Forkiet

Muszkieter i forkiet

Forkiet, (staropol. soszka, kozia noga, widelec) – przyrząd w formie długiej tyczki zwieńczonej metalowymi widełkami służący do podpierania lufy przy strzelaniu z hakownicy lub muszkietu. W roli forkietu wykorzystywano również skrócone berdysze[1].

Forkietu używano od drugiej połowy XVI a szczególnie w XVII wieku co związane było z popularyzacją muszkietu. Mierzył zazwyczaj 120-150 cm, co uwarunkowane było wzrostem strzelca. Lufę opierano na metalowych widełkach osadzonych na drzewcu, który zakończony był ostrym trzewikiem ułatwiającym wbicie go w ziemię[1]. Współcześnie stosowany niekiedy w broni myśliwskiej.

Przypisy

  1. ↑ a b WłodzimierzW. Kwaśniewicz WłodzimierzW., 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 57, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10] .

Bibliografia

Zobacz multimedia związane z tematem: Forkiet
  • PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
  • Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski junior: Słownik uzbrojenia historycznego, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12390-7.
  • WłodzimierzW. Kwaśniewicz WłodzimierzW., 1000 słów o dawnej broni palnej, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, ISBN 83-11-07350-3 [dostęp 2022-06-10] .