Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych

kościół parafialny
Widok z północnego wschodu (2021)
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Katowice
Adres	al. W. Korfantego 121 40-156 Katowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych
Wezwanie	Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych
Wspomnienie liturgiczne	24 maja
Historia Data zakończenia budowy początek XIX wieku Data poświęcenia 4 października 1970
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • długość • szerokość • cegła 35 m 12,25 m Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie Katowic Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych
Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych
50°16′42,0″N 19°01′16,4″E/50,278333 19,021222
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych – rzymskokatolicki kościół parafialny parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych, położony w Katowicach przy alei W. Korfantego, na obszarze dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec. Świątynia powstała w budynku dawnej odlewni żelaza pochodzącej z początku XIX wieku. Została ona konsekrowana 4 października 1970 roku. W świątyni znajduje się XVIII-wieczny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, znajdujący się pierwotnie w starym kościele w Michałkowicach.

Historia

Obecna świątynia została wzniesiona na początku XIX wieku jako odlewnia żelaza. Następnie ten budynek był magazynem i sklepem, natomiast w czasie I wojny światowej w budynku znajdował się obóz dla rosyjskich jeńców wojennych. Budynek został przekazany przez zarząd Zakładów Hohenlohego pod kierownictwem dyrektora Zavelberga dla celów sakralnych, ponieważ mieszkańców Wełnowca dzieliła spora odległość od kościoła w Michałkowicach. Przebudowa została rozpoczęta jesienią 1919 roku. W dniu 18 kwietnia 1920 roku proboszcz parafii w Michałkowicach ksiądz Maksymilian Gerlich poświęcił tymczasową świątynię^[1].

Po kilku latach podjęto decyzję o przebudowie tymczasowego obiektu z uwagi na fakt, iż nie może w najbliższy czasie powstać nowa świątynia. Z powodu niewystarczających środków finansowych, zarząd kościelny z ks. Janem Bujarą wystąpił z wnioskiem do zarządu gminy Wełnowiec i huty Hohenlohe o subwencję. W odpowiedzi gmina udzieliła pożyczki, a huta Hohenlohe przyznała wsparcie w postaci rzeczowej, tj. nieodpłatnie przekazała materiały budowlane^[2]. Latem 1930 roku rozpoczęła się przebudowa tymczasowej świątyni według projektu profesora Buchkremera z Akwizgranu. W dniu 21 grudnia tego samego roku gruntownie przebudowana świątynia została poświęcona przez wikariusza generalnego diecezji katowickiej księdza infułata Wilhelma Kasperlika^[3]. Wiosną 1931 roku powstały dwa boczne ołtarze. W dniu 4 października 1970 roku świątynia została konsekrowana przez księdza biskupa Czesława Domina. W 2002 roku dokonano przebudowy prezbiterium oraz powstało nowe tabernakulum – obydwa elementy zostały zaprojektowane przez Zygmunta Bachmańskiego^[4].

Wyposażenie świątyni

W świątyni został umieszczony odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem pochodzący z ołtarza starej świątyni w Michałkowicach. Został namalowany prawdopodobnie w XVII wieku. Pierwsza renowacja obrazu została przeprowadzona przez malarza Kowalskiego z Katowic^[5]. Obraz został wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym^[3]. Następnie został po raz pierwszy poddany gruntownej konserwacji w 1963 roku i w dniu 23 czerwca 2001 roku został do niej oddany po raz drugi do pracowni magistra Jana Gałuszki – konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny. W czasie drugiej konserwacji okazało się, że pod dotychczasowym malowidłem obrazu jest umieszczona jego starsza wersja^[2]. Za zgodą władz kościelnych postanowiono przywrócić pierwotną wersję obrazu która obecnie jest umieszczona w ołtarzu głównym^[3].

W 1931 roku zostały zamontowane dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego oraz świętej Barbary. Pierwszy został ufundowany przez dyrektora Kirschnioka, z kolei drugi został podarowany przez urzędników i robotników kopalni Hohenlohe^[3]. Organy kościelne powstały w 1920 roku w świdnickiej firmie Schlag & Söhne. Mają one 8 głosów i zostały one prawdopodobnie przeniesione z innego, mniejszego kościoła. W 1999 roku organy te zostały wyremontowane przez organmistrza Olgierda Nowakowskiego z Zabrza^[4]. Kościół pierwotnie posiadał trzy dzwony z 1932 roku, poświęcone przez księdza biskupa Juliusza Bieńka, z których zachował się tylko jeden. Obecnie w kościele wisi siedem dzwonów odlanych w różnych latach. Trzy mniejsze to wyremontowane i zawieszone w 2020 roku sygnaturki, odnalezione podczas porządków^[6]. W 2004 roku zostały one wyposażone w nowoczesny napęd, sterowany zegarem^[7].

Przypisy

Bibliografia

• GrzegorzG. Grzegorek GrzegorzG., PiotrP. Tabaczyński PiotrP., Parafie i kościoły Katowic, Katowice: Wydawnictwo Prasa i Książka, 2014, ISBN 978-83-63780-06-7 .
• Parafia NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu, „Górnoślązak” (8 (27)), Katowice: Związek Górnośląski, 2017, s. 17, ISSN 2391-5331  (pol.).