Kasyno wojskowe
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/95/Kasyno_oficerskie_8_bsap_w_Toruniu_-_dekoracja_sali_-_uroczysto%C5%9Bci_w%C5%82oskie_NAC_1-W-1725.jpg/220px-Kasyno_oficerskie_8_bsap_w_Toruniu_-_dekoracja_sali_-_uroczysto%C5%9Bci_w%C5%82oskie_NAC_1-W-1725.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c3/Narcyz_Witczak-Witaczy%C5%84ski_-_7_Pu%C5%82k_U%C5%82an%C3%B3w_Lubelskich_%28107-738-7%29.jpg/220px-Narcyz_Witczak-Witaczy%C5%84ski_-_7_Pu%C5%82k_U%C5%82an%C3%B3w_Lubelskich_%28107-738-7%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/Organizatorzy_20_pu%C5%82ku_piechoty_przed_kasynem_oficerskim_NAC_1-W-1182.jpg/220px-Organizatorzy_20_pu%C5%82ku_piechoty_przed_kasynem_oficerskim_NAC_1-W-1182.jpg)
Kasyna wojskowe – miejsce odpłatnego żywienia kadry, rodzin i innych osób na określonych warunkach. Stanowi wyodrębnione organizacyjnie i majątkowo gospodarstwo pomocnicze służby żywnościowej oddziału gospodarczego.
Nazwa ta wywodzi się od włoskiego słowa casino, czyli mały domek[1]. Przeznaczony był na wspólną zabawę osób, które łączyło pokrewieństwo, sfera towarzyska lub inne więzy. W tworzącym się Wojsku Polskim urządzano je na wzór kasyn sił zbrojnych innych państw[1]. W miarę upływu czasu kasyna rozszerzały swoją działalność. Organizowano w nich bale, zabawy taneczne, gry towarzyskie, spektakle teatralne, koncerty i turnieje sportowe[1]. W kasynach witano przybywające i odchodzące rodziny wojskowe oraz były miejscem, w którym oficer mógł przeczytać prasę, posłuchać radia lub wypożyczyć książkę[2].
Podział kasyn wojskowych
- stałe – garnizonowe, oddziałowe i reprezentacyjne[2]
- sezonowe – w sezonowych domach wypoczynkowych (WDW)
- polowe – w czasie ćwiczeń i pokazów wojskowych.
Nakreślony w instrukcji z 1923 roku program budowy nowych kasyn zakładał, że powinny one posiadać salę jadalną (60 m²), salę zebrań oficerskich (200 m²), bibliotekę wraz z czytelnią, pokój gier, muzeum pułkowe, sanitariaty i kuchnię z zapleczem[2]. W miarę rozwoju niektóre kasyna stały się prawdziwymi centrami życia społeczno-kulturalnego[3]. Działalność kasyn wojskowych regulowały odpowiednie statuty, a najwyższą władzę nad nimi sprawowali dowódcy tych formacji czy oddziałów, którym gospodarczo były one podporządkowane[4].
Decyzją MON w 2010 roku wszystkie kasyna wojskowe zostały zlikwidowane, bez względu na kondycję finansową i potrzeby lokalnej społeczności.
Zobacz też
![]() | Zobacz hasło kasyno w Wikisłowniku |
Przypisy
- ↑ a b c Kusiak 1992 ↓, s. 168.
- ↑ a b c Kusiak 1992 ↓, s. 169.
- ↑ Kusiak 1992 ↓, s. 171.
- ↑ Kusiak 1992 ↓, s. 173.
Bibliografia
- Franciszek Kusiak, Życie codzienne oficerów Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 168–194, ISBN 83-06-02202-5 .
- GND: 4443222-7