Kaja Danczowska

Ten artykuł od 2021-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kaja Danczowska

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1949 Kraków
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna muzyka klasyczna
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1959
Odznaczenia

Kaja Danczowska (ur. 25 marca 1949 w Krakowie)^[1] – polska skrzypaczka i pedagog.

Życiorys

Urodziła się jako jedyne dziecko Juliana^[1] Tennera^[2], lekarza, i Beatrycze^[1] Danczowskiej^[2], historyczki sztuki. Jest wnuczką Dezyderiusza Danczowskiego^[1][2], który był szwagrem Tadeusza Majerskiego^[3]. Matka wychowywała ją sama^[2].

Jako siedmiolatka rozpoczęła naukę gry na skrzypcach u Jana Stasicy, a od następnego roku życia uczęszczała na lekcje do Eugenii Umińskiej, u której później studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie^[4][5]. Krakowską uczelnię ukończyła z wyróżnieniem w 1972. W tymże roku ukończyła również dwuletni kurs mistrzowski w konserwatorium w Moskwie u Dawida Ojstracha^[1]. Dwa lata później uczestniczyła w zorganizowanym przez rząd Kanady dwuletnim kursie mistrzowskim prowadzonym przez Ruggiero Ricciego.

Jest laureatką krajowych i międzynarodowych konkursów skrzypcowych. W 1959 zajęła 1. miejsce na Ogólnopolskim Konkursie Skrzypcowym we Wrocławiu. W 1967 zdobyła 3. nagrodę na V Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. W 1969 zdobyła 2. nagrodę na Konkursie Skrzypcowym im. A. Curci w Neapolu. W 1970 zdobyła 2. nagrodę na Konkursie Wykonań Muzycznych w Genewie. W 1975 zdobyła 3. nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Radiowym w Monachium. Rok później zdobyła srebrny medal na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej w Brukseli^[4].

W czasie kariery muzycznej Kaja Danczowska współpracowała między innymi z Krystianem Zimermanem, Janem Krenzem, Jerzym Maksymiukiem, Krzysztofem Pendereckim, Stanisławem Skrowaczewskim, Antonim Witem^[6], Jerzym Katlewiczem, Heinzem Holligerem, Gidonem Kremerem, Mischą Maiskym.

Jest wszechstronną artystką. Gra niemal wszystkie utwory jakie kiedykolwiek zostały napisane na skrzypce. Krytycy muzyczni^[kto?] podkreślają precyzję techniczną, czystość dźwięku, jak i emocjonalne zaangażowanie.

W dorobku artystycznym posiada nagrania płytowe wydawane przez renomowane wytwórnie. Nagrała m.in. Koncert Skrzypcowy A-dur Mieczysława Karłowicza z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie pod batutą Antoniego Wita (Le Chant du Monde, 1992), Koncert Podwójny na Skrzypce i Wiolonczelę „LILA” Konstantego Regameya z Andrzejem Bauerem i Sinfonią Varsovią pod dyrekcją Wojciecha Michniewskiego (Swiss Broadcasting Corporation, 1994), I i II Koncert Skrzypcowy Karola Szymanowskiego z Orkiestrą Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda (PolyGram, 1997). Posiada również w dorobku ponad 300 archiwalnych nagrań radiowych, przede wszystkim dla Polskiego Radia i rozgłośni RIAS.

Od 1972 Kaja Danczowska prowadzi działalność pedagogiczną w Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1997 otrzymała tytuł profesora zwyczajnego^[1]. W 1986 była jurorem Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu. Była też jurorem konkursów skrzypcowych poza granicami Polski, w Tokio (1986), Monachium (1992, 1998), Nowym Jorku (1999), Odense (2000).

3 marca 2012 wraz z córką Justyną, podróżowała pociągiem, który uczestniczył w katastrofie kolejowej pod Szczekocinami. Obie nie doznały obrażeń^[7].

Nagrody i odznaczenia

• 1967 – III. Miejsce, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego
• 1976 – Srebrny medal, Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Królowej Elżbiety Belgijskiej
• 1976 – Nagroda Państwowa II stopnia
• 1977 – Nagroda Miasta Krakowa
• 1979 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki;
• 1982 – Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych
• 1984 – Nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji
• 1986 – Złoty Krzyż Zasługi
• 1991 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (po raz drugi)
• 1992 – Nagroda Wojewody Krakowskiego
• 1998 – Nagroda Fundacji Kultury Polskiej
• 1998 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (po raz trzeci)
• 1999 – Excellent in Teaching Fundacji Robinsonów
• 2001 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski^[8][9]
• 2006 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
• 2009 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[10][11]
• 2016 – Tytuł doctora honoris causa Akademii Muzycznej w Krakowie^[12]

Przypisy

Bibliografia

• Katarzyna Marczak: Kaja. Biografia Kai Danczowskiej. Kraków: Universitas, 2020. ISBN 978-83-242-3580-3.brak strony w książce
• Małgorzata Kosińska: Kaja Danczowska. culture.pl, październik 2009. [dostęp 2013-02-23].
• Marek Kozubel, Majerski, Tadeusz, [w:] Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 (red. nauk. Adam Hlebowicz), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2021, s. 377