Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnobylu

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnobylu
(nieistniejący)

Państwo	Ukraina
Miejscowość	Czarnobyl
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Historia Data zakończenia budowy początek XVII w. Data poświęcenia 1757 lub 1759 (po odbudowie) Data zniszczenia • przez 1. poł. XVIII w.; 2. po rewolucji październikowej 1. pożar Data odbudowy XVIII w. Fundator Łukasz Sapieha z żoną Zofią Kmicianką
brak współrzędnych

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Czarnobylu (ros. Римско-Латинская церковь Успения пресвятой-Богородицы) – świątynia rzymskokatolicka zbudowana na początku XVII wieku w Czarnobylu, do 1832 roku własność klasztoru dominikanów.

Klasztorny kościół dominikański powstał w 1626 r. z fundacji właścicieli dóbr czarnobylskich Łukasza Sapiehy i jego żony Zofii Kmicianki - na budowę kościoła wyłożono wówczas 30 tys. złotych. Oboje fundatorów pochowano w podziemiach świątyni. Kolejny właściciel Czarnobyla Kazimierz Lew Sapieha znalazł korzystniejszą lokalizację dla kościoła i klasztoru. Przy klasztorze od samego początku działała szkoła, która była też prowadzona przez parafię w XIX w^[1]. W połowie XVIII wieku w świątynię uderzył piorun, w wyniku czego spaliła się.

Zbudowano wkrótce nową świątynię katolicką i w 1757 lub 1759 dokonano jej ponownego poświęcenia po odbudowie prowadzonej przez ks. Onufrego Łyczkiewicza. Kościół poświęcił wówczas ks. Franciszek Murziewicz, przeor konwentu czarnobylskiego. Był to klasycystyczny budynek z pięciokolumnowym portykiem, dwoma wieżami i sygnaturką, zbudowany z drewna na kamiennej podmurówce^[1].

Po powstaniu listopadowym władze rosyjskie zarządziły kasatę zakonu dominikanów znajdującego się w Czarnobylu - z tego powodu od 1832 roku kościół był jedynie świątynią parafialną, którą odwiedzali nieliczni czarnobylscy katolicy (do parafii oprócz Czarnobyla należało też 37 okolicznych wiosek, liczyła ona 507 wiernych w 1832 r. i 433 wiernych w 1869 r., z tego w samym miasteczku mieszkało niespełna 100 wiernych^[2]).

W trakcie rewolucji październikowej w 1918 r. kościół został uszkodzony, w 1922 władze radzieckie skonfiskowały majątek parafii, a na początku lat 30. XX w. całkowicie zniszczono świątynię^[2]. Zachowały się jedynie piwnice, w których spoczywają członkowie rodów Sapiehów i Chodkiewiczów^[3]. Ponieważ po 1922 r. nie było już proboszcza w Czarnobylu, to działalność duszpasterską na terenie parafii prowadzili księża z parafii w Chabnie aż do końca lat 20. XX w., gdy zostali wywiezieni do łagrów, a następnie zamordowani^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski & Władysław Walewski, 1880: "Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich", Wydawnictwo Wędrowiec, Warszawa.