Park Narodowy Desembarco del Granma : Historia, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Park Narodowy Desembarco del Granma

Park Narodowy Desembarco del Granma^[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO

Państwo	Kuba
Typ	przyrodniczy
Spełniane kryterium	IV, V
Numer ref.	889
Region^[b]	Ameryka Łacińska i Karaiby
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1999 na 23. sesji
Położenie na mapie Kuby
19°53′00″N 77°38′00″W/19,883333 -77,633333
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Narodowy Desembarco del Granma (hiszp. Parque Nacional Desembarco del Granma) - park narodowy w południowo-wschodniej części Kuby, od 1999 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Powierzchnia parku wynosi 261,8 km², utworzono go w 1986 roku.

Wzdłuż wybrzeży Morza Karaibskiego i zatoki Guacanayabo ciągną się tu wysokie, skaliste klify i wypłukiwane przez wodę morską jaskinie. Park jest siedliskiem wielu gatunków ptaków, m.in. kormoranów, czapli i mew. Równolegle do wybrzeży przebiega rafa koralowa.

Historia

Nazwa parku pochodzi od jachtu Granma, którym Fidel Castro, Che Guevara i Raúl Castro wraz z poplecznikami przypłynęli na Kubę w 1956 roku i wzniecili rewolucję kubańską. W miejscu ich lądowania na wyspie stoi dziś pomnik, a w pobliżu działa niewielkie muzeum. Stoi tu także naturalnych rozmiarów replika jachtu. W parku, przy przylądku Cabo Cruz - najdalej na południe wysuniętym miejscu wyspy - leży niewielka wioska rybacka z XIX-wieczną latarnią morską.

W niewielkiej odległości od wioski natrafiono na pozostałości cywilizacji Sibonejów sprzed 5 tysięcy lat. Ludzie ci zamieszkiwali tutejsze przybrzeżne jaskinie, żywiąc się rybami i mniejszymi zwierzętami. W kilku jaskiniach odkryto wykonane przez nich malowidła i prymitywne rzeźby.