Louis René Édouard de Rohan
Kardynał prezbiter |
|
Kraj działania | Francja |
Data i miejsce urodzenia | 25 września 1734 Paryż |
Data i miejsce śmierci | 16 lutego 1803 Ettenheim |
Biskup Strasburga |
Okres sprawowania | 1779–1801 |
|
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | rzymskokatolicki |
Prezbiterat | 1756 |
Sakra biskupia | 18 maja 1770 |
Kreacja kardynalska | 1 czerwca 1778 Pius VI |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
Data konsekracji | 18 maja 1770 |
Konsekrator | Christophe de Beaumont du Repaire |
Współkonsekratorzy | Jean-Georges Lefranc de Pompignan Charles-Gilbert de May de Termont |
Konsekrowani biskupi | Ferdinand-Maximilien-Mériadec de Rohan-Guéménée | 1770 | |
Louis René Édouard de Rohan, kardynał de Rohan (ur. 25 września 1734 w Paryżu, zm. 16 lutego 1803 w Ettenheim) – francuski arystokrata i dyplomata, potem biskup Strasburga, Wielki Jałmużnik Francji (Grand-Aumônier de France), wolnomularz[1].
Życiorys
Wywodził się z rodu de Rohan, starego i bardzo wpływowego, spokrewnionego z dawnymi władcami Bretanii. Od roku 1704 przedstawiciele rodu byli biskupami Strasburga, a zarazem książętami Rzeszy Niemieckiej. Jego ojcem był Hercule-Mériadec de Rohan (1688-1757), książę Guémené i par Francji, a matką Ludwika de Rohan, księżniczka Rohan. Miał sześcioro rodzeństwa, w tym starszego brata Jules’a Hercule’a Meriadeca de Rohan, generała francuskiego, i młodszego brata Ferdinanda Maximiliena Mériadeca de Rohan, arcybiskupa Bordeaux, de facto męża Charlotty Stuart, księżnej Albany i zięcia Karola (III) Stuarta.
W latach 1772–1774 był ambasadorem Francji przy dworze wiedeńskim. Jako członek partii antyaustriackiej, którą kierował książę Emmanuel Armand de Vignerot du Plessis miał sprawdzić, jak to się stało, że Austria poparła I rozbiór Polski i wzięła w nim udział. Kardynał dotarł do Wiednia w styczniu 1772. Cesarzowa Maria Teresa krytykowała jego liczne fety i bale dobroczynne, jego niewiarę, a także to, że rozsiewa plotki o Marii Antoninie, delfinie Francji, która była jej córką. Pobożna Maria Teresa spodziewała się po nim jako po księciu kościoła, że będzie się modlił, a nie uwodził damy – kardynał bowiem bardziej cenił rozrywkę aniżeli życie w służbie Bogu, a sam przyznawał nawet, że jest ateistą. W 1761 zyskał fotel 36 w towarzystwie naukowym Académie française (Akademia Francuska).
Gdy w 1774 umarł król Francji Ludwik XV, nowy król – zięć Marii Teresy, odwołał kardynała z Wiednia. Ten wrócił do Francji i tylko dzięki wielkim wpływom rodu nie wykluczono go całkowicie z polityki. Za jego przyczyną i z powodu jego naiwności wybuchła afera naszyjnikowa (1784/85) wymierzona w autorytet Marii Antoniny.
Bibliografia
- Louis de Rohan. geocities.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-20)]. (ang.)
- Biogram
Przypisy
- ↑ Wolnomularstwo w świetle encyklopedyj (Wypisy). Warszawa: 1934, s. 7.
Ambasadorowie Francji w Austrii
- Louis-Augustin Blondel (1749-1750)
- Emmanuel-Dieudonné d’Hautefort (1750-1752)
- Henri-Joseph d’Aubeterre (1752)
- Louis Marie Florent du Châtelet (1761)
- Aimeric Joseph de Durfort-Civrac (1767-1770)
- Louis Auguste Le Tonnelier de Breteuil (1770)
- François-Michel Durand de Distroff (1770-1771)
- Louis René Édouard de Rohan (1771-1774)
- Jean-François Georgel (1974)
- Louis Auguste Le Tonnelier de Breteuil (1774-1783)
- Emmanuel Marie Louis de Noailles (1783-1792)
- Karol XIV Jan (1798)
- Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1801)
- Alexandre de La Rochefoucauld (1805)
- Antoine François Andréossy (1806-1808)
- Louis-Guillaume Otto (1810)
- Louis Charles Victor de Riquet de Caraman (1815)
- Anne Adrien Pierre de Montmorency-Laval (1828)
- Augustin Daniel Belliard (1830)
- Nicolas Joseph Maison (1830)
- Louis-Clair de Beaupoil de Sainte-Aulaire (1832-1841)
- Charles de Flahaut (1841-1848)
- Pascal Duprat (1848-1849)
- Édouard de Lacour (1849-1849)
- Gustave de Beaumont (1849-1849)
- Édouard de Lacour (1849-1853)
- François-Adolphe de Bourqueney (1853-1859)
- Léonel de Moustier (1817-1869) (1859-1861)
- Agénor de Gramont (1819-1880) (1861-1870)
- Melchior de Vogüé (archéologue) (1875-1879)
- Pierre-Edmond Teisserenc de Bort (1879-1880)
- Albert Decrais (1886-1893)
- Henri-Auguste Lozé (1893-1897)
- Jacques Frédéric de Reverseaux de Rouvrays (1897-1907)
- Philippe Crozier (1907-1912)
- Alfred Chilhaud-Dumaine (1912-1914)
- Henri Allizé (1919-1920)
- Pierre Lefèvre-Pontalis (1920-1924)
- Maurice Delarüe Caron de Beaumarchais (1924-1926)
- Louis Pineton de Chambrun (1926-1928)
- Comte Clauzel (1928-1933)
- Gabriel Puaux (1933-1938)
- Jean Chauvel (1938-1938)
- Jacques Chartier (1938-1938)
- Gabriel Padovani (1945-1946)
- Louis de Monicault (1946-1946)
- Antoine Béthouart (1946-1950)
- Jean Payart (1950-1955)
- Jean Chauvel (1955-1955)
- François Seydoux de Clausonne (1955-1958)
- Étienne de Crouy-Chanel (1958-1961)
- René Brouillet (1961-1963)
- Louis Roché (1963-1968)
- François Leduc (diplomate) (1968-1973)
- Augustin Jordan (1973-1975)
- Georges Gaucher (1975-1978)
- Jacques Schricke (1978-1981)
- Raymond Bressier (1981-1983)
- Jean Audibert (1983-1985)
- François-Régis Bastide (1985-1988)
- Jean-François Noiville (1988-1991)
- André Lewin (1991-1996)
- Marie-France Fezou de Hartingh (1996-1998)
- Jean Cadet (1998-2001)
- Alain Catta (2001-2005)
- Pierre Viaux (2005-2008)
- Philippe Carré (diplomate) (2008-2012)
- Stéphane Gompertz (2012-2014)
- Pascal Teixeira da Silva (2014-2017)
- François Saint-Paul (2017-2020)
- Gilles Pécout (od 2020)
|
- ISNI: 000000012133776X
- VIAF: 54904154
- LCCN: n86074257
- GND: 118602160
- BnF: 12529565v
- SUDOC: 028953932
- NKC: mzk2009533663
- BNE: XX1698387
- NTA: 071486313
- Open Library: OL358064A
- PLWABN: 9810659094005606
- J9U: 987007282978505171
- CANTIC: a1080593x
- PWN: 3968458
- Britannica: biography/Louis-Rene-Edouard-prince-de-Rohan
- NE.se: louis-de-rohan
- SNL: Louis_de_Rohan
- Catalana: 0056456
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 53223