Kreatynina : Zobacz też, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Kreatynina

Formy tautomeryczne kreatyniny

Nazewnictwo

Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
2-imino-1-metyloimidazolidyn-4-on

Ogólne informacje

Wzór sumaryczny

C₄H₇N₃O

Masa molowa

113,12 g/mol

Identyfikacja

Numer CAS

60-27-5

PubChem

26009888

DrugBank

DB11846

SMILES
CN1CC(=O)N=C1N

InChI
InChI=1S/C4H7N3O/c1-7-2-3(8)6-4(7)5/h2,8H,1H3,(H2,5,6)
InChIKey
BTXYOFGSUFEOLA-UHFFFAOYSA-N

Właściwości

Rozpuszczalność w wodzie
8,7 g/100 g wody (16 °C; w gorącej wodzie jest znacznie lepiej rozpuszczalna)^[4]
w innych rozpuszczalnikach
rozp. w etanolu^[1] nierozp. w eterze, acetonie i chloroformie^[1]

Temperatura topnienia	295–296 °C^[5]
Temperatura rozkładu	300 °C^[1]
logP	<−2^[2]
Zasadowość (pK_b)	pK_BH⁺ = 4,83^[3]–4,85^[2]

Podobne związki

kreatyna

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Multimedia w Wikimedia Commons

Hasło w Wikisłowniku

Kreatynina (z gr. kreas, czyli mięso) – organiczny związek chemiczny, pochodna (bezwodnik) kreatyny występująca we krwi i moczu, produkt metabolizmu.

Kreatynina jest wydalana z organizmu przez nerki z moczem, stanowiąc oprócz mocznika jeden z głównych związków azotowych. Powstaje w organizmie w wyniku nieenzymatycznego rozpadu fosforanu kreatyny. Ilość wydalanej w ciągu doby kreatyniny zależy od masy mięśni i jest charakterystyczna dla danego organizmu. Średnio z moczem w ciągu doby wydala się od 14 do 26 mg tego związku na kilogram masy ciała.

W diagnostyce kreatynina jest jednym z markerów biochemicznych pozwalających monitorować stan nerek. Wzrost poziomu kreatyniny zwykle towarzyszy upośledzonej filtracji kłębuszkowej; jest on stale podwyższony w przewlekłej chorobie nerek.

Zobacz też

klirens kreatyniny

Przypisy

↑ ^a ^b ^c David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 3-122, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
↑ ^a ^b SusanneS. Winiwarter SusanneS. i inni, Correlation of Human Jejunal Permeability (in Vivo) of Drugs with Experimentally and Theoretically Derived Parameters. A Multivariate Data Analysis Approach, „Journal of Medicinal Chemistry”, 41 (25), 1998, s. 4939–4949, DOI: 10.1021/jm9810102 [dostęp 2021-08-06] (ang.).
↑ A.K.A.K. Grzybowski A.K.A.K., S.P.S.P. Datta S.P.S.P., 31. The ionisation constant of the protonated form of creatinine, „Journal of the Chemical Society”, 1964, s. 187, DOI: 10.1039/jr9640000187 [dostęp 2021-08-06] (ang.).
↑ JustusJ. Liebig JustusJ., Ueber die Bestandtheile der Flüssigkeiten des Fleisches, „Annalen der Chemie und Pharmacie”, 62 (3), 1847, s. 257–369, DOI: 10.1002/jlac.18470620302 [dostęp 2021-08-06] (niem.), patrz s. 300.
↑ XianjunX. Liu XianjunX. i inni, Synthesis and Antimalarial Activity of 2-Guanidino-4-oxoimidazoline Derivatives, „Journal of Medicinal Chemistry”, 54 (13), 2011, s. 4523–4535, DOI: 10.1021/jm200111g [dostęp 2021-08-06] (ang.).