Jael

Zobacz też: Jaël.

Jael

Występowanie	Księga Sędziów

Jael – postać biblijna ze Starego Testamentu.

Kobieta z nomadyjskiego plemienia Kenitów, żona Chebera^[1]. Sisera, dowódca armii Kananejczyków, po przegranej bitwie z Izraelitami uciekł i skrył się w namiocie Jael^[1]. Gdy zasnął, Jael zabiła go, przebijając jego skroń palikiem od namiotu^[2]. Debora chwali ją w swej pieśni zwycięstwa^[3]. Jael pojawia się w czwartym i piątym rozdziale Księgi Sędziów.

Imię to oznacza po hebrajsku powszechnie występującego w Izraelu koziorożca nubijskiego, odczytywane jest jednak również jako "moc Boga".