Jolanta Flandryjska

Data urodzenia

ok. 1175

Data śmierci

pod koniec września 1219

Multimedia w Wikimedia Commons

Jolanta Flandryjska (ur. ok. 1175; zm. pod koniec września 1219) – w latach 1217-1219 regentka Cesarstwa Łacińskiego w imieniu uwięzionego męża Piotra de Courtenay.

Życiorys

Jolanta była córką hrabiego Hainaut Baldwina V i hrabiny Małgorzaty Flandryjskiej. Jej bracia Baldwin I i Henryk Flandryjski byli cesarzami łacińskimi. Po niespodziewanej i bezpotomnej śmierci Henryka Flandryjskiego baronowie łacińscy postanowili przekazać tron jego siostrze Jolancie i jej mężowi Piotrowi de Courtenay. Najpóźniej w listopadzie 1216 poselstwo dotarło do siedziby Piotra w Namur i uzyskało jego zgodę na objęcie tronu.

W lutym lub marcu 1217 Piotr wraz z żoną i orszakiem wyruszył w drogę. Po pobycie w Rzymie orszak cesarski przybył do Brindisi, skąd pożeglował do Durazzo. Tu małżonkowie rozdzielili się. Piotr zamierzał udać się do Konstantynopola drogą lądową, a Jolanta, która była w ciąży, podążyła wraz z córkami drogą morską. Cesarz Piotr został wkrótce uwięziony przez Teodora Dukasa Komnena i po 2 latach zmarł w niewoli.

Jolanta w drodze zatrzymała się w gościnie u księcia Achai Gotfryda I Villehardouin. Wówczas to być może uzgodniono małżeństwo Agnieszki, córki Jolanty z Gotfrydem II Villehardouin, synem Gotfryda I. Pod koniec maja lub na początku czerwca 1217 Jolanta przybyła do Konstantynopola. Tu dowiedziała się o niewoli męża i wkrótce urodziła syna Baldwina II de Courtenay, późniejszego ostatniego cesarza łacińskiego.

Jolanta poszukując sojusznika przeciw Teodorowi Dukasowi zgodziła się na propozycję baronów by jej córka Maria została żoną cesarza nicejskiego Teodora Laskarysa.

Jolanta z mężem Piotrem miała 10 dzieci:

Filipa (zm. 1226), markiza Namur,
Roberta I (zm. 1228), cesarza Konstantynopola,
Henryka (zm. 1229), markiza Namur,
Baldwina II (zm. 1273), cesarza Konstantynopola,
Małgorzatę, markizę Namur, żonę Raula d'Issoudun, potem Henryka, hrabiego Vianden,
Elżbietę, żonę Waltera, hrabiego Bar, potem Eudesa, pana Montagu,
Jolantę, żonę Andrzeja II, króla Węgier,
Eleonorę, żonę Filipa de Montfort, lorda Tyru,
Marię, żonę Teodora I Laskarysa, cesarza Nicei,
Agnieszkę, żonę Gotfryda II Villehardouin, księcia Achai.

Bibliografia

Zdzisław Pentek Cesarstwo Łacińskie. Kolonialne państwo krzyżowców czy Neobizancjum?, Poznań 2004, s. 146-152.

Władcy państw greckich w latach 1204–1479

Cesarstwo Łacińskie 1204–1261	Baldwin I Flandryjski (1204–1205) Henryk Flandryjski (1205–1216) Piotr de Courtenay (1217) Robert de Courtenay (1217–1228) Jolanta (1217–1219) Baldwin II (1228–1261) Jan z Brienne (1231–1237)
Cesarstwo Nicejskie 1204–1261	Teodor I Laskarys (1204–1221) Jan III Dukas Watatzes (1221–1254) Teodor II Laskarys (1254–1258) Jan IV Laskarys (1258–1261) Michał VIII Paleolog (1259–1282)
Cesarstwo Bizantyńskie 1261–1453	Michał VIII Paleolog (1259–1282) Andronik II Paleolog (1282–1328) Andronik III Paleolog (1328–1341) Jan V Paleolog (1341–1391) Jan VI Kantakuzen (1347–1354) Mateusz Kantakuzen (1353–1357) Andronik IV Paleolog (1376–1379) Jan VII Paleolog (1390) Manuel II Paleolog (1391–1425) Jan VIII Paleolog (1425–1448) Konstantyn XI Paleolog (1448–1453)
Cesarstwo Trapezuntu 1204–1461	Aleksy I Dawid I Andronik I Gidos Jan I Manuel I Andronik II Jerzy Jan II Teodora Jan II Aleksy II Andronik III Manuel I Bazyli Irena Paleolog Anna Anachutlu Michał Anna Anachutlu Jan III Michał Aleksy III Manuel III Aleksy IV Jan IV Dawid II
Królestwo Tesaloniki 1204–1224	Bonifacy z Montferratu (1204–1207) Demetriusz (1204–1224)
Cesarstwo Tesaloniki 1227–1246	Teodor Angelos Dukas Komnen (1227–1230) Manuel Angelos Dukas Komnen (1230–1237) Jan Angelos Dukas Komnen (1237–1244) Demetriusz Angelos (1244–1246)
Despotat Epiru 1205–1449	Michał I Angelos (1205–1215) Teodor Angelos (1215–1230) Michał II Angelos (1230–1271) Nicefor I Angelos (1271–1296) Tomasz I Angelos (1296–1318) Mikołaj Orsini (1318–1323) Jan II Orsini (1223–1335) Nicefor II Orsini (1335–1337, 1339–1340, 1356–1359) Symeon Sinisza (1359–1366) Gjin Bua Spata (1359–1399, w południowym Epirze) Tomasz II Preljubowicz (1366–1384) Maria Angelina (1384–1385) Esau Buondelmonti (1384–1408) Karol I Tocco (1399–1429) Karol II Tocco (1429–1449)
Tesalia 1271–1318	Jan I Angelos (1271–1289) Konstantyn Angelos (1289–1303) Jan II Angelos (1303–1318) Jan II Orsini (1332–1335) Nicefor II Orsini (1356–1359) Symeon Sinisza (1359–ok.1370) Jan Urosz (ok.1370–ok.1373)
Hrabstwo Kefalenii 1194–1479	Maio I Orsini (1194–1238) Maio II Orsini (1238–1264) Ryszard Orsini (1264–1304) Jan I Orsini (1304–1318) Mikołaj Orsini (1318–1323) Jan II Orsini (1323–1324) Leonardo I Tocco (1357–1376) Carlo I Tocco (1376–1429) Carlo II Tocco (1429–1448) Leonardo III Tocco (1448–1479)
Księstwo Aten 1204–1460	Otto de la Roche (1205–1225) Gwido I de la Roche (1225–1263) Jan I de la Roche (1263–1280) Wilhelm I de la Roche (1280–1287) Gwido II de la Roche (1287–1308) Walter V z Brienny (1308–1311) Joanna z Châtillon (1311) Roger Deslaur (1311–1312) Manfred Aragoński (1312–1317) Wilhelm II Aragoński (1317–1338) Jan II Aragoński (1338–1348) Fryderyk I (książę Aten) (1348–1355) Fryderyk III Sycylijski (1355–1377) Maria Sycylijska (1377–1388) Piotr IV Aragoński (1381–1387) Jan z Uturbia (1380–1388) Nerio I Acciaiuoli (1388–1394) Franciszka Acciaiuoli (1394–1395) Antoni I Acciaiuoli (1394–1435) Nerio II Acciaiuoli (1435–1439 i 1441–1451) Antoni II Acciaiuoli (1439–1441) Franciszek I Acciaiuoli (1451–1455) Klara Zorzi (1451–1455) Franciszek II Acciaiuoli (1455–1460)
Księstwo Achai 1205–1432	Wilhelm I z Champlitte (1205–1209) Gotfryd I Villehardouin (1209–1228) Gotfryd II Villehardouin (1228–1246) Wilhelm II Villehardouin (1246–1278) Karol I Andegaweński (1278–1285) Karol II Andegaweński (1285–1289) Izabela z Villehardouin (1289–1297 i 1301–1307) Florens z Hainaut (1289–1297) Filip Sabaudzki (1301–1307) Filip I z Tarentu (1307–1313) Matylda z Hainaut (1313–1318) Ludwik Burgundzki (1313–1316) Robert z Tarentu (1318–1322) Jan de Gravina (1322–1333) Robert z Tarentu (1333–1364) Filip II z Tarentu (1364–1373) Joanna (1373–1381) Jakub de Baux (1381–1383) Karol III (1383–1386) Piotr z St. Superan (1396–1402) Maria Zaccaria (1402–1404) Centurion II Zaccaria (1404–1432)
Despotat Morei 1308–1460	Michał Kantakuzen (1308–1316) Andronik Asen (1316–1322) Manuel Kantakuzen (1348–1380) Mateusz Kantakuzen (1380–1383) Demetriusz I Kantakuzen (1383) Teodor I Paleolog (1383–1407) Teodor II Paleolog (1407–1443) Konstantyn Paleolog (1428–1449) Demetriusz II Paleolog (1428–1460) Tomasz Paleolog (1449–1460)