Gerard Kusz

Gerard Kusz

Biskup tytularny Tagarbali
Gerard Kusz (2020)
Oboedientia et pax Posłuszeństwo i pokój
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 października 1939 Dziergowice
Data i miejsce śmierci	15 marca 2021 Gliwice
Biskup pomocniczy gliwicki
Okres sprawowania	1992–2014
Biskup pomocniczy opolski
Okres sprawowania	1985–1992
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 czerwca 1962
Nominacja biskupia	8 lipca 1985
Sakra biskupia	15 sierpnia 1985
Multimedia w Wikimedia Commons

Gerard Alfons Kusz^[1] (ur. 23 października 1939 w Dziergowicach, zm. 15 marca 2021 w Gliwicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, biskup pomocniczy opolski w latach 1985–1992, biskup pomocniczy gliwicki w latach 1992–2014, od 2014 biskup pomocniczy senior diecezji gliwickiej.

Życiorys

Urodził się 23 października 1939 w Dziergowicach. W latach 1953–1957 kształcił się w Męskiej Szkole Ogólnokształcącej im. Jana Kasprowicza w Raciborzu, uzyskując świadectwo dojrzałości^[1]. W latach 1957–1962 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 24 czerwca 1962 w katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu biskup Franciszek Jop, delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Opolu. W 1974 rozpoczął studia specjalistyczne w zakresie katechetyki i pedagogiki w Instytucie Pastoralnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego^[2]. W 1976 uzyskał magisterium-licencjat, a w 1978 doktorat z teologii na podstawie dysertacji Koncepcja katechezy biblijnej według Bruno Drehera^[2][3]. Specjalizację pogłębiał w 1978 w Instytucie Katechetycznym w Monachium^[2].

W latach 1962–1964 pracował jako wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Gliwicach, następnie w latach 1964–1973 w parafii katedralnej Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu^[4]. W latach 1973–1974 był notariuszem kurii diecezjalnej^[2]. W latach 1980–1985 pełnił funkcję diecezjalnego wizytatora nauki religii, a w latach 1980–1990 kościelnego cenzora książek religijnych. Od 1982 do 1985 był sekretarzem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów^[4].

W latach 1973–1974 był prefektem i prokuratorem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Opolu (kształcącym kleryków ostatniego roku)^[2][5]. W 1978 rozpoczął w nim prowadzenie wykładów z kate­chetyki, pedagogiki i teologii pastoralnej. W latach 1983–1985 sprawował urząd jego wicerektora^[6]. W latach 1978–1987 prowadził wykłady zlecone z katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[2]. Pełnił też funkcje człon­ka Rady Naukowej Diecezjalnego Instytutu Pa­storalnego w Opolu (filia KUL) i prezesa wojewódzkiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół KUL w Opolu^[6].

8 lipca 1985 został prekonizowany bisku­pem pomocniczym diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Tagarbala. Święcenia biskupie otrzymał 15 sierpnia 1985 w katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, z towarzyszeniem kardynała Henryka Gulbinowicza, arcybiskupa metropolity wrocławskiego, i Alfonsa Nossola, biskupa diecezjalnego opolskiego^[2]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Oboedientia et pax” (Posłuszeństwo i pokój)^[7]. W diecezji został ustanowiony wikariuszem generalnym^[2]. Zajmował się sprawami: katechetycznymi, rekolekcyjno-formacyjnymi laikatu, wizytacji diecezjalnych, kultury chrześci­jańskiej, Klubów Inteligencji Katolickiej i Towarzystwa Przyjaciół KUL na terenie diecezji. Pełnił opiekę nad raciborskim rejonem duszpaster­skim^[2][6]. W latach 1987–1992 był członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów^[4].

25 marca 1992 został mianowany biskupem pomocniczym nowo ustanowionej diecezji gliwickiej. W diecezji objął funkcje wikariusza generalnego i przewodniczącego Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej^[6]. Został też członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów^[4]. 15 listopada 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego gliwickiego^[8][9].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Wychowa­nia Katolickiego^[6]. Wszedł w skład Komisji ds. Katechetycznych i Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników^[2].

Zmarł 15 marca 2021 w Gliwicach^[10]. 20 marca 2021 po mszach pogrzebowych w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach^[11] i kościele św. Anny w Dziergowicach został pochowany w grobowcu przy dziergowickim kościele^[12].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna Gerarda Kusza na stronie diecezji gliwickiej. [dostęp 2023-09-15].
• Gerard Kusz na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-11-04].
• Gerard Kusz [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-23]  (ang.).