Nicholas Winton

Nicholas Winton
Ilustracja
Sir Nicholas Winton w Pradze w 2007 roku
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1909
Londyn

Data i miejsce śmierci

1 lipca 2015
Slough

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Order Lwa Białego I Klasy (Czechy) Order Tomáša Garrigue Masaryka IV Klasy
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nicholas George Winton (ur. 19 maja 1909 w Londynie, zm. 1 lipca 2015[1] w Slough) – Brytyjczyk, w roku 1939 zorganizował transport 669 żydowskich dzieci z okupowanych przez Niemców Czech do Wielkiej Brytanii. Winton znalazł domy dla dzieci. Operację, w której wziął udział, określa się mianem czeskiego kindertransportu. Prasa w Wielkiej Brytanii określiła go mianem „brytyjskiego Schindlera”[2]. Udział Wintona w ratowaniu Żydów pozostawał nieznany nawet dla najbliższych aż do roku 1988, kiedy jego żona odnalazła na strychu zapiski i dokumenty z tamtego okresu[3].

Młodość

Winton pochodził z żydowskiej rodziny. Jego rodzice przeszli jednak na chrześcijaństwo, a sam Winton został ochrzczony. Z powodu pochodzenia nie został nigdy odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 1938 roku był maklerem giełdowym w Wielkiej Brytanii. Zamiast zaplanowanych wczasów na nartach w Szwajcarii odwiedził swojego przyjaciela w Czechach. Tam zetknął się z niemieckimi obozami pracy i tam narodził się pomysł, aby ratować żydowskie dzieci, znajdując im rodziny zastępcze w Wielkiej Brytanii[4].

Wyróżnienia i odznaczenia

  • W 1983 roku otrzymał Order Imperium Brytyjskiego za pracę na rzecz Abbeyfield – organizacji charytatywnej pomagającej osobom w podeszłym wieku.
  • W 1998 roku małżeństwo czeskich astronomów Jana Tichá i Miloš Tichý nazwało jego imieniem planetoidę z grupy pasa głównego asteroid – (19384) Winton[5].
  • W 1998 roku za swoją działalność w latach trzydziestych otrzymał od prezydenta Czech Vaclava Havla Order Tomasza Garrigue Masaryka IV klasy.
  • W 2002 roku Elżbieta II nadała mu tytuł szlachecki[6].
  • W 2003 roku Winton otrzymał Pride of Britain Award za dokonania całego życia[7].
  • W 2008 roku szkoła podstawowa w Czechach w miejscowości Kunžak została nazwana jego imieniem[8].
  • W 2008 roku czeski rząd zgłosił kandydaturę Wintona do Pokojowej Nagrody Nobla[9].
  • W 2010 roku Winton został mianowany przez rząd w Wielkiej Brytanii Brytyjskim Bohaterem Holokaustu[10].
  • W 2014 roku Winton otrzymał najwyższe odznaczenie Republiki Czeskiej – Order Lwa Białego I Klasy.

Setne urodziny

W setną rocznicę urodzin – w 2009 roku – sir Nicholas Winton odbył lot samolotem ultralekkim nad lotniskiem White Waltham. Samolot był pilotowany przez Judy Leden, córkę jednego z chłopców uratowanych podczas Kindertransportu[11].

Pociąg Wintona

Pociąg Wintona

W dniu 1 września 2009 roku, specjalny „pociąg Wintona” wyruszył z głównego dworca kolejowego w Pradze. Pociąg składający się z lokomotywy i oryginalnych wagonów używanych w 1930 roku udał się do Anglii wzdłuż trasy Kindertransportu. W pociągu jechało 190 osób[12], z których 22 w przeszłości jako dzieci zostały uratowane przez Wintona. Wszyscy zostali odebrani przez Wintona na stacji w Maidenhead. Podróż odbyła się z okazji 70. rocznicy ostatniego Kindertransportu, który miał wyruszyć w dniu 3 września 1939 r., ale nigdy nie wyruszył z powodu wybuchu II wojny światowej. Wydarzenie to zostało upamiętnione posągiem Wintona odsłoniętym na stacji kolejowej Maidenhead[2].

Pomnik poświęcony Nicholasowi Wintonowi na głównym dworcu kolejowym w Pradze

Kultura masowa

Na podstawie czeskiego epizodu życia Wintona zostały nakręcone trzy filmy:

  • Wszyscy moi bliscy (Vsichni moji blízcí) (1999) w którym rolę Nicholasa Wintona odgrywał Rupert Graves[13]
  • Nicholas Winton – siła człowieczeństwa (Síla lidskosti – Nicholas Winton) (2002). Film zdobył nagrodę Emmy dla najlepszego filmu dokumentalnego w 2002 r.[14]
  • Nickyho rodina (2011)[15]

O Wintonie traktuje również sztuka teatralna Numbers from Prague, która była odgrywana w Cambridge w Anglii w styczniu 2011 roku[16].

Przypisy

  1. Česká televize: Vlak odjel naposled. Zemřel Nicholas Winton. ČT24, 2015-07-01. [dostęp 2015-07-01].
  2. a b BBC News, dostęp 4 września 2012
  3. Leisah Namm: Film documents 'power of good'. jewishaz.com, 2002-02-01. [dostęp 2012-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-09)]. (ang.).
  4. BBC News, dostęp 4 września 2012
  5. (19384) Winton w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
  6. Biografia Nicholasa Wintona
  7. The Pride of Britain Awards, dostęp 4 września 2012. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-28)].
  8. Ministry of Defence & Armed Forces of the Czech Republic, dostęp 4 września 2012
  9. Informacja w serwisie BBC, dostęp 4 września 2012
  10. Oryginalnie opublikowano w „The Telegraph”. 9 marca 2010. [dostęp 2010-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2010)].
  11. BBC News, dostęp 4 września 2012
  12. BBC News, dostęp 4 września 2012
  13. Wszyscy moi bliscy w serwisie Filmweb (1999)
  14. Nicholas Winton: Siła człowieczeństwa w serwisie Filmweb (2002)
  15. Nickyho rodina w serwisie Filmweb (2011)
  16. European Associacion for Jewish Culture, dostęp 4 września 2012. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-13)].
  • ISNI: 0000000114531134
  • VIAF: 98307894
  • LCCN: n2001088349
  • GND: 123796733
  • SUDOC: 079162266
  • NKC: ola2002146726
  • NTA: 271409894
  • PLWABN: 9810638509705606
  • OBIN: 109930
  • J9U: 987007270020805171