Liczba falowa

Liczba falowa (kątowa liczba falowa[1], radialna liczba falowa) – w fizyce, parametr opisujący fale harmoniczne, będący długością wektora falowego[2]:

k = 2 π λ = ω c , {\displaystyle k={\frac {2\pi }{\lambda }}={\frac {\omega }{c}},}

gdzie:

k {\displaystyle k} – liczba falowa [ 1 m ] , {\displaystyle \mathrm {\left[{\frac {1}{m}}\right]} ,}
λ {\displaystyle \lambda } długość fali [ m ] , {\displaystyle \mathrm {[m]} ,}
ω {\displaystyle \omega } – częstość fali [ r a d s ] {\displaystyle \mathrm {\left[{\frac {rad}{s}}\right]} }
c {\displaystyle c} – prędkość fali w ośrodku [ m s ] . {\displaystyle \mathrm {\left[{\frac {m}{s}}\right]} .}

Użycie liczby falowej w miejsce długości fali oraz częstości w miejsce okresu upraszcza zapis równania falowego. Przykładowo zapis fali harmonicznej:

y ( t , z ) = A sin ( 2 π T t 2 π λ z + φ ) = A sin ( ω t k z + φ ) . {\displaystyle y(t,z)=A\sin \left({\frac {2\pi }{T}}t-{\frac {2\pi }{\lambda }}z+\varphi \right)=A\sin(\omega t-kz+\varphi ).}

W spektroskopii

W spektroskopii liczbą falową ν ~ {\displaystyle {\tilde {\nu }}} nazywa się często odwrotność długości fali:

ν ~ = 1 λ {\displaystyle {\tilde {\nu }}={\frac {1}{\lambda }}}

i mierzy się ją zwykle w centymetrach odwrotnych.

Wówczas, dla odróżnienia, liczbę falową używaną w równaniu fali nazywa się kątową liczbą falową.

Przedstawienie widma absorpcji lub widma emisji w jednostkach liczb falowych jest wygodniejsze, ponieważ skala ta jest proporcjonalna do energii i z widm można bezpośrednio odczytać informację o rozkładzie (odległościach w jednostkach energii) stanów elektronowych.

Zobacz też

  • strefowa liczba falowa

Przypisy

  1. liczba falowa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-02] .
  2. Frank Crawford: Fale. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 73.
Kontrola autorytatywna (wielkość fizyczna):
  • GND: 4189558-7
Encyklopedie internetowe:
  • Britannica: science/wave-number
  • БРЭ: 1926474
  • SNL: bølgetall