Marian Niedźwiecki
 podpułkownik uzbrojenia | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1940 |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska | szef służby uzbrojenia |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Marian Niedźwiecki (ur. 24 stycznia?/5 lutego 1891 w Płoskirowie, zm. 1940 w Kalininie) – podpułkownik uzbrojenia Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Teofila i Marii z Leszczyńskich. W okresie I wojny światowej służył w armii carskiej, ukończył Odeską Szkołę Wojenną. W 1918 roku walczył w armii hetmana Pawło Skoropadskiego, a od 2 grudnia 1919 roku w Wojsku Polskim. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, po zakończeniu działań wojennych służył m.in. w Generalnym Inspektoracie Artylerii.
27 listopada 1927 został przeniesiony z Szkoły Zbrojmistrzów w Warszawie do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko szefa służby uzbrojenia w Dowództwie KOP w Warszawie[1]. Służbę na tym stanowisku pełnił do września 1939 roku[2]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów uzbrojenia[3].
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (14 września 1929)[4]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Upamiętnienie
- 5 października 2007 minister obrony narodowej mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[5]. Awans został ogłoszony w dniu 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari - 11 listopada 1976 (pośmiertnie)[6].
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. - 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[7].
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 27 z 29 listopada 1927 r. s. 352.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 920.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 352.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 216, poz. 507 „za zasługi na polu administracji Korpusu Ochrony Pogranicza” - jako Marjan Niedźwiedzki.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Ostatnia droga, CecyliaC. Grygo (red.), Białystok: SRK, 1998, s. 9, ISBN 83-909948-0-1, OCLC 751408170 .
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom II, Warszawa 2006, s. 617. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-31)]., ISBN 83-89474-06-9.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
