Kościół Ofiarowania Pańskiego w Poznaniu
| kościół parafialny | |||||||||
 Widok ogólny | |||||||||
| Państwo |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Poznań | ||||||||
| Adres | ul. Bluszczowa 14, 61-478 Poznań | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Poznania  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||
 52°22′33,6″N 16°54′40,0″E/52,376000 16,911111 | |||||||||
| |||||||||
Kościół Ofiarowania Pańskiego w Poznaniu – rzymskokatolicki kościół parafialny, zlokalizowany w Poznaniu na Wildzie, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Wilda[1], przy ul. Bluszczowej, w obrębie Cmentarza Bożego Ciała.
Historia
9 czerwca 1971 powołano ośrodek duszpasterski pod wezwaniem bł. Bogumiła (rozpoczęcie działalności wyznaczono na 1 lipca 1971). Cmentarz był wówczas zamknięty dla pogrzebów. Działanie ośrodka było źle widziane przez władze komunistyczne, które utrudniały jego działalność (świadczą o tym zapiski w kronice parafialnej). Kaplicę cmentarną przystosowywano do funkcji kościelnych. W 1972 budynek powiększono o dwie nowe kaplice. Aktu poświęcenia obiektu dokonał arcybiskup Antoni Baraniak 7 czerwca 1973. W 1974 inżynier Albin Modzelewski (parafianin) zaprojektował przedłużenie nawy kościoła ku zachodowi oraz wzniesienie balkonu chóru. 24 września 1978 biskup Tadeusz Etter poświęcił salkę katechetyczną[2].
18 września 1984 arcybiskup Jerzy Stroba powołał lokalną parafię. W 1989 ksiądz Józef Matuszewski przystąpił do wybudowania domu katechetycznego, rozbudowy probostwa i rozbudowy kościoła. 6 kwietnia 1990 spłonął budynek probostwa i plany budowlane zmieniły się – postanowiono na miejscu spalonego probostwa wybudować jeden budynek o dwóch funkcjach: na parterze salki katechetyczne i biuro parafialne, a na piętrze – mieszkanie dla proboszcza i wikariusza. Autorem projektu był Marian Fikus. Pozwolenie na budowę wydano 10 września 1990. W latach 1991 i 1992 budowa została dokończona (z wyjątkiem elewacji zewnętrznej, którą wykończono w 1996). Pierwsze pismo z uzgodnieniami dotyczącymi budowy obecnego kościoła zostało wystosowane do Kurii Metropolitalnej w Poznaniu 14 listopada 1997. Decyzję zezwalającą na rozpoczęcie budowy kościoła otrzymano 28 października 1998, a 8 listopada 1998 poświęcono plac budowy. 15 marca 1999 rozpoczęto prace murarskie i w tym samym roku mury kościoła wzniesiono do wysokości dachu. W 2000 świątynia otrzymała sklepienie kolebkowe, więźbę dachową i została przykryta papą. Przymocowano też krzyż na szczycie i wmontowano okna oraz drzwi. 31 grudnia 2000 odprawiono pierwszą mszę w nowym obiekcie. W 2001 przykryto kościół dachówką, wykonano elewacje klinkierowe, założono instalacje wewnątrz, położono tynki, wykonano posadzkę marmurową, a na zewnątrz świątynię docieplono. Wzniesiono też budynek gospodarczy. W 2002 kościół wyposażano m.in. w ołtarz, ambonę, chrzcielnicę, tabernakulum, ławki, lampy, części drzwi oraz posadzki w zakrystiach i na chórze. W 2003 w prezbiterium zawieszono drewniane płaskorzeźby przedstawiające scenę Ofiarowania Pańskiego autorstwa Bogdana Puchalskiego[2].
Uroczystość konsekracji odbyła się 2 lutego 2003 (arcybiskup Stanisław Gądecki). W 2004 posadowiono przy kościele figurę przedstawiającą Matkę Bożą ze świecą w ręku i z wilkami u stóp. Autorką była parafianka, Aleksandra Piasecka. Rzeźbę poświęcił biskup Grzegorz Balcerek, a obecny był wówczas m.in. ojciec Marian Żelazek[2].
Galeria
Widok od północy
Wnętrze
Figura maryjna Aleksandry Piaseckiej
Przypisy
- p
- d
- e
Kościoły w Poznaniu
- Wikiprojekt:Poznań
- p
- d
- e
nawias grupuje części miasta położone w tym samym obszarze SIM
- Wikiprojekt:Poznań
