentu Wojskowego w UNTAG kontynuował Ośrodek Szkolenia na potrzeby Sił Pokojowych, od 2004 Centrum Szkolenia na Potrzeby Sił Pokojowych[7].
Struktura organizacyjna
- Dowództwo PKW/PWJL – POLLOG (Grootfontein) – ppłk Kazimierz Giłej
- Kompania transportowa (Grootfontein)
- Kompania zaopatrzenia (Grootfontein)
- Kompania zaopatrzenia i obsługi (Grootfontein)
- Centralna Składnica Zaopatrzenia (Windhuk)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/UNTAG.gif)
POLLOG na tle struktury UNTAG:
Kwatera Główna UNTAG
FINBATT (fiński batalion operacyjny)
KENBATT (kenijski batalion operacyjny)
MALBATT (malezyjski batalion operacyjny)
Logistyczna Grupa Wsparcia
CANLOG (89 Kanadyjska Jednostka Logistyczna)
POLLOG (Polska Wojskowa Jednostka Logistyczna)
inne jednostki wsparcia
obserwatorzy wojskowi
Przypisy
- ↑ UNTAG na stronie Ośrodka Informacji ONZ w Warszawie. [dostęp 2009-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)]. (pol.).
- ↑ Ciechanowski 2009 ↓, s. 206-209.
- ↑ Ciechanowski 2009 ↓, s. 209-216.
- ↑ Ciechanowski 2009 ↓, s. 203-206.
- ↑ Ciechanowski 2009 ↓, s. 219-221.
- ↑ Polegli w Namibii. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-07-12]. (pol.).
- ↑ DECYZJA Nr 237/MON MINISTRA OBRONY NARODOWEJ z dnia 4 września 2002 r. w sprawie przejęcia sztandaru, dziedzictwa tradycji, imienia patrona oraz dorocznego Święta Wojskowego Centrum Szkolenia dla potrzeb Sił Pokojowych Organizacji Narodów Zjednoczonych przez Ośrodek Szkolenia na potrzeby Sił Pokojowych w Kielcach.
Bibliografia
- Grzegorz Ciechanowski: Żołnierze polscy w misjach i operacjach pokojowych poza granicami kraju w latach 1953-1989. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2009. ISBN 978-83-7611-012-7.
- UNTAG na stronie Ośrodka Informacji ONZ w Warszawie. [dostęp 2009-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Strona o Misjach ONZ. misjeonz.szkrobi.cal24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-09)].
- p
- d
- e
NATO | UE | ONZ | Inne |
---|---|---|---|
Aktualne
Zakończone
| Aktualne
Zakończone
| Aktualne Zakończone | Aktualne
Zakończone
|