Friedrich Daniel von Recklinghausen

Friedrich Daniel von Recklinghausen (ur. 2 grudnia 1833 w Gütersloh, zm. 26 sierpnia 1910 w Strasburgu) – niemiecki lekarz patolog, działający w Würzburgu (1866–1872) i Strasburgu (1872–1906). Ojciec fizjologa Heinricha von Recklinghausena (1867–1942).

W 1882 opublikował klasyczną pracę, w której opisał nową jednostkę chorobową - nerwiakowłókniakowatość, i guzy określane jako nerwiakowłókniaki (neurofibromata). W uznaniu zasług patologa nerwiakowłókniakowatość typu 1 określana jest czasem jako choroba von Recklinghausena. W 1889 roku Recklinghausen wprowadził do medycyny termin haemochromatosis, i jako pierwszy dostrzegł związek między hemochromatozą a akumulacją żelaza w tkankach.

W 1901 r. poszerzył mankiet sfigmomanometru Scipione Riva-Rocciego, poprawiając dokładność urządzenia^[1].

Wybrane prace

• Die Lymphgefäße und ihre Beziehungen zum Bindegewebe. 1862
• Mikrophotographien nach pathologisch-anatomischen Präparaten. 1878
• Die multiplen Fibrome der Haut und ihre Beziehungen zu den multiplen Neuromen. 1881
• Über die historische Entwicklung des medizinischen Unterrichts, seine Vorbedingungen und seine Aufgabe. 1883
• Handbuch der allgemeinen Pathologie des Kreislaufes und der Ernährung. 1883
• Untersuchungen über die Spina bifida. 1886

Przypisy

Bibliografia

• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Arzte der letzten funfzig Jahre. T. 1. München–Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 1275.

Linki zewnętrzne

• Friedrich Daniel von Recklinghausen w bazie Who Named It (ang.)